Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Πώς να διαλύσετε τη μιζέρια του 2012!


Μπορεί να έχουν περάσει δύο μήνες απογοήτευσης και απελπισίας από όταν μπήκε το νέο έτος, ποτέ όμως, δεν είναι αργά για αλλαγές! Η φετινή χρονιά έχει ξεκινήσει πολύ άσχημα για να δίνουμε χώρο ώστε να παρατείνεται αυτό... Ας ανατρέψουμε λοιπόν, το γκρι σκηνικό που πλαισιώνει τη ζωή μας με ένα πιο φωτεινό χρώμα! Και ίσως, τότε το καταστροφολογικό 2012 εξελιχθεί σε μία σπουδαία χρονιά.

Δεν έχουμε λεφτά; Και πότε είχαμε; Μάθετε να ζείτε με αυτάρκεια. Θα ανατρέξουμε στη σελίδα της ζωής που περιγράφει τον όρο "αυτάρκεια" και θα προσπαθήσουμε να εμπεδώσουμε καλά τη σημασία του, γιατί θα μας χρειαστεί όσο ποτέ. Δεν μπορούμε να επιβιώσουμε με τα 0 ευρώ της τσέπης μας; Θα μετατρέψουμε τα μπαλκόνια μας σε παντοπωλεία με την έξυπνη εφαρμογή "φασούλι το φασούλι" και το λεμονάκι της κυρά- Λένης θα δίνει μια γλυκιά, ανθρώπινη νότα στο λειψό γεύμα του τραπεζιού μας. Σκεφτείτε πως αφού τα κατάφεραν οι παππούδες μας, μπορούμε κι εμείς!
       
Χαμογελάτε γιατί χανόμαστε.Το μόνο σίγουρο είναι πως θα σώσει την ψυχολογία σας ανέξοδα, αβάδιστα και αβίαστα! Σε οτιδήποτε συμβαίνει και σας στενοχωρεί, σκάστε ένα χαμόγελο. Δε φαντάζεστε πόσο ξεγελαστικά λειτουργεί για την ψυχολογία , μέχρι και αυτό το "οτιδήποτε" υποχωρεί μπροστά στο χαμόγελο. Ξεχάστε πως ο νέος χρόνος έχει 365 μέρες και υπολογίστε πως έχει γύρω στις 5 για να τον εκτιμήσετε. Τα χρονικά περιθώρια είναι ελάχιστα με τα νέα δεδομένα, για να δεχτείτε να ζήσετε την ίδια μέρα δύο φορές! 



Παρακολουθήστε όσα ποτέ δεν είχατε καν το χρόνο  να δείτε. Κοιτάξτε γύρω σας… Ο Λέο Μπουσκάλια στο βιβλίο του, "Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις" είχε μιλήσει για κάτι πολύ απλό, αλλά και τόσο σπουδαίο. "Τα δέντρα έξω κάνουν πράγματα συναρπαστικά. Παρακολουθήστε τα ώρα με την ώρα- είναι καθαρή μαγεία". Ανακαλύψτε τα ιριδίζοντα χρώματα της θάλασσας, κοιτάξτε το ηλιοβασίλεμα, περπατώντας στην παραλία με ένα παγωτό χωνάκι μες στο καταχείμωνο. Κοιτάξτε στην ψυχή των ανθρώπων και όχι το πρόσωπό τους.
Κάντε μία καλή πράξη! Βοηθήστε έναν ηλικιωμένο να μεταφέρει τα ψώνια του, συνοδέψτε ένα τυφλό μέχρι το απέναντι φανάρι. Η ηθική ικανοποίηση που θα νιώσετε, δεν ανταλλάσσεται με καμία οικονομική. Εάν ανήκετε στην ΤΑΟΑΕ (Τρομακτικά Αυξανόμενη Ομάδα Ανέργων Ελλάδος), εγγραφείτε σε εθελοντικά προγράμματα. Μπορείτε να κάνετε πράγματα απίθανα για τους άλλους. Ασχοληθείτε με δραστηριότητες που σας κάνουν να νιώθετε γεμάτοι. Εγγραφείτε σε δωρεάν μαθήματα χορού, κυνηγήστε τις δωρεάν ευκαιρίες του μήνα. Είναι πολλές εάν ψάξετε σωστά. Αξιοποιήστε ένα ταλέντο σας. Όλοι έχουμε ένα, αρκεί να το καλλιεργήσουμε.

Πείτε αυτό που θέλετε να πείτε. Πιο λιανά δε γίνεται! Μη κάνετε συλλογή από απωθημένα, βλάπτουν σοβαρά την υγεία. Με το να εξομολογηθείτε κάτι, αυξάνονται οι πιθανότητες να γίνει κάτι καλό. Με το αντίθετο, αυξάνονται οι πιθανότητες εισαγωγής σας σε κάποιο νοσοκομείο. «Θα ήθελα να είχα κάνει αυτό…», μπορείς να το τολμήσεις τώρα! Κάθεται δίπλα σου; Κοίταξε τον/ την, πιάσε το χέρι του/ της και πες το ντε! Τι χειρότερο μπορεί να συμβεί; Τουλάχιστον θα το έχεις προσπαθήσει ανεξαρτήτως αποτελέσματος.

Κυνηγήστε την ευτυχία με μέτρο. Προσέξτε μην την προσπεράσετε από το πολύ κυνήγι και το πάθος να ευτυχήσετε, γιατί συχνά, συμβαίνει "ξαφνικά, να νιώθουμε πως ήμαστε ευτυχισμένοι, όταν ήδη χάσαμε την ευτυχία", (Ν. Καζαντζάκης, Ασκητική). Αλλάξτε ό,τι δεν σας αρέσει. "Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον Παράδεισο και μπες μέσα". Προσπαθήστε να συγχωρέσετε ό,τι σας πλήγωσε, αλλά ανατρέψτε τα δεδομένα. Η ζωή είναι δική σας και όπως εύκολα τη στήσατε, το ίδιο εύκολα μπορείτε να την ξαναχτίσετε, κάνοντας τις απαραίτητες αλλαγές.


Κοιτάξτε τα πρόσωπα των ανθρώπων που αγαπάτε. Ένα μικρό απόσπασμα από το έργο του Θόρντον Ουάιλντερ, "Η μικρή μας πόλη" αρκεί για να το κατανοήσετε: "Όταν η μικρή Έμιλυ πεθαίνει, κατεβαίνει στον τάφο της και της λένε: "Έμιλυ μπορείς να ξαναγυρίσεις πίσω στη ζωή για μία μέρα. Ποια μέρα θα ήθελες;" Κι αυτή λέει: "Θυμάμαι πόσο ευτυχισμένη ήμουν την ημέρα που έκλεισα τα 12. Θα ήθελα να ξαναγυρίσω την ημέρα των γενεθλίων μου". Οι νεκροί της λένε "μη το κάνεις αυτό, Έμιλυ. Μη το κάνεις". Έτσι, το σκηνικό αλλάζει και νάτη τώρα δώδεκα χρονών, έχει γυρίσει πίσω σε αυτή την υπέροχη μέρα που θυμάται. Κατεβαίνει τη σκάλα με ένα ωραίο φορεματάκι και τις μπούκλες της να χοροπηδούν γύρω από το πρόσωπό της. Η μητέρα της είναι όμως, τόσο απορροφημένη με το γλυκό που φτιάχνει για τα γενέθλια της, που δεν έχει καιρό να την κοιτάξει. Η Έμιλυ της λέει: "Κοίταξε με, μαμά. Είμαι το κορίτσι των γενεθλίων". Η μαμά της όμως δεν την κοιτάζει.

 Μπαίνει ο μπαμπάς της, αλλά είναι τόσο απασχολημένος να βγάλει λεφτά για εκείνη, που δεν την έχει κοιτάξει ποτέ, ούτε κι ο αδελφός της που είναι απορροφημένος με τα δικά του και δεν έχει καιρό γι’ αυτήν. Η σκηνή τελειώνει με την Έμιλυ, που στέκεται στη μέση του δωματίου λέγοντας: "Κοιτάξτε με, σας παρακαλώ, κοιτάξτε με. Δεν χρειάζομαι ούτε το γλυκό, ούτε τα λεφτά. Μόνο να με κοιτάξετε". Μα κανείς δεν την κοιτάζει. Η Έμιλυ γυρίζει ακόμη μία φορά στη μητέρα της και λέει: "Σε παρακαλώ, μαμά" και μετά γυρίζει και λέει: "Πάρτε με πίσω. Είχα ξεχάσει τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Κανείς δεν κοιτάζει κανένα. Κανείς δεν ενδιαφέρεται πια, έτσι δεν είναι;"».









Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Focus on his legs!

                          
Μπορεί να μην είσαι σε θέση να ελέγξεις τους χτύπους της καρδιάς του την ώρα που σου μιλάει, αλλά σίγουρα το σώμα του μπορεί να προδώσει πολλά για όσα νιώθει εκείνη τη στιγμή. Ο τόνος της φωνής, η επικοινωνία με τα μάτια, το χαμόγελο, οι χειρονομίες και γενικότερα οι κινήσεις του σώματος, πάνω στις οποίες το άτομο δεν έχει πλήρη έλεγχο, αποκαλύπτουν τη συναισθηματική του κατάσταση.
«Ο Άλμπερτ Μεράμπιαν, πρωτοπόρος ερευνητής της γλώσσας του σώματος κατά τη δεκαετία του 1950, ανακάλυψε ότι η συνολική εντύπωση ενός μηνύματος είναι περίπου 7% λεκτική (μόνο λέξεις), 38% φωνητική και 55% μη- λεκτική». Σύμφωνα με το Φρόυντ άλλωστε, κάθε συμπεριφορά έχει μία ιδιαίτερη σημασία και το πρόσωπο ενός ατόμου είναι αυτό που δείχνει στους άλλους τι αισθάνεται, ενώ το υπόλοιπο σώμα αποκαλύπτει το πόσο έντονα το αισθάνεται.

Το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής δίνεται συνήθως, στο βλέμμα και στις εκφράσεις του προσώπου. Η μέση διάρκεια του βλέμματος είναι περίπου 2- 3 δευτερόλεπτα, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, ενδέχεται να φτάσει και τα 7 δευτερόλεπτα. Ωστόσο, η διάρκεια του βλέμματος επηρεάζεται σε έντονο βαθμό, και από τον παράγοντα της αμοιβαιότητας. Το αμοιβαίο βλέμμα, επειδή προκαλεί έντονες διεγέρσεις στους αλληλεπιδρώντες, συνήθως δε διαρκεί περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο.


Η διαστολή της κόρης των ματιών είναι ένα πολύ ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του βλέμματος, από τις ιδιότητες του οποίου επηρεάζονται όλοι οι άνθρωποι, ενώ λίγοι γνωρίζουν την εκδήλωση του. Τα μωρά και τα μικρά παιδιά έχουν μεγαλύτερες κόρες από τους ενήλικους, που συνεχώς διαστέλλονται όταν είναι παρόντες ενήλικοι, ώστε να φαίνονται όσο πιο ελκυστικά γίνεται για να τους δίνεται έτσι συνεχής προσοχή. Κατά πολλούς, η διεύρυνση της κόρης των ματιών είναι αυτόματο αντανακλαστικό της σεξουαλικής διέγερσης. Ωστόσο, παρατηρείται ότι λαμβάνει χώρα στις συναισθηματικές διεγέρσεις οποιασδήποτε μορφής, όπως είναι η υπερβολική χαρά. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης φορούσε πάντα μαύρα γυαλιά, όταν επρόκειτο να διαπραγματευτεί εμπορικές συμφωνίες, ώστε τα μάτια του να μην αποκαλύπτουν τις σκέψεις του. Οι χαρτοπαίκτες επίσης, μέσω του αντανακλαστικού της κόρης των ματιών, αποκαλύπτουν άθελά τους στον αντίπαλο αν κρατούν καλό χαρτί ή όχι.

Το αντίθετο φαινόμενο, δηλαδή η συστολή της κόρης των ματιών παρατηρείται όταν υπάρχουν ερεθίσματα που προκαλούν φόβο, αγωνία, άγχος. Αξίζει να παρατηρηθεί πως το φαινόμενο της διαστολής και συστολής της κόρης των ματιών είναι γνωστό από τα παλαιότερα χρόνια. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα στην Ιταλία, όπου πολλά κορίτσια κατά τα μεσαιωνικά χρόνια, για να τονίσουν την ελκυστικότητα τους, συνήθιζαν να στάζουν στα μάτια τους μια ουσία (belladonna) η οποία προκαλούσε τεχνητή διαστολή της κόρης των ματιών.

Επιπλέον, όταν γέρνουμε το κεφάλι στο πλάι, εκδηλώνουμε ενδιαφέρον για κάτι. Οι γυναίκες λαμβάνουν τη συγκεκριμένη στάση για να δείξουν ενδιαφέρον στους άντρες που τους αρέσουν, γιατί κατά αυτό τον τρόπο, φαίνονται υποταγμένες και λιγότερο απειλητικές, με αποτέλεσμα να δείχνουν πιο ελκυστικές. Μελέτες στους πίνακες ζωγραφικής των τελευταίων δύο χιλιάδων χρόνων, αποδεικνύουν ότι οι γυναίκες απεικονίζονται τρεις φορές συχνότερα από τους άνδρες στη στάση του γερμένου κεφαλιού, ενώ και στις διαφημίσεις παρουσιάζονται να γέρνουν το κεφάλι στο πλάι τρεις φορές περισσότερο από τους άνδρες. Κάτι τέτοιο δείχνει πως οι περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν ασυναίσθητα ότι η επίδειξη του λαιμού φανερώνει υποταγή.

Ωστόσο, σύμφωνα με την ψυχολόγο, Μαριέτα Ρήγα- Πεπελάση, «Όσο πιο κοντά στον εγκέφαλο βρίσκεται η περιοχή του σώματος που στέλνει το μήνυμα τόσο πιο εύκολα ελέγχεται. Για παράδειγμα μπορούμε να χαμογελάμε ενώ είμαστε αγχωμένοι. Όσο όμως απομακρυνόμαστε, τόσο λιγότερο έλεγχο μπορούμε να ασκήσουμε στις σωματικές μας αντιδράσεις. Αν είμαστε λόγου χάρη αγχωμένοι, δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα χέρια μας που ιδρώνουν». Επομένως, στο ανθρώπινο πρόσωπο διαγράφονται αυθόρμητες, αλλά και υποκριτικές εκφράσεις, οι οποίες παραπλανούν το συνομιλητή και δεν συνδέονται παράλληλα, με κάποιες συναισθηματικές διεγέρσεις.



Όταν λοιπόν, το πρόσωπο συγκαλύπτεται από υποκριτικές εκφράσεις, τα πόδια και τα άκρα αποτελούν μία σημαντική και αδιάψευστη πηγή πληροφοριών. Χαρακτηριστικά, όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να κρύψουν κάποιο συναίσθημα, μυστικό ή ψεύδονται, τα άκρα του σώματος τους- συχνά, οι πατούσες και τα δάχτυλα τους- κινούνται νευρικά και ανεξέλεγκτα, αποκαλύπτοντας με τον τρόπο αυτό την προσπάθεια απάτης. «Οι ψυχαναλυτές Ekman και Friesen προέβαλαν την ταινία μιας συνέντευξης από μια καταθλιπτική γυναίκα η οποία προσποιούνταν ότι ήταν χαρούμενη και φιλική, για να πάρει άδεια εξόδου από το ψυχιατρείο. Οι μισοί κριτές έβλεπαν στην ταινία μόνο το πρόσωπο της γυναίκας, ενώ οι άλλοι μισοί έβλεπαν ολόκληρη τη φιγούρα της. Οι κριτές που έβλεπαν μόνο το πρόσωπο της ασθενούς ξεγελάστηκαν και χαρακτήρισαν τη γυναίκα χαρούμενη και φιλική. Αντίθετα, αυτοί που έβλεπαν ολόκληρη τη γυναίκα διέγνωσαν σωστά ότι βρισκόταν σε υπερένταση και ήταν νευρική και διαταραγμένη».

Η στάση της προσοχής υποδηλώνει μία ουδέτερη διάθεση, χωρίς να εκφράζει κάποια επιθυμία του ατόμου να μείνει ή να φύγει. Το όρθιο σταύρωμα των ποδιών φανερώνει μια κλειστή, υποταγμένη ή αμυντική στάση σε ένα περιβάλλον, όπου οι περισσότεροι άνθρωποι είναι άγνωστοι για το άτομο, ενώ τα ανοιγμένα πόδια δείχνουν δεκτικότητα ή κυριαρχία. Τέλος, όταν ένα άτομο βρίσκει ενδιαφέρουσα μία συζήτηση ή ένα πρόσωπο, τότε βγάζει το ένα πόδι μπροστά για να μειώσει την απόσταση ανάμεσα σε αυτό και το πρόσωπο που το ενδιαφέρει. Αντίθετα, εάν είναι αρνητικό ή αδιάφορο, τραβά τα πόδια του πίσω, συνήθως κάτω από την καρέκλα αν είναι καθιστό.

Οπότε η προσοχή σας… κάτω από το τραπέζι!



Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Περί Ευτυχίας...


"Ευτυχία! Των πόθων λιμήν! Σταθεράν σε νομίζουν ακμήν, κι είσαι άρωμα άνθους πρόσκαιρου"; "Η ευτυχία περπατάει πάνω σε σκοινί και μπορεί να σπάσει και να σε γκρεμίσει"; Μάλλον, "η ευτυχία μπαίνει από την πόρτα όπου ακούγεται γέλιο"! Όπως καταλάβατε, έχω προβληματιστεί ιδιαίτερα για το τι τελικά σημαίνει να είναι κανείς ευτυχισμένος. Για να ξεκαθαρίσουν λίγο τα πράγματα στο μυαλό μου, σκέφτηκα να αποτυπώσω σε ένα φύλλο χαρτί, μέσα σε ένα βράδυ και με τη βοήθεια μόνο του brainstorming, ποια είναι η προσωπική ευτυχία για μένα... Προτείνω να το επιχειρήσετε κι εσείς. Εμένα βέβαια, μου βγήκε λίγο σαπουνόπερα... Προτείνω επιείκεια!

Στη λίμνη των συναισθημάτων η μοίρα ένωσε δύο ανθρώπους με κοινό πεπρωμένο…
Κανείς από τους δύο δεν ήθελε να αγγίξει το νούφαρο που συνέδεε τις ψυχές τους, φοβούμενοι μην καταστρέψουν τον αφρό της πορευμένης τους ζωής…
 Κάθε πρωί ο ένας αντίκριζε την όψη του άλλου στον καθρέφτη των τρεμάμενων νερών και υποσχόταν παντοτινή αγάπη…
«Άνοιξη» ήταν ο αντιπροσωπευτικότερος όρος της ευτυχίας τους μόνο που η δική τους Άνοιξη άνθιζε όλο το χρόνο και όχι μόνο τρεις μήνες…
Ένα δειλινό μία σκοτεινή μορφή απείλησε την γαλήνη τους…
Ήταν ο φθόνος ενός τρομακτικά αδιόρατου κόσμου...
Κύματα πελώρια υψώθηκαν στα μισά της λίμνης και ο καθρέφτης μετετράπη σε θόλο, ξεχασμένο αντικείμενο…
Η Άνοιξη, η δική τους προσωπική άνοιξη εμφανίστηκε και πάλι γιατί στη ζωή τους υπερίσχυε έναντι των άλλων εποχών… Ο χειμώνας άλλωστε θα έδινε παγωνιά στη σχέση τους, το καλοκαίρι θα πρόσφερε εφήμερη ευτυχία ενώ το φθινόπωρο θα γκρέμιζε την άνοιξη που με τόσο κόπο είχαν φτιάξει, σκορπίζοντας τα φύλλα της αγάπης τους στον κατακερματισμένο κόσμο…
Ήταν το δικό τους πεπρωμένο… Η μοίρα που τους ένωσε…
Πριν από ένα χρόνο, γιόρτασαν τα 60κοστά γενέθλια του γάμου τους πιο ευτυχισμένοι από ποτέ…
Σ’ ένα μικρό τραπεζάκι πλάι στη λίμνη τους καθρεφτίζονταν για τελευταία φορά οι αγαπημένες τους ψυχές…


Βέβαια, αυτή η εικόνα θα' θελε να είναι αληθινή και στο "θέλε" θα μείνει! Λίγο χαζορομαντική, λίγο γλυκανάλατη. Δίκιο έχετε. Και θα αναρωτιέστε κιόλας γιατί τη συνέδεσα με την αγάπη και τον έρωτα. Πιστεύω όμως πως μία σημαντική πτυχή της ευτυχίας προσεγγίζεται μέσα από τον έρωτα. "Η ευτυχία σήμερα συνδέεται με την κατοχή πραγμάτων. Δεν συνδέεται με την επικούρεια γαλήνη, αλλά με την ένταση, μία ένταση όμως στην οποία οι άνθρωποι δεν δίνονται ολοκληρωτικά, αλλά μόνο με ένα κομμάτι του εαυτού τους. Όπως, για παράδειγμα, στην ερωτική εμπειρία που δύσκολα βρίσκουμε πια περιπτώσεις ολοκληρωτικού πάθους» παρατηρεί ο καθηγητής Πολιτισμού και Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Βασίλης Καραποστόλης. «Με όλες αυτές τις περικοπές έχουν περικοπεί τα φόντα του ανθρώπου, οι δυνάμεις του να επιχειρήσει οτιδήποτε ενέχει τον κίνδυνο της αποτυχίας".  

Αλήθεια, αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί η ευτυχία είναι τόσο θελκτική και τριβελίζει διαρκώς, τη σκέψη μας; Το γεγονός ότι είναι άυλη και συνεπώς, άπιαστη, ίσως είναι ένας καλός λόγος που την καθιστά στους όρους με τη μεγαλύτερη ζήτηση. Η γοητεία της μας ακουμπά πρόσκαιρα και τη στιγμή που πάμε να τη συνηθίσουμε μας εγκαταλείπει. Αποφεύγει τη μονιμότητα και αλίμονο σε όποιον τη θεωρήσει δεδομένη. Ίσως, τελικά αυτό που επιδιώκει κάθε φορά, είναι να προσφέρει μονάχα κάποιες στιγμές ευτυχίας που διαρκούν ελάχιστα, όσο τα δευτερόλεπτα, τα οποία αυτομάτως παρατείνονται στο μυαλό μας, προκειμένου να θεωρηθούμε από τους γύρω μας, ευτυχισμένοι.

Από την άλλη, υποθέστε ότι η ευτυχία είναι αγαθό προς πώληση και διατίθεται σε όλα τα μαγαζιά. Αν μπορούσαμε λοιπόν, να παραγγέλνουμε ένα κιλό ευτυχία καθημερινά, τότε με το διάβα των χρόνων, θα περνούσε στα αζήτητα. Πολλοί θα την χαρακτήριζαν παλιομοδίτικη και αχρείαστη, οπότε κανείς πια, δεν θα την αναζητούσε τόσο επίμονα, θα την προσπερνούσε επειδή θα ήταν δεδομένη. Και τα δεδομένα πράγματα τείνουμε να τα προσπερνάμε… Μέχρι να γίνουν άπιαστα! Και τότε «ξαφνικά νιώθουμε πως ήμαστε ευτυχισμένοι, όταν ήδη χάσαμε την ευτυχία»…


Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Knocking on Love's door...


Ο Freud υποστήριζε ότι ο έρωτας έρχεται σιγά- σιγά μέσα από την ικανοποίηση της ερωτικής ανάγκης, άλλοι πιστεύουν ότι ο έρωτας "ανθίζει" γρήγορα εξού και η αγγλική έκφραση: fall in love ή η γαλλική: "tomber amoureux" . Ο Πλάτωνας πάλι τον θεωρούσε μία θεία τρέλα, ένα παραλήρημα εμπνευσμένο από το Θεό. Πολλές θεωρίες έχουν αναπτυχθεί γύρω από το "πώς" έρχεται ο έρωτας στη ζωή μας, ωστόσο, για πολλούς μένει ακόμη ανεξήγητο το "γιατί" χτυπάει την πόρτα μας. Και αυτό το "γιατί" εντείνεται βασανιστικά στο μυαλό μας ιδίως, όταν ο έρωτας "βρίσκει πόρτα" και αγκαλιά με ένα μάτσο ανεκπλήρωτα όνειρα, αναγκάζεται να ψάξει την επόμενη διεύθυνση.

Ένα κανονικότατο "za- za- zoo", όπως πολύ εύστοχα περιγράφει η Carrie Bradshaw στο Sex And The City, κατακλύζει καρδιά και νου όταν ο έρωτας βρίσκεται στο κατώφλι μας. Βλέμμα που μαγνητίζεται, σφυγμοί της καρδιάς που ανεβαίνουν, πόδια που κόβονται, ανάσα που πνίγεται, στομάχι που δένεται κόμπος... Αλήθεια, κατά πόσο ισχύει ότι "ο έρωτας περνάει από το στομάχι"; Σύμφωνα με έρευνες για τις "πεταλούδες στο στομάχι" ευθύνεται μία ομάδα ορμονών, οι ενδορφίνες. Η αδρεναλίνη, η οποία ανήκει σε αυτή την ομάδα, θεωρείται υπεύθυνη για το παραπάνω συναίσθημα, αφού τρέπει τη ροή αίματος από το στομάχι στους μύες. Η μειωμένη ροή του αίματος στο στόμαχο δημιουργεί μία προσωρινή "απενεργοποίηση" του στομάχου και συνάδει στην προσωρινή απώλεια όρεξης.

Η όσφρηση επίσης, είναι σύμφωνα με πολλούς επιστήμονες, το βασικότερο αισθητήριο όργανο που μας οδηγεί στο άτομο που θα ερωτευτούμε. Καταλαμβάνει απροειδοποίητα χώρο στη μνήμη μας και εντυπώνεται! Παρόλο που τα μάτια αποτελούν ένα ισχυρό κανάλι μη λεκτικής επικοινωνίας όταν ένα άτομο μας έλκει, η μύτη λειτουργεί ως "ανιχνευτής" της φυσικής μυρωδιάς των ανθρώπων που πρόκειται να μας εντυπωσιάσουν, πριν καλά- καλά έρθουμε σε οπτική επαφή μαζί τους. Άλλες μυρωδιές είναι πιο οικείες και άλλες απλά μας αφοπλίζουν...

Η σύνδεση αυτή του έρωτα και της όσφρησης αντικατοπτρίζει εικόνες που ανακαλούμε και μόνο στη μυρωδιά ενός αρώματος, αλλά και στην αλλαγή της διάθεσης μας από μία και μόνο μυρωδιά, ανεξάρτητα από το αν ο άλλος μας αρέσει οπτικά. Στην όσφρηση στηρίζεται και η άποψη ότι τα "ετερώνυμα έλκονται", και αυτό γιατί ο οργανισμός μας έχει την τάση να έλκεται από άτομα που εκπέμπουν διαφορετική μυρωδιά από το ανοσοποιητικό τους σύστημα σε σχέση με το δικό μας. Αυτό, βέβαια δε σημαίνει ότι μπορεί να μας εξασφαλίσει πάντοτε σωστές επιλογές. Είναι μία καθαρά ενστικτώδης λειτουργία.

                                             

Έχετε σκεφτεί ποτέ γιατί "αυτόν", γιατί "αυτή";
Έστω και μία φορά, όλοι έχουμε δει πως είναι να πέφτει η μαύρη κουρτίνα, με αποτέλεσμα να μπερδέψουμε το βάτραχο με πρίγκιπα. Κι όμως δεν πρόκεται για κουρτίνες ούτε για μάσκες. Η ερωτική επιθυμία δύο ανθρώπων κρύβεται πίσω από τη δύναμη της έλξης και αυτή δεν υπακούει πάντοτε σε κανόνες ομορφιάς. Ένα άτομο μέτριο στην εμφάνιση, αλλά ιδιαίτερα ευρηματικό και έξυπνο έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να μας έλξει από ένα άτομο που είναι εντυπωσιακά όμορφο και η ομορφιά τελειώνει εκεί. Ο τόνος της φωνής, ορισμένες κινήσεις, ένα απλό χαμόγελο, η σωματική έλξη που αισθανόμαστε για κάποιο άτομο καταγράφονται ως ωραία.

Μήπως όλα είναι θέμα "υποσυνείδητου ταιριάσματος";
Όλοι κουβαλάμε μέσα μας ένα ψυχολογικό σχεδιάγραμμα, το οποίο περικλείει εμπειρίες της ζωής μας και σημάδια που συνήθως, αυτές μας έχουν αφήσει. Οι άνθρωποι προς τους οποίους νιώθουμε την εντονότερη ερωτική έλξη είναι αυτοί που έχουν κάτι να μας μάθουν γιατί πολύ απλά έχουν αναπτύξει διαφορετικούς μηχανισμούς αντιμετώπισης της ζωής από τους δικούς μας, πάνω σε παρόμοιες εμπειρίες. Το ζητούμενο είναι πως για να πετύχει η απόλυτη ερωτική έλξη, πρέπει να επιτρέψουμε στο ψυχόγραμμα του ενός να συμπληρώσει το δικό μας… Εσείς το έχετε επιτρέψει; Μη βιαστείτε να δώσετε απάντηση!