tag:blogger.com,1999:blog-19051280793162895322024-03-05T15:36:00.532+02:00Lost Dreamland...... is still seeking out for your dream!elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.comBlogger24125tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-77625122535302271402013-04-17T00:56:00.001+03:002013-04-17T00:56:45.067+03:00Άθικτοι!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τα καλύτερα σενάρια βασίζονται σε αληθινά γεγονότα, σε ιστορίες που πλέκουν περίτεχνα το μήνυμα που θέλουν να μεταφέρουν και απαιτούν ελάχιστη τροποποίηση, προκειμένου να γίνουν ταινία. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNoz-d_o0OSAphdX25omrn77SFspWO5LtK1CUKF4VYPU2AUbm0S57w_lbuWZLIYGJ7QX1JQqWakar3tgvW0fZfx0u_tHMhxn_MLX1fM5mTaDDmr8Tek2SZbblR6J9aXW8JozygIgkEl7U/s1600/22.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNoz-d_o0OSAphdX25omrn77SFspWO5LtK1CUKF4VYPU2AUbm0S57w_lbuWZLIYGJ7QX1JQqWakar3tgvW0fZfx0u_tHMhxn_MLX1fM5mTaDDmr8Tek2SZbblR6J9aXW8JozygIgkEl7U/s320/22.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν "Οι Άθικτοι" που έτυχε να δω προχθές, μία πραγματική ιστορία που επιτάσσει από το πρώτο λεπτό, την ανάγκη που έχουμε όλοι για το χτίσιμο αληθινών και αυθόρμητων σχέσεων, πέρα από τους τύπους, την "πλαστή" ευγένεια, τα καλούπια. <br />
Από το πρώτο λεπτό, παρόλο που η ταινία ξεκινά από μία στιγμή κοντά στο τέλος της, αποκτάς την αίσθηση πως η ιλιγγιώδης ταχύτητα που αναπτύσσει ο οδηγός, προμηνύει μία εξίσου έντονη και -πέρα από τα συνηθισμένα όρια- σχέση των δύο πρωταγωνιστών. <br />
Δεν αναφέρομαι φυσικά, σε κάποιου είδους περίπλοκη σχέση. Εννοώ την απλή και ανθρώπινη, όπως χτίστηκε ανάμεσα στον Φιλίπ, έναν δισεκατομμυριούχο αριστοκράτη και τον Ντρις, έναν φτωχό, έγχρωμο νέο. Ο πρώτος, έχοντας μείνει καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι μετά από ένα ατύχημα με αλεξίπτωτο, επιλέγει ανάμεσα σε πολλούς, καθωσπρέπει "ανιαρούς" υποψηφίους, τον φαινομενικά, πιο ακατάλληλο, ως βοηθό στην καθημερινότητα. Μαζί με τη συνεργασία τους ξεκινά και η συνάντηση δύο εντελώς διαφορετικών κόσμων με κοινό γνώμονα όμως, την ανθρώπινη γνησιότητα.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjE4MA7k7TmmFjEvCp5iwe7oPzz2tfKgnKZ8xOLCYx_C0ToFYzrmfDnp69PmgxOui5Gav_tJaTZg4myX_8_EqvmNHSvJ4isEVyoN5i1xZz3VtRt4GUs0K7452N3vJSUpyUfSbUNcWYh5Xg/s1600/2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjE4MA7k7TmmFjEvCp5iwe7oPzz2tfKgnKZ8xOLCYx_C0ToFYzrmfDnp69PmgxOui5Gav_tJaTZg4myX_8_EqvmNHSvJ4isEVyoN5i1xZz3VtRt4GUs0K7452N3vJSUpyUfSbUNcWYh5Xg/s400/2.jpg" width="400" /></a><br />
Η μεταχείριση και η αντιμετώπιση <br />
ατόμων με παρόμοιες δυσκολίες κινητικότητας ή και παραλυσίας έχουν θιχτεί πολλές φορές σε ταινίες, αλλά η συγκεκριμένη ιστορία, όντας πραγματική, προσθέτει μία διαφορετική, πιο αισιόδοξη πινελιά. Ο Ντρις από την πρώτη στιγμή, δεν αντιμετωπίζει τον Φιλίπ με κάποιο ειδικό και ιδιαίτερο τρόπο, αλλά αντιδρά και συμπεριφέρεται όπως θα έκανε με κάποιο φίλο του. <br />
Ο αυθορμητισμός παίρνει τη θέση του καθωσπρεπισμού, ενώ η αληθινή φροντίδα και η έγνοια αντικαθιστούν την προσποιητή συμπεριφορά που φαίνεται πως έχουν οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους βοηθούς. Ακόμη και όταν στο τέλος, ένας από αυτούς χρειάζεται να πάρει τη θέση του Ντρις, τίποτα δεν είναι το ίδιο για τον Φιλίπ. Τα πάντα του φταίνε γιατί είχε επενδύσει σε έναν αληθινό άνθρωπο που είχε "κοιτάξει" στην ψυχή του και όχι στη μεμονωμένη σωματική αλλαγή που του είχε επιφέρει η πτώση με το αλεξίπτωτο. Και έτσι ο Ντρις επιστρέξει ξανά!<br />
Τίποτα δεν αλλάζει επί της ουσίας, όταν νιώθεις πως θες να κάνεις κάτι... γιατί η επιθυμία σου είναι τόσο ισχυρή που ξέρεις ότι μπορείς! Έτσι, συνέβη και στον Φιλίπ, ο οποίος με την παρότρυνση και το σπρώξιμο του Ντρις, ξανά ανέβηκε σε αλεξίπτωτο, συνάντησε τη γυναίκα που επικοινωνούσε μέχρι τότε, μόνο μέσω γραμμάτων, έτρεξε με πολύ γρήγορα ταχύτητα παρέα με το καροτσάκι του στους δρόμους του Παρισιού... ένιωσε, παρόλο που αισθανόταν "σαν παγωμένη μπριζόλα πάνω σε καυτό γκριλ" ... <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGhCtE95rN3PgGzfoFogP7ta11XZ6NWIkvR3qlWct7Uh0XZ2kv_mf4J4ZM2I_quPeRAkf499ONIygbx5FwdLutiH2CQqDwJdwvEcKLr8CNXAtGCtvpj6E6bKqsj5u79rYHdxD0ycF3IYQ/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGhCtE95rN3PgGzfoFogP7ta11XZ6NWIkvR3qlWct7Uh0XZ2kv_mf4J4ZM2I_quPeRAkf499ONIygbx5FwdLutiH2CQqDwJdwvEcKLr8CNXAtGCtvpj6E6bKqsj5u79rYHdxD0ycF3IYQ/s400/1.jpg" width="400" /></a></div>
</div>
elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-6278088795584985452013-04-11T18:57:00.003+03:002013-04-11T19:09:07.290+03:00Περί έρωτος!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
"Ο έρωτας γίνεται πάντα με τρεις: <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0U78FbOWy9yv-zsThDYgdKnJzRRDrQHCDevWtcEFshaTVxMKW17zX4Rui8qgntV1gVIsFyRLtAqVeQGmhk-Mys4lkfzKSH6Zl9eQTqA64AhTvjApfDElp5OnVJIE7di1pvfQLu5LdGr8/s1600/allie.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0U78FbOWy9yv-zsThDYgdKnJzRRDrQHCDevWtcEFshaTVxMKW17zX4Rui8qgntV1gVIsFyRLtAqVeQGmhk-Mys4lkfzKSH6Zl9eQTqA64AhTvjApfDElp5OnVJIE7di1pvfQLu5LdGr8/s400/allie.png" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Ένα μάτι που κοιτάζει, την ώρα που η επιθυμία κυκλοφορεί από τον έναν στον άλλον" !<br />
<br />
Πόσο αληθινό!!! <br />
<br />
... Και πόσο όμορφο όταν συναντάς τέτοιου είδους έρωτα γύρω σου... <br />
...Δοσμένο μόνο μέσα από τη γλώσσα του σώματος! <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRF9-MaCXwcCIeymlADTsj5VHu88feHULsafvIBq-juZdwU1M4dKjoAJRRlrNuB6M2HKWKyDuBzI9fJUq5MtrXK0meHOctATMleRPebAtvFPcBia2TVosIjA4E6td3DqkIPkN2lJohY-g/s1600/%CE%B3%CE%BB%CF%89%CF%83%CF%83%CE%B1+%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRF9-MaCXwcCIeymlADTsj5VHu88feHULsafvIBq-juZdwU1M4dKjoAJRRlrNuB6M2HKWKyDuBzI9fJUq5MtrXK0meHOctATMleRPebAtvFPcBia2TVosIjA4E6td3DqkIPkN2lJohY-g/s400/%CE%B3%CE%BB%CF%89%CF%83%CF%83%CE%B1+%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82.JPG" width="400" /></a></div>
</div>
elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-25661974391058187282013-04-02T00:57:00.002+03:002013-04-02T01:07:42.347+03:00Κάτω από τον ίδιο ουρανό... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCM-mH_W1Wg7aYObhUXVoFhokQJxLkqDrDPA8lvnoCJ0r0bvtbBhcVPsapPE9Se_yRs8TouR1RC6UTyOIHmclYcjhwvgTrVgSN5p-cpxZUTaN3Jcmzehwy7HNeikYnVqn38ReKnGpJmW4/s1600/sierraleone.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="157" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCM-mH_W1Wg7aYObhUXVoFhokQJxLkqDrDPA8lvnoCJ0r0bvtbBhcVPsapPE9Se_yRs8TouR1RC6UTyOIHmclYcjhwvgTrVgSN5p-cpxZUTaN3Jcmzehwy7HNeikYnVqn38ReKnGpJmW4/s400/sierraleone.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: inherit;">Λένε πως μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις... Μπορούν όμως, άραγε χίλιες λέξεις να αποτυπώσουν την ασύλληπτη δυνατότητα μίας εικόνας που ξέρεις πως θα σου αλλάξει μια για πάντα τη ζωή;</span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;">Τέτοιες εικόνες... τόσο έντονες και δυνατές που σε κάνουν να αναθεωρήσεις για πολλά πράγματα στη ζωή, προβλήθηκαν χθες, για δεύτερη φορά στον αντέννα μέσα από το ντοκιμαντέρ: "Immersion, Βουτιά σε μια άλλη πραγματικότητα" που, ενώ είχε ως θέμα μία από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου, ήταν αφιερωμένο στην ευρωπαική κρίση... Ίσως, για να μας ξυπνήσει και να καταλάβουμε "πόσο αχάριστοι" είμαστε τη στιγμή που άνθρωποι στην ίδια σφαίρα, αλλά σε διαφορετικό ημισφαίριο "απαλλαγμένοι από μίση, αλαζονείες, εξουσιομανία, διακρίσεις είναι έτοιμοι να δώσουν τα πάντα από το τίποτα που έχουν", έπειτα από έναν δεκαετή εμφύλιο πόλεμο. </span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;">Το "τίποτα" μεταφράζεται σε πραγματικότητα για τη Σιέρα Λεόνε, μία από τις πιο φτωχές χώρες του κόσμου στη δυτική ακτή της Αφρικής, παρόλο που διαθέτει άφθονες πηγές φυσικού πλούτου (διαμάντια, χρυσό, τιτάνιο, σίδηρο). Το δικό μας "τίποτα" δεν έχει καμία σχέση με εκείνο, αν σκεφτεί κανείς πως το μέσο προσδόκιμο ζωής σε αυτή τη χώρα είναι τα 48 χρόνια... πως 1 στα 5 παιδιά πεθαίνει πριν φτάσει στο 5ο έτος της ηλικίας του, ενώ το 68% των κατοίκων της υπαίθρου δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό και το 95% δεν έχει πρόσβαση σε εγκαταστάσεις υγιεινής. Ο αναλφαβητισμός την ίδια στιγμή, αγγίζει το 34% των γυναικών και το 25% των ανδρών, ενώ το 53% των ανθρώπων ζει με λιγότερο από 1,25 δολάρια την ημέρα, δηλαδή σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Όμως, η κυριότερη διαφορά από τον δικό μας "κόσμο" έγκειται στην ευτυχία αυτών των ανθρώπων, στο μόνιμο χαμόγελο παρά τις υπαρκτές αντιξοότητες, στο χορό της ψυχής τους που εκτονώνεται σωματικά μέσα από την κάθε απλή, καθημερινή κίνηση....</span></div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOvfW8hcLoU6-S8o1f1RCXEfxzyhIcHz07aBYTfXJOQczIOrEbC9PFpOtaK9dS258kvUing5vzPwPdVtKtX_0BRc3LYBMh9WyRS88YKr9oMQmIDllrEP_im4OnlIP8uc_W66GiER_1oUA/s1600/%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B7%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="157" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOvfW8hcLoU6-S8o1f1RCXEfxzyhIcHz07aBYTfXJOQczIOrEbC9PFpOtaK9dS258kvUing5vzPwPdVtKtX_0BRc3LYBMh9WyRS88YKr9oMQmIDllrEP_im4OnlIP8uc_W66GiER_1oUA/s400/%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B7%CF%82.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #999999; font-size: 9pt;"><span style="font-size: x-small;"><span style="color: black; font-size: small;"></span></span></span> </div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #999999;"><span style="color: black; font-family: inherit;">Μερικά από τα λόγια του πρεσβευτή της ActionAid (Αντώνη Κανάκη) που βίωσε από κοντά για 6 ημέρες τις συνθήκες αυτού του τόσο διαφορετικού κόσμου αρκούν για να επιβεβαιώσουμε το πόσο απολίτιστοι έχουμε γίνει: "Αυτός είναι ο πραγματικός πολιτισμός! Αυτοί οι μαύροι, πάμφτωχοι, φαινομενικά βρώμικοι, απολίτιστοι, σχεδόν πρωτόγονοι για τα δικά μας δεδομένα άνθρωποι, παραδίδουν μαθήματα πολιτισμού με τον σεβασμό που έχουν ο ένας για τον άλλον, τον σεβασμό για τον τόπο τους, τη φύση, το περιβάλλον και για τον εαυτό τους". </span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #999999;"></span> </div>
<div style="text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicZb6_A2-IXzajHCs-npJ2sgsY2reKx6tIl3YvPf5i6paJXaNIMfn9-KESZcxyFFAso1IEpDvmtXx5lwYb9-9l0wTB3NEMtGgjhFLOsaf082yrQeNbZUEevcQigb5NFxoGf82MrAF0Pg4/s1600/immersion.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="196" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicZb6_A2-IXzajHCs-npJ2sgsY2reKx6tIl3YvPf5i6paJXaNIMfn9-KESZcxyFFAso1IEpDvmtXx5lwYb9-9l0wTB3NEMtGgjhFLOsaf082yrQeNbZUEevcQigb5NFxoGf82MrAF0Pg4/s320/immersion.jpg" width="320" /></a><span style="color: #999999;"><span style="color: black;">Εικόνες από παιδάκια που ενώ, βλέπουν μπροστά τους ένα σωρό παιχνίδια από τους εθελοντές της ActionAid δεν τολμούν να πάρουν στα χέρια τους κανένα από αυτά αν δεν τους τα δώσει κάποιος... Αυτό θα πει πολιτισμός! Καθώς παρατηρούσα όλα αυτά τα πλάνα, τις αμέτρητες εικόνες με όλα αυτά τα πρόσωπα, διαπίστωσα πως δεν έχω ξαναδει ποτέ μου πιο αθώα χαμόγελα με μάτια καθαρά, αμόλυντα από κάθε είδους βλαβερή σκέψη. Ένα από αυτά τα παιδιά μάλιστα, ονειρεύεται να γίνει businessman... Όχι για να πλουτίσει και να ζει βουτηγμένο στα υλικά αγαθά, αλλά για να μπορεί να εξασφαλίσει την τροφή του. </span></span></div>
<span style="color: black;"></span><span style="color: #999999;"><span style="color: black;">Ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή ήταν κι εκείνη όπου κάποια παιδιά καθισμένα στα θρανιά του νέου σχολείου με μαρκαδόρους και χρωματιστά μολύβια έγραφαν γράμματα στους ανθρώπους που έχουν αποφασίσει να τα βοηθήσουν με 0,72 ευρώ την ημέρα. <br />
<span style="color: #999999;"><span style="color: black;">Σαφώς, όπως κάθε φορά άλλωστε, ένα τέτοιο θέμα ευαισθητοποιεί, αλλά παράλληλα, προκαλεί και αρνητικά σχόλια. Δεν έχει καμία σημασία η δυσανασχέτηση κάποιων, σημασία έχει πως λειτουργεί ήδη, ένα σχολείο σε αυτή τη χώρα, με τη βοήθεια των εθελοντών και πως η συμμετοχή σε όλη αυτή την προσπάθεια μπορεί να γίνει ακόμη μεγαλύτερη. Η ανακοίνωση της Action Aid δικαιώνει εκείνους τουλάχιστον που δούλεψαν πολύ για να βγει κάτι καλό μέσα από αυτή την πρωτοβουλία:</span></span>
<span style="color: black;"><strong></strong><br />
<strong>«Μας έχει συγκινήσει η αγάπη με την οποία έχετε αγκαλιάσει από χθες το ντοκιμαντέρ «Immersion» του Αντώνη Κανάκη. Είναι πρωτοφανής η κινητοποίηση του κόσμου! Μέσα σε λίγες μόνο ώρες έχουν επικοινωνήσει μαζί μας χιλιάδες συνάνθρωποί μας από όλες τις γωνιές της Ελλάδας και της Κύπρου και μέχρι στιγμής παιδιά σε 4 από τις πιο φτωχές κοινότητες του κόσμου έχουν ήδη βρει Έλληνες Αναδόχους. Σχεδόν κάθε λεπτό γίνεται και μία νέα Αναδοχή! Ευχαριστούμε με όλη μας την καρδιά τον Αντώνη για την πολύτιμη στήριξή του – τόσο για την προβολή του έργου μας, όσο και για το πρόγραμμα που θα χρηματοδοτήσει ο ίδιος στην περιοχή, για τον σεβασμό που έδειξε στους κατοίκους του Fengenhun, τη βαθιά ανθρώπινη απεικόνιση της Αφρικής και τη συγκίνηση και την αξιοπρέπεια που μας μετέφερε με την εικόνα και το λόγο του». </strong>
<br />
</span></span></span><br />
<span style="color: #999999; font-size: 9pt;"><span style="color: black; font-size: small;"><span style="color: black; font-size: small;"></span></span></span><br />
<span style="color: #999999; font-size: 9pt;"><span style="color: black; font-size: small;"><span style="color: black; font-size: small;"></span></span></span><br />
<span style="color: #999999; font-size: 9pt;"><span style="color: black; font-size: small;"><span style="color: black; font-size: small;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOTLAf2EdJnz2LY_VkbyIwDdSmwIdx2vx4QcmYj3BQnWECvP44Y5MzwhSfYbYM8CIH4CPGevWNtYGb4usl4LJTd2L_9AUr5BhvLo0QD-JZ7BPEwEZpUoVQbtImFlCsyJrvWr7Nj41ipgs/s1600/%CE%BC%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOTLAf2EdJnz2LY_VkbyIwDdSmwIdx2vx4QcmYj3BQnWECvP44Y5MzwhSfYbYM8CIH4CPGevWNtYGb4usl4LJTd2L_9AUr5BhvLo0QD-JZ7BPEwEZpUoVQbtImFlCsyJrvWr7Nj41ipgs/s400/%CE%BC%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CE%B1.jpg" width="266" /></a></div>
<br />
</span> </span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/K4cNdbhFhHk?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #999999; font-size: 9pt;"><span style="color: black; font-size: small;"></span></span> </div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #999999; font-size: 9pt;"><span style="color: black; font-size: small;"></span></span> </div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #999999; font-size: 9pt;"><span style="color: black; font-size: small;"></span></span> </div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #999999; font-size: 9pt;"><span style="font-size: x-small;"><span style="color: black; font-size: small;"></span><br /> </span></span></div>
<span style="font-size: x-small;"></span><br /></div>
elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-22483797147609096902013-03-25T21:30:00.001+02:002013-03-25T21:30:17.089+02:005 αγαπημένες φωτογραφίες!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Έφτασε και η τελευταία εβδομάδα για το Hi-5...<br />
Και θα κλείσει με πολύ όμορφο τρόπο... μέσα από φωτογραφικές αναμνήσεις!<br />
<br />
Ως πρώτη, επέλεξα μία από την παιδική μου ηλικία με διάχυτη πονηριά στο μάτι και επερχόμενη σκανταλιά... <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_LvnGkLrJ17cQlegpxnxpMr2TJRXMHvIjKGu-T1_z_53RRbrPKY0UYOd28hN_AShAXTbgip07ORUWELoneOL2BPU-Sy9OB3WoQyIjiA75vNwm5cNh5nL4zfYmef7WaneRUK1SCX8Q2aE/s1600/%CE%B5%CE%B3%CF%89%CF%89.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_LvnGkLrJ17cQlegpxnxpMr2TJRXMHvIjKGu-T1_z_53RRbrPKY0UYOd28hN_AShAXTbgip07ORUWELoneOL2BPU-Sy9OB3WoQyIjiA75vNwm5cNh5nL4zfYmef7WaneRUK1SCX8Q2aE/s400/%CE%B5%CE%B3%CF%89%CF%89.JPG" width="300" /></a></div>
<br />
Σε μεγάλη πια, version... <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtxWcoPTTL07iSXMqy309XyvL-DzTq2RL_LfvVVwQh0OvoJVi0jLi26-fs_7-_FjDLkcOpP89yKdkniVF40NfASHgetV3ogrC4SQV12uWRmDtXilFNb6EOCQb7WoCjbK82HS71p_2jyYE/s1600/%CE%BA%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtxWcoPTTL07iSXMqy309XyvL-DzTq2RL_LfvVVwQh0OvoJVi0jLi26-fs_7-_FjDLkcOpP89yKdkniVF40NfASHgetV3ogrC4SQV12uWRmDtXilFNb6EOCQb7WoCjbK82HS71p_2jyYE/s400/%CE%BA%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
"Εγώ και τα γλυκά" όταν είναι μπροστά μου!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Συνεχίζω με ξένοιαστες στιγμές και όμορφες αναμνήσεις από Καλοκαίρια! (Και η παραπάνω είναι από τη λατρεμένη Κρήτη).. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Οι 2 επόμενες είναι από τη Μήλο, ένα ακόμη, μαγικό νησί! Αξέχαστες στιγμές...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipahenUV4TFgUR583ZEX2rgZipDM8duDSz6G3HIXWvhmvJVPhInwdB68djAUcZxzDVCxYiazcike49sbpcD97fBUhfHhyCxbX0JW7piQ1HBX_tVjV8MP4Yv-HjizCmqlP_BwphqlfuwSE/s1600/%CE%BA%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="298" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipahenUV4TFgUR583ZEX2rgZipDM8duDSz6G3HIXWvhmvJVPhInwdB68djAUcZxzDVCxYiazcike49sbpcD97fBUhfHhyCxbX0JW7piQ1HBX_tVjV8MP4Yv-HjizCmqlP_BwphqlfuwSE/s320/%CE%BA%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgngKgs9jRmS5DLBmBgn3CcUNDqOB27OSKYOHQWUZWLPNjPioMH7RKEvYJ4pOkJ-LUdTShDtlzw3bKUukxlzMQ3Sm3syB7WxwnV5qfXUkxsWZcwIFIoCFW-E6fDuSdfyXspzhvqET01Lbg/s1600/%CE%BC%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CF%82%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgngKgs9jRmS5DLBmBgn3CcUNDqOB27OSKYOHQWUZWLPNjPioMH7RKEvYJ4pOkJ-LUdTShDtlzw3bKUukxlzMQ3Sm3syB7WxwnV5qfXUkxsWZcwIFIoCFW-E6fDuSdfyXspzhvqET01Lbg/s400/%CE%BC%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CF%82%CF%82.jpg" width="300" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Και για το τέλος, άφησα μία φωτογραφία που είχα τραβήξει τον Ιούλιο του 2010, στη Μπολόνια της Ιταλίας, σε ένα σεμινάριο που είχα πάει!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Έτυχε εκείνες τις μέρες, να διοργανώνουν ένα βασιλικό χορό... από κοντά ήταν λες και ήσουν σε άλλη εποχή... Βικτωριανή και λίγα λέω!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
...Εντελώς παραμυθένια σκηνή που δεν θα ξεχάσω ποτέ!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbMMXS80CmsuXaBwhe6yZdhJuKz-JoE3uVcBaac64WE3GwrSwRUz4NfnQUBPR4ej-Ih4WOqVONn0glmfUwcIbs54au4kQk6nDJ-3fKr7cODo98sVT1gyJHlqkJlkvd42wmp5sP8XTc7V8/s1600/%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbMMXS80CmsuXaBwhe6yZdhJuKz-JoE3uVcBaac64WE3GwrSwRUz4NfnQUBPR4ej-Ih4WOqVONn0glmfUwcIbs54au4kQk6nDJ-3fKr7cODo98sVT1gyJHlqkJlkvd42wmp5sP8XTc7V8/s400/%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B1.jpg" width="300" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-53297863480156709782013-03-21T22:54:00.000+02:002013-03-21T22:58:06.121+02:00Όταν συνάντησα την ΕΥΤΥΧΙΑ!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Το παρακάτω αποτελεί έμπνευση της στιγμής, ένα ρομαντικό brainstorming που γεννήθηκε στο μυαλό μου πριν από 2 χρόνια, ως ευχή και αφιέρωση στην αδερφή μου, την ημέρα των γενεθλίων της. <br />
Πιστεύω πως όλοι χρειαζόμαστε πού και πού λίγη αστερόσκονη για να ζωντανεύουμε τα όνειρα μας και να οραματιζόμαστε το μέλλον που επιθυμούμε ώστε να έρθει ακριβώς έτσι... με φόρα καταπάνω μας!<br />
Δύο χρόνια μετά, πιστεύω πως σίγουρα αντιπροσωπεύει κάποιους από εσάς... ερωτευμένους, αλλά και "wanna be"...<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6F5uH2o-kg-Fq6bh0JNb0R4N4oXjgh9wJ1H2l6XVG04IpTa9ziDUXHPLX3GakR6sL-M_AZZCUMpjuP1taZWP4rF9qKW-AiYj2hbhEPCEQmDpZRMWid_Z1ra1QC-Ti3uX003tjSThUNE0/s1600/%CE%9B%CE%95%CE%9B%CE%91.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6F5uH2o-kg-Fq6bh0JNb0R4N4oXjgh9wJ1H2l6XVG04IpTa9ziDUXHPLX3GakR6sL-M_AZZCUMpjuP1taZWP4rF9qKW-AiYj2hbhEPCEQmDpZRMWid_Z1ra1QC-Ti3uX003tjSThUNE0/s320/%CE%9B%CE%95%CE%9B%CE%91.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<strong><span style="color: #20124d;">Άνοιξα το παράθυρο... Πεταλούδες πλημμύρισαν το δωμάτιο μου!</span></strong><br />
<strong><span style="color: #20124d;">Ξεχείλισαν από χρώμα το τοπίο, θαρρείς πως γεννήθηκαν μέσα από τα ίδια τα χρώματα!</span></strong><br />
<strong><span style="color: #20124d;">Απόγονοι... οι αποχρώσεις της ευτυχίας μου! Ταγμένες η μία πίσω από την άλλη στήθηκαν σαν σε κύκλο, σχηματίζοντας μία λέξη: .... !! Ονειρεύομαι?</span></strong><br />
<strong><span style="color: #20124d;">Όνειρα, αρώματα που καλούν σε παιχνίδι τις αισθήσεις και χαμένες ελπίδες άνοιξαν την κουρτίνα της ζωής μου!</span></strong><br />
<strong><span style="color: #20124d;">Πόση ζωή δίνει ο έρωτας?! Το μπαλόνι έτοιμο!</span></strong><br />
<strong><span style="color: #20124d;">Ξεχάσαμε τίποτα? </span></strong><br />
<strong><span style="color: #20124d;">Κλειδώσαμε?! </span></strong><br />
<strong><span style="color: #20124d;">Μα τι λέω... κλειδώνονται τα σύννεφα και ο αέρας?</span></strong><br />
<strong><span style="color: #20124d;">Φύγαμε για το μεγάλο όνειρο της ζωής!!!</span></strong><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9KMVchjRRCeXE-mPTsqBfRinrLMjwqH2-p34vErMd2NdU1U5c96xrx2fPfcPU5EpgTDtPRLysikzJZZ0gdrT76jWy3tC2gFoLGl5_hQlDyOQb9lsgRW6WSUI70fHE1XYNDd9_pPi5ODs/s1600/dream.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9KMVchjRRCeXE-mPTsqBfRinrLMjwqH2-p34vErMd2NdU1U5c96xrx2fPfcPU5EpgTDtPRLysikzJZZ0gdrT76jWy3tC2gFoLGl5_hQlDyOQb9lsgRW6WSUI70fHE1XYNDd9_pPi5ODs/s1600/dream.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
</div>
elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-20495418272308874952013-03-21T14:04:00.000+02:002013-03-21T17:29:04.793+02:00Βραβειάκι!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Δεν έχω ξεχάσει φυσικά, το πρώτο βραβείο που παρέλαβα από τη Μαρία και το όμορφο blog της: <span dir="ltr"><a href="http://megalono-megaloneis-megalonei.blogspot.com/" onclick="" rel="contributor-to nofollow"><span style="color: #1155cc;">ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ</span></a> . </span><br />
Ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί παρόλο που δεν έχω δώσει ακόμη, ένα πλήρες προφίλ στο blog μου μπόρεσες Μαρία, να ψυχανεμιστείς ακριβώς τους λόγους για τους οποίους το έχω φτιάξει! <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisu03L67NefBeEqZ5Dss5n3TUgb2a98kEGrj5YqxLl8f0O6GzzE2ZJ6CJjBlHEDFCtcTvwbDC9Vu33WyNBrxzoQthIGLY3xfOnPM-g2VJFv5okfktmaSug1IAZRJgn2glmSoYTtJPVfpc/s1600/lieb.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisu03L67NefBeEqZ5Dss5n3TUgb2a98kEGrj5YqxLl8f0O6GzzE2ZJ6CJjBlHEDFCtcTvwbDC9Vu33WyNBrxzoQthIGLY3xfOnPM-g2VJFv5okfktmaSug1IAZRJgn2glmSoYTtJPVfpc/s1600/lieb.png" /></a></div>
<br />
Τώρα μάλλον, πρέπει να αναφέρω 11 πράγματα για μένα,ε?! Λιγάκι δύσκολο, αλλά θα βάλω τα δυνατά μου!<br />
1. Ξεκινάω με τον πιο άκυρο τρόπο, αλλά λατρεύω τα "maltesers". Είναι οι καλύτερες σοκολατολιχουδιές και ενώ, τον τελευταίο καιρό έχουν βγει ένα σωρό πρωτοποριακές σοκολάτες, εγώ μένω πιστή σε αυτό το θαυματουργό σακούλι!<br />
2. Και πάμε να συνεχίσουμε κάπως πιο φυσιολογικά. Λατρεύω τα παιδιά. Μπορεί γενικά, να μην έχω πολλή υπομονή, αλλά όταν είμαι μαζί τους, μπορώ να ασχολούμαι με τις ώρες. Όταν κάνω ιδιαίτερα, απολαμβάνω να τους εξηγώ τα μαθήματα και να τους λύνω τις απορίες και αν βλέπω ότι προσπαθούν κιόλας και έχουν θέληση, εκεί είναι που μπορώ να κάθομαι με τις ώρες και να τους επαναλαμβάνω το ίδιο πράγμα άπειρες φορές με διαφορετικές παραλλαγές και ιστορίες, μέχρι να το εμπεδώσουν.<br />
3. Είμαι μακαρονού! Θα μπορούσα άνετα να τρώω επί μία ολόκληρη εβδομάδα, μακαρόνια και ας είναι και σκέτα.. (Εντάξει, εννοώ μόνο, με τυρί).<br />
4. Λατρεύω να κάνω δώρα στους αγαπημένους μου ανθρώπους και να βλέπω το πρόσωπό τους τη στιγμή που τα ανοίγουν. Επίσης, τα αγαπημένα μου αντικείμενα δεν είναι υλικής, αλλά ηθικής αξίας. <br />
5. Έχω ερωτευτεί μία πτυχή αυτού που σπούδασα (Δημοσιογραφία) και αυτό δεν είναι άλλο από το να έρχομαι σε επαφή με αφανείς, αλλά σημαντικούς ανθρώπους, προκειμένου να αναδεικνύεται κάθε φορά, μία άγνωστη πτυχή της καθημερινότητας. <br />
6. Συνέπεια του παραπάνω είναι και το πάθος μου για τη φωτογραφία. Από τον Σεπτέμβρη έχω ξεκινήσει σεμινάρια και ελπίζω με τον καιρό, να μάθω ακόμη, περισσότερα.<br />
7. Φοβάμαι πολύ το θάνατο και ό,τι συνεπάγεται αυτό πριν από αυτόν. Τώρα θα μου πείτε, και ποιος έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα; Αλλά, μετά από μία περιπέτεια υγείας οικογενειακού μου προσώπου που με στιγμάτισε πριν από λίγα χρόνια, μου έχει γίνει εμμονή. <br />
8. Και για να μεταβώ από τα μακάβρια στα πιο light.. Από τα παιδικά, η αγαπημένη μου φιγούρα είναι ο Πινόκιο! Όχι για τα ψέμματα του, αλλά για την παιδική του αφέλεια που καμιά φορά, χρειάζεται και στους μεγάλους για να παραμένουν παιδιά με καλό τρόπο. <br />
9. Σιχαίνομαι την ειρωνεία. Μπορώ να τα δεχτώ όλα, αλλά αν με ειρωνευτείς...<br />
10. Λατρεύω τα ταξίδια. Θα ήθελα να διακτινιστώ σε όλο τον κόσμο, σε όλους τους πολιτισμούς και να γνωρίσω τη διαφορετικότητα σε όλα τα της επίπεδα. Μήπως έχουν δίκιο τελικά και φταίει το ότι είμαι Τοξότης?!<br />
11. Μπορώ να ακούω μουσική όλη μέρα. Παλιά ήθελα να ασχοληθώ με το χορό, μετά από αποτυχημένες προσπάθειες χάθηκε αυτό το όνειρο. Όμως, παραμένει το πάθος για τα τραγούδια. <br />
<br />
Πολύ δύσκολο το "top11" του εαυτού μας!<br />
<br />
Και τώρα στα ακόμη πιο δύσκολα.. Η απονομή 11 βραβείων σε άλλα μπλογκ! Κανονικά θα έπρεπε να μοιράσω 11 βραβειάκια, άραγε υπάρχει κάποια εικόνα μαζί που να δείχνει το βραβείο;; <br />
Για να είμαι ειλικρινής όμως, πιστεύω πως όλα τα μπλογκ που έχω γίνει αναγνώστης, έχουν κάτι ιδιαίτερο. Οπότε όσοι διαβάσουν αυτό το κείμενο, θα το έχουν παραλάβει θεωρητικά!<br />
Θα το πιάσω το mood των βραβείων πιο πολύ, που θα μου πάει?!<br />
<br />
Ευχαριστώ πολύ και πάλι, για αυτό το βραβείο! <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>
elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-80678963118403842752013-03-17T20:45:00.000+02:002013-03-17T20:45:02.149+02:00Και το Hi-5 καλά κρατεί! 5 Αγαπημένα Φαγητά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μπήκαμε και στην εβδομάδα της γαστρονομίας!!! <br />
Πειράζει που μες στο top5 συμπεριέλαβα και γλυκάκια; Ελπίζω όχι!<br />
Λοιπόον, με την κουζίνα και τα σύνεργα της έχω αρχίσει να πειραματίζομαι τα τελευταία χρονάκια ιδιαίτερα! Αγαπώ πολύ το φαγητό οπότε με το που δω κάποια συνταγή που θα μου τραβήξει το ενδιαφέρον, τσουυυπ... σούπερ μάρκετ και άγιος ο Θεός!<br />
Κάποιες από τις συνταγές- δέλεαρ μου βγαίνουν καλές, καλούτσικες, μέτριες και κάποιες άλλες (τύπου cupcakes και βασιλόπιτα "του μυαλού μου" με βατόμουρα, ναι, είμαι σίγουρη πως ούτε και εσείς το είχατε ξανακούσει) αποτυχαίνουν ολοσχερώς. <br />
Για να ξεκινήσω με τα φαγητάκια, για πρώτο διάλεξα μία πολυαγαπημένη πιτσούλα που έχω μάθει να κάνω και πολύ την συμπαθώ!!!<br />
Μπορεί βέβαια, η αριστερή της πλευρά να φαίνεται λίιγο καμμένη, αλλά εγώ θα την έλεγα, ξεροψημένη, χαχα! Η γεύση ανταμείβει!!!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAQb_ZMTqfeItIqRVmshUACgKHs42bBX94E2uJf2Huh6oXVdkJfmJ8COVFW9Rhe7mljMOr1aHTCl0HzvyN3Ls4seexOWhIVgh094jfqTGLsrVY5EB_OcissiQ1GIF6aWZo_K4qaPwBGD4/s1600/1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="278" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAQb_ZMTqfeItIqRVmshUACgKHs42bBX94E2uJf2Huh6oXVdkJfmJ8COVFW9Rhe7mljMOr1aHTCl0HzvyN3Ls4seexOWhIVgh094jfqTGLsrVY5EB_OcissiQ1GIF6aWZo_K4qaPwBGD4/s400/1.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
Δεύτερο φαγητάκι το οποίο λατρεύω οπότε και πάσχισα να μάθω είναι τα "καλτσούνια", αλλιώς "τσαίτια" τα οποία είναι παραδοσιακά στη Μονεμβάσια (απο' κει κατάγομαι). Αν δεν τα έχετε ξανακούσει, θυμίζουν πολύ τη χορτόπιτα, απλώς γίνονται στο τηγάνι και σε σχήμα φακελου! Τα αγαπώ!!! <3<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUFuN0bt-aIBsUY-R8BEtaODTe7tfSENjTKKDl5pm83u36DE_CPKwdcVuA_6HflfgWVXWfzTr3HIM_Zz64JMIv1ToRqfCwLnlrGGshvZBjdvk872Z_lX6p0XIiYtZ8K4UxMU77ZgPj09I/s1600/2.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUFuN0bt-aIBsUY-R8BEtaODTe7tfSENjTKKDl5pm83u36DE_CPKwdcVuA_6HflfgWVXWfzTr3HIM_Zz64JMIv1ToRqfCwLnlrGGshvZBjdvk872Z_lX6p0XIiYtZ8K4UxMU77ZgPj09I/s400/2.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Την τρίτη συνταγή την επιχείρησα για πρώτη φορά την εβδομάδα που μας πέρασε. Αρχικά, προοριζόταν για τυρόπιτα όμως, πιο πολύ μοιάζει με τυρόψωμο! Είναι πολύ ωραίο συνοδευτικό των φαγητών (έχει μέσα γλυκά τυράκια, τύπου Gouda).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis7ngc3JhJMl16MNMElM4sH3x6is0jxyl7BFraJP6-QfLPaLPr_V7EIK95msiAuQQ5YKm6UT7Id_dxunwpw5ebZ5z1hcitGaftUSWpR4ohTlIz68qJNieMnf3oTgcZZ0eMmN3BRsPKPFo/s1600/3.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="292" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis7ngc3JhJMl16MNMElM4sH3x6is0jxyl7BFraJP6-QfLPaLPr_V7EIK95msiAuQQ5YKm6UT7Id_dxunwpw5ebZ5z1hcitGaftUSWpR4ohTlIz68qJNieMnf3oTgcZZ0eMmN3BRsPKPFo/s400/3.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
Και πάμε στα γλυκάκιααα!!!<br />
Τα πρώτα είναι κάτι μπισκοτάκια πολύ απλά και πεντανόστιμα. Είναι απίστευτα και για τα μικρουλάκια σας (όσες έχετε), απλάαα δεν υπάρχουν!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT9VuvsB-aWISWpdoVj-atydPaCj9VyXGwf255QZZLVSP74mFmMf7u440__-jpqNRioRSbCG3kLeG8zalnIGH19ph6OMlFNhESZedmQ0SWns2xgf1JFUmfELEXO1jc-M7Q3-ja7t-DHwU/s1600/4.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT9VuvsB-aWISWpdoVj-atydPaCj9VyXGwf255QZZLVSP74mFmMf7u440__-jpqNRioRSbCG3kLeG8zalnIGH19ph6OMlFNhESZedmQ0SWns2xgf1JFUmfELEXO1jc-M7Q3-ja7t-DHwU/s400/4.JPG" width="300" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Και για το τέλος άφησα το αγαπημένο μου κεκάκι με σοκολάτα! Και για πρωτοτυπία αυτή τη φορά, έβαλα από πάνω ρόδι και το αποτέλεσμα ήταν μία γλυκόξινη γεύση, πολύ δροσιστική!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKvj6AocUh3S0rWTS4wrueh54V5Vo2cib3bj3hNbVU8E5XHLbCZqL2tEbreX-4mDEPWm-1JS22Ei1t01h66Fh6wtyD_Pky1zPF7037A3VmEZMkmk8Iy0SHj5APWO-dryOGOSYPBTab2Ug/s1600/5.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKvj6AocUh3S0rWTS4wrueh54V5Vo2cib3bj3hNbVU8E5XHLbCZqL2tEbreX-4mDEPWm-1JS22Ei1t01h66Fh6wtyD_Pky1zPF7037A3VmEZMkmk8Iy0SHj5APWO-dryOGOSYPBTab2Ug/s400/5.JPG" width="400" /></a></div>
</div>
elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-72728069514953506102013-03-13T23:41:00.001+02:002013-03-13T23:41:33.229+02:00Without regreting...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τον τελευταίο καιρό παρατηρώ γύρω μου πολλά ζευγάρια που στο βλέμμα τους συναντάς μία φιλική εξοικείωση... μία ανησυχητικά έντονη συνήθεια που επιβεβαιώνεται μέσα από τις κινήσεις και τη σιωπηλή γλώσσα του σώματος τους.<br />
Και αναρωτιέμαι... ίσως βέβαια να ευθύνονται και τα χιλιάδες προβλήματα της καθημερινότητας-οικονομικά και μη- που δεν αφήνουν τον ενθουσιασμό να γίνει διάχυτος στο δρόμο, στα μαγαζιά, μέσα στην κάθε στιγμή, αλλά από την άλλη... πώς μπορεί μία δυσκολία να αφανίσει το σκίρτημα στην καρδιά; <br />
Τι είναι λοιπόν, αυτό που φταίει για τη συναισθηματική μας στασιμότητα; Ναι, "μας" γιατί πολύ προτού προβληματιστώ για τα ζευγαράκια έξω, παρατήρησα την κρίση στον ίδιο μου τον εαυτό. Η δική μου εκδοχή περιορίζεται στο τελικό πόρισμα (μετά από χιλιάδες σκέψεις και αναπάντητα γιατί) πως όταν οι πεταλούδες στο στομάχι δεν χορεύουν τρελά από την αρχή, τότε η συνέχεια δεν προβλέπει κανενός είδους συναισθηματικό χορό. Απλά μένεις εκεί και προσπαθείς για κάτι καλύτερο μέχρι τη στιγμή που οι ψυχικές αντοχές εξαντλούνται και παραιτείσαι από όλο αυτό...<br />
Κάποιο άλλοι βέβαια, έχω ακούσει πως δεν προσπαθούν καν για τα "πυροτεχνήματα"... Απλώς "βολεύονται" για να έχουν κάποιον κοντά τους, για να μη νιώθουν μόνοι... Αυτό δεν μπορώ να το δεχτώ... Είναι άσχημο και δεν μου αρέσει σαν σενάριο. Ίσως κάνουν λάθος, δεν μπορεί να είναι έτσι.. γιατί να είναι έτσι; <br />
Το να επιμένεις για κάτι που πιστεύεις πως έχει προοπτικές να εξελιχθεί σε κάτι καλύτερο, είναι υποφερτό. Το να παραιτείται όμως, από κάθε είδους προσπάθεια και να πορεύεσαι πάνω σε μία ευθεία γραμμή με έναν άνθρωπο απλά για να μη νιώθεις μοναξιά, πώς μπορεί να γίνεται;<br />
Απλοί προβληματισμοί είναι όλα αυτά και ζητώ συγγνώμη αν γίνομαι κουραστική. <br />
Για να καταλήξω λοιπόν κάπου, πιστεύω πως υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο πρώτος είναι ο συμβιβασμός όπου η επιλογή του ανθρώπου που είναι δίπλα σου γίνεται κυρίως, με βάση το κριτήριο "καλύτερα, εδώ, για να μην το μετανιώσεις", ενώ ο δεύτερος περικλείει όλα αυτά τα έντονα στοιχεία... της γοητείας, της περιπέτειας, της εγρήγορσης... σε αυτή όμως, την περίπτωση έχεις αποφασίσει πως "δεν θα το μετανιώσεις" όποιες και αν είναι οι συνέπειες. Και τότε ξέρεις πως είσαι ζωντανός, πως ζεις το κάθε λεπτό σαν μικρό παιδί κοντά του γιατί απλά το θες, χωρίς να το μετανιώσεις! <br />
<br />
Απλοί προβληματισμοί...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgR7JsTcuFpu05ge0jrxU6WhG8247u-1WqZKl86Adg45WpM-9mCm7jg7dp8UsVaj2rRo494O8Y_YsITgU1lYB82y7qy6yKhERWuPAisEaIyyWENLMt3nrUmFCf7EACwHUHTeBPvqlJLGP8/s1600/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="315" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgR7JsTcuFpu05ge0jrxU6WhG8247u-1WqZKl86Adg45WpM-9mCm7jg7dp8UsVaj2rRo494O8Y_YsITgU1lYB82y7qy6yKhERWuPAisEaIyyWENLMt3nrUmFCf7EACwHUHTeBPvqlJLGP8/s320/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%BF.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>
elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-13627957175545320592013-03-11T00:05:00.002+02:002013-03-11T00:05:22.772+02:005 αγαπημένα τραγούδια!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τρίτη εβδομάδα για το Hi-5 και η επιλογή αυτή τη φορά, είναι ακόμα πιο δύσκολη, αφού έχει να κάνει με τραγούδια!<br />
Ωστόσο, μετά από πολλήηηη σκέψη ξεχώρισα τα πέντε παρακάτω τραγούδια γιατί ξεχειλίζουν από συναίσθημα! <br />
<br />
Τα δύο πρώτα είναι ελληνικά και πολύ αγαπημένα... Κυρίως, το πρώτο (μαζί με το "Χειμωνανθό" του Χαρούλη πάλι, το οποίο είναι συνδεδεμένο με το καλοκαίρι που πέρασα πριν από δύο χρόνια στην Κρήτη, αλλά αυτή τη στιγμή, δε φορτώνει με τίποτα το βίντεο οπότε δίνω το σχετικό link ) :<br />
<br />
http://www.youtube.com/watch?v=OMbvHmhWYz8 <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/0FydXx7oot0?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/DmobJTScEZk?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
Τα υπόλοιπα 3 είναι ξένα!<br />
Γενικά, δεν μου αρέσει να ξεχωρίζω ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής... Μπορώ να ακούσω τα πάντα φτάνει σε κάθε τραγούδι να αποτυπώνεται η ψυχή και η συναισθηματική ένταση του καλλιτέχνη!<br />
<br />
Να δύο δείγματα:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/IIYOzL3cp5k?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/3qrXZzWT1-4?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
Και για τελευταίο διάλεξα ένα τραγούδι που είχα ακούσει για πρώτη φορά, από την ταινία "Η ζωή σε 2 πράξεις" ... Από τότε, το λάτρεψα! Επί τη ευκαιρία, υπέροχη ταινία! <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/EGBXIK5TZjs?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
Καλό ξημέρωμα!!! <br />
<br /></div>
elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-12251561911957963422013-03-04T00:52:00.001+02:002013-03-04T12:43:06.499+02:005 αγαπημένα βιβλία!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: small;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Και οδεύουμε ακάθεκτες προς τη δεύτερη εβδομάδα του δημιουργικότατου <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Hi</span>-5!</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Μπορεί να ήταν λίγο δυσκολούτσικη η επιλογή των βιβλίων,
αλλά κινήθηκα με γνώμονα αυτό που μου κεντρίζει κάθε φορά το ενδιαφέρον σε ένα
βιβλίο… Και αυτό δεν είναι άλλο από την ικανότητα του συγγραφέα να περνάει στον
αναγνώστη ουσιαστικά μηνύματα για τη ζωή. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"> Πρώτο λοιπόν, και λατρεμένο:</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXReshtjr4ERBR26oAe8mbfpRHM6dNHkKaE_MsXBU6prYxdoVOwCgNdJl_GTR3mFZoxr7tkXacuoq1HcvAxA8aUnHbJipp3WSlIG4XORd3y2xmY9c_AdAZJ1n0qVAu0mRvHgYIriiZLZk/s1600/%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXReshtjr4ERBR26oAe8mbfpRHM6dNHkKaE_MsXBU6prYxdoVOwCgNdJl_GTR3mFZoxr7tkXacuoq1HcvAxA8aUnHbJipp3WSlIG4XORd3y2xmY9c_AdAZJ1n0qVAu0mRvHgYIriiZLZk/s400/%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CE%B1.jpg" width="400" /></a></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Η κάθε σελίδα αυτού του βιβλίου αποτελεί και ένα μάθημα
ζωής! Μόλις το τελειώσεις, το σίγουρο είναι πως μπαίνεις στη διαδικασία να
αναθεωρήσεις τα περισσότερα πράγματα στη ζωή σου. Συνειδητοποιείς πως η ζωή
είναι τόσο μικρή που το μόνο που μετράει είναι η αληθινή και ουσιαστική αγάπη,
ο φυσικός αέρας, το άγγιγμα, οι μικρές, αλλά δυνατές στιγμές. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Για να πάρετε μία μικρή γεύση, παραθέτω το αγαπημένο μου
απόσπασμα που κατά τη γνώμη μου, ενσωματώνει στις παρακάτω γραμμές όλο το νόημα
του βιβλίου. Ελπίζω να μην κουράσει:</span><br />
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">«Όταν η μικρή Έμιλυ πεθαίνει, κατεβαίνει στον τάφο της και
της λένε: “Έμιλυ μπορείς να ξαναγυρίσεις πίσω στη ζωή για μία μέρα. Ποια μέρα
θα ήθελες;” Κι αυτή λέει: “Θυμάμαι πόσο ευτυχισμένη ήμουν την ημέρα που έκλεισα
τα 12. Θα ήθελα να ξαναγυρίσω την ημέρα των γενεθλίων μου”. Οι νεκροί της λένε
“μη το κάνεις αυτό, Έμιλυ. Μη το κάνεις.” Έτσι, το σκηνικό αλλάζει και νάτη
τώρα δώδεκα χρονών, έχει γυρίσει πίσω σε αυτή την υπέροχη μέρα που θυμάται.
Κατεβαίνει τη σκάλα με ένα ωραίο φορεματάκι και τις μπούκλες της να χοροπηδούν
γύρω από το πρόσωπό της. Η μητέρα της είναι όμως, τόσο απορροφημένη με το γλυκό
που φτιάχνει για τα γενέθλια της, που δεν έχει καιρό να την κοιτάξει. Η Έμιλυ
της λέει: “Κοίταξε με, μαμά. Είμαι το κορίτσι των γενεθλίων”. Η μαμά της όμως
δεν την κοιτάζει. Μπαίνει ο μπαμπάς της, αλλά είναι τόσο απασχολημένος να
βγάλει λεφτά για εκείνη, που δεν την έχει κοιτάξει ποτέ, ούτε κι ο αδελφός της
που είναι απορροφημένος με τα δικά του και δεν έχει καιρό γι’ αυτήν. Η σκηνή
τελειώνει με την Έμιλυ, που στέκεται στη μέση του δωματίου λέγοντας: “Κοιτάξτε
με, σας παρακαλώ, κοιτάξτε με. Δεν χρειάζομαι ούτε το γλυκό, ούτε τα λεφτά.
Μόνο να με κοιτάξετε”. Μα κανείς δεν την κοιτάζει. Η Έμιλυ γυρίζει ακόμη μία
φορά στη μητέρα της και λέει: “Σε παρακαλώ, μαμά” και μετά γυρίζει και λέει:
“Πάρτε με πίσω. Είχα ξεχάσει τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Κανείς δεν κοιτάζει
κανένα. Κανείς δεν ενδιαφέρεται πια, έτσι δεν είναι;”».</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Δεύτερο αγαπημένο: </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvWE5xIjENAGTnrLy-aLkReHqx740PmUc8Z6At2x4XLJsCel_4_ouMHvh2xH1NCfOZTmHXUzPliIcNv8SzmRnzCTpA7g7CdkO88CwUEDxawl_SCD038hWd_efn4cHILxOpNi7Xx4YVh0k/s1600/e-go_o_otan_eklapse_o_nitse.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvWE5xIjENAGTnrLy-aLkReHqx740PmUc8Z6At2x4XLJsCel_4_ouMHvh2xH1NCfOZTmHXUzPliIcNv8SzmRnzCTpA7g7CdkO88CwUEDxawl_SCD038hWd_efn4cHILxOpNi7Xx4YVh0k/s320/e-go_o_otan_eklapse_o_nitse.jpg" width="208" /></a></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"> Πρόκειται για ένα "ψυχαναλυτικό" μυθιστόρημα στο οποίο γεννιέται μία δυνατή σχέση αλληλεξάρτησης μεταξύ θεραπευτή και ασθενή. Ο γνωστός ψυχοθεραπευτής Μπρόιερ και συνεργάτης του Φρόυντ προσπαθεί να βοηθήσει το φιλόσοφο Φρήντριχ Νίτσε, αλλά στην πορεία ο Νίτσε φαίνεται πως αρχίζει να διδάσκει τον ίδιο τον θεραπευτή του.Κατά τη διάρκεια των συνεδριών, πιάνεις τον εαυτό σου να ταυτίζεται με πολλά στοιχεία και των δύο προσωπικοτήτων. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Τρίτο: </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisiIoSN8UeAoUI7-S3fNec69vmKjcrSf447WEUdQJM2U-2B21OdBSlwoio_OjndOL2YDvsmc6ilu_HyLJBCF13z5HReaZrBL_Gim7JqonIl3JKj86vb_zZzu3IvgJ_h9O54BPifBEa2RE/s1600/istories_na_skefteis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisiIoSN8UeAoUI7-S3fNec69vmKjcrSf447WEUdQJM2U-2B21OdBSlwoio_OjndOL2YDvsmc6ilu_HyLJBCF13z5HReaZrBL_Gim7JqonIl3JKj86vb_zZzu3IvgJ_h9O54BPifBEa2RE/s400/istories_na_skefteis.jpg" width="245" /></a></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Ο Αργεντίνος ψυχοθεραπευτής, Χόρχε Μπουκάι σε αυτό το βιβλίο, μέσα από έξυπνες και απλές ιστορίες σε κάνει να προβληματιστείς για τις αληθινές αξίες της ζωής. Λίγο- πολύ, το βάζω στην ίδια κατηγορία με τα 2 παραπάνω! Εχει πολλά διδάγματα και όπως λέει, "με τις ιστορίες κοιμούνται τα παιδιά και ξυπνούν οι μεγάλοι".</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Και συνεχίζω με δύο βιβλία εντελώς, διαφορετικού περιεχομένου:</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNAddQDzF-86vzIAx6GtK16ioLZEPETnKXyUtdCKbG8esSaRfcOtWRAWaUTYRVc_R-OCh5e536d9Now8qwqQowYypOifmWtIhHb3D42TKfOkvz1sSdmwlpke2vFvCGkPffNIm0ix7OLys/s1600/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%89.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNAddQDzF-86vzIAx6GtK16ioLZEPETnKXyUtdCKbG8esSaRfcOtWRAWaUTYRVc_R-OCh5e536d9Now8qwqQowYypOifmWtIhHb3D42TKfOkvz1sSdmwlpke2vFvCGkPffNIm0ix7OLys/s320/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%89.jpg" width="214" /></a></span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Το διάβασα το καλοκαίρι καθηλωμένη! </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Είναι βιωματική ιστορία που εξιστορεί μία γιαγιά, ξετυλίγοντας τις μνήμες της από τη ζωή στη Σμύρνη πριν τη μικρασιατική καταστροφή, κατά τη διάρκεια της, αλλά και μετά από αυτή. Περιγράφει με συγκλονιστικό τρόπο πώς κατάφερε να επιζήσει ανάμεσα σε χιλιάδες πτώματα κρυμμένη σε ένα πηγάδι για μέρες και τις ημέρες που σφράγισαν τη ζωή της, εγκαταλείποντας την κοσμοπολίτικη πατρίδα της. Εχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί μέσα από πραγματικές ιστορίες ανακαλύπτεις την αληθινή πτυχή της ιστορίας, αναλλοίωτη.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Και τελευταίο:</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZC6IjQaxoKOzt9prNkfsYphAbyGWgUipl8zJggmSNEFzx2tKlSgtNrU0zavKMsFt5rX31lO-2y4YXFiNj32dPrgEfBdzUqYRgtSSHjx46UVMqFF3evnxjJ_0AlgCJodQy1Pxv8E1xyQU/s1600/%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AD%CE%B6%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZC6IjQaxoKOzt9prNkfsYphAbyGWgUipl8zJggmSNEFzx2tKlSgtNrU0zavKMsFt5rX31lO-2y4YXFiNj32dPrgEfBdzUqYRgtSSHjx46UVMqFF3evnxjJ_0AlgCJodQy1Pxv8E1xyQU/s400/%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AD%CE%B6%CE%B1.jpg" width="267" /></a></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"> Πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα με ήρωα την Τερέζα Δαμαλά, μία γυναίκα με αμαρτωλό παρελθόν, η οποία γνώρισε τους πιο σημαντικούς άντρες της εποχής της. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μιλώντας για τον Πικάσσο, τον Ιωνα Δραγούμη, τον Βενιζέλο, τον Κεμάλ, τον Μουσσολίνι, τον Έρνεστ Χέμινγουαιη. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-14293492300426500012013-03-01T01:04:00.001+02:002013-03-01T01:05:44.514+02:00Να είναι σαν να μπαίνει η Άνοιξη!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>Καλό μήνα</b>, πολύ γλυκό και ανοιξιάτικο... με:<br />
<br />
αμέτρητα χαμόγελα μες στην καθημερινότητα<br />
<br />
αγκαλιές από τους αγαπημένους σας ανθρώπους<br />
<br />
χαχανητά από τα μπεμπάκια σας (όσοι έχετε)<br />
<br />
δημιουργικότητα σε κάθε κίνηση<br />
<br />
ελπίδα πως πίσω από τα σύννεφα κρύβεται ένας μαγικός ουρανός για τον καθένα μας!!!<br />
<br />
<i>Καλό ξημέρωμα!!!</i><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://3.gvt0.com/vi/_vCHwpqUfbs/0.jpg" height="266" width="320"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/_vCHwpqUfbs&fs=1&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="http://www.youtube.com/v/_vCHwpqUfbs&fs=1&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<br /></div>
elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-53038252217989602572013-02-25T11:44:00.000+02:002013-03-03T20:53:03.992+02:005 αντικείμενα που αγαπώ στο σπίτι μου!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Χάρη στη Γεωργία και την ιδέα της για το Hi-5 Φώτο, σήμερα ξεκινάει ένα παιχνίδι για να γνωριστούμε καλύτερα!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifhtNhRA5jklp1HjKO7JynosHOrbd-1tTAEu7cifl4BgtlqZzYF7GMn9uwSTM7TmSkti7rwrN8LVF5cjdFUmswTbadhki-Oxf6vY6POcQBQ-j40p61wo8UZ54h7Ms433E8bSHITcyDy-k/s1600/%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B9%5D.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
Ως πρώτο λοιπόν, αντικείμενο διάλεξα δύο αγαπημένα αντικείμενα από παιδιά: Ένα χειροποίητο στεφανάκι που έχουν δημιουργήσει τα παιδιά της: "Make a Wish" και μία ζωγραφιά που μου έφτιαξε το παιδάκι που του έκανα ιδιαίτερα, πέρσι, όταν ήμουν άρρωστη και δεν μπορούσα να πάω για μάθημα:<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifhtNhRA5jklp1HjKO7JynosHOrbd-1tTAEu7cifl4BgtlqZzYF7GMn9uwSTM7TmSkti7rwrN8LVF5cjdFUmswTbadhki-Oxf6vY6POcQBQ-j40p61wo8UZ54h7Ms433E8bSHITcyDy-k/s1600/%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B9%5D.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifhtNhRA5jklp1HjKO7JynosHOrbd-1tTAEu7cifl4BgtlqZzYF7GMn9uwSTM7TmSkti7rwrN8LVF5cjdFUmswTbadhki-Oxf6vY6POcQBQ-j40p61wo8UZ54h7Ms433E8bSHITcyDy-k/s400/%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B9%5D.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ70sticbBZJMr5x_moZj_J3b-gaidX7FIzFhFT1RdpazRLpQHIR3mM_QZ6aqysLneSf9QFgsEw7WJCZU1b6N_3p3V0y9dhPcQh0Uq4-A-e7lHkZPSrtJI5jlIcB9tNhTl-gkHIJYxIFY/s1600/%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%B1%CE%BA%CE%B7%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ70sticbBZJMr5x_moZj_J3b-gaidX7FIzFhFT1RdpazRLpQHIR3mM_QZ6aqysLneSf9QFgsEw7WJCZU1b6N_3p3V0y9dhPcQh0Uq4-A-e7lHkZPSrtJI5jlIcB9tNhTl-gkHIJYxIFY/s400/%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%B1%CE%BA%CE%B7%CF%82.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Δεύτερο αγαπημένο αντικείμενο είναι ένα κουτάκι για σοκολατάκια που σε μεταφέρει σε άλλες εποχές. Το ξετρύπωσα από ένα vintage μαγαζάκι στα Εξάρχεια:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiONAheCvmxWw_28vaFEGnOgv6SeAeMErqd7whNxI9i_qaYf1_yevRO5q78uSq3BNUpnGYSJsCtMcCfeL7W1Jo3ahseW-flxjZNhO_tMonNcbvMDk-QZYVjQ0oEfO936Y-K4CEeZE0ZGJE/s1600/%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%B9.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiONAheCvmxWw_28vaFEGnOgv6SeAeMErqd7whNxI9i_qaYf1_yevRO5q78uSq3BNUpnGYSJsCtMcCfeL7W1Jo3ahseW-flxjZNhO_tMonNcbvMDk-QZYVjQ0oEfO936Y-K4CEeZE0ZGJE/s400/%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%B9.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Προχωρώντας, στάθηκα στα σκουλαρίκια που αγόρασα πρόπερσι το καλοκαίρι στη Μήλο. Θυμίζουν κάτι από "Κάντυ- Κάντυ", "Γεια χαρά, γεια σου Σάντιμπελ", φέρουν κάτι νοσταλγικό. Βέβαια, πέρασε κανά 3ωρο μέχρι να αποφασίσω ότι θα τα πάρω, καθώς όλοι επέμεναν ότι είναι παιδικά.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Ας λένε...:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZhDGhmu7SDwOx_yChX6rcd7sSPb-bmQieK53ei4XjehOantNMfTMf20Bv9DF6EOTxZvx3bjVX5anrg8xuDHdVzGtN6cVtmuzHMPD8Bl85dvBLnBWNbe1g8BXDzVxJJhDWzzJdd3QXcsY/s1600/%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CE%B1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZhDGhmu7SDwOx_yChX6rcd7sSPb-bmQieK53ei4XjehOantNMfTMf20Bv9DF6EOTxZvx3bjVX5anrg8xuDHdVzGtN6cVtmuzHMPD8Bl85dvBLnBWNbe1g8BXDzVxJJhDWzzJdd3QXcsY/s400/%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CE%B1.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Τα δύο τελευταία αντικείμενα, προέρχονται από την παιδική μου ηλικία. Το ένα είναι ένα συρτάρι γεμάτο κασέτες που έγραφα μέχρι το Γυμνάσιο. Μέχρι και εκπομπή είχα φτιάξει με παραγωγούς. Ίσως, κάπως έτσι, τουλάχιστον εξηγείται ότι τελείωσα τη Δημοσιογραφία:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7NLxzO5vuqmgrsZ1MU6KjJBsPpFpvtZswVoxNc963FVqih6g0VkweqjQV7fm7bkZCkFRcLi95na2rtlG3bFfysCbYN-K7BkLgZnUHHHa_kEMK9c1N_txlDKTCVByS7_3EgGa8VdCkazg/s1600/%CE%BA%CE%B1%CF%83%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%82.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7NLxzO5vuqmgrsZ1MU6KjJBsPpFpvtZswVoxNc963FVqih6g0VkweqjQV7fm7bkZCkFRcLi95na2rtlG3bFfysCbYN-K7BkLgZnUHHHa_kEMK9c1N_txlDKTCVByS7_3EgGa8VdCkazg/s400/%CE%BA%CE%B1%CF%83%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%82.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Και τελευταίο, είναι το πρώτο αρκουδάκι που πήρα στα χέρια μου:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIDQjsYaUeCcZwnSu5R4r7nuUuvxjkhNY72O4WxP0aFXc9GpxQ_sP49AdjO2Ag37RG8cnh3RKQeEyIHzZ2fWW1ut89FOrxYjipXX_NVRrIb50ob2HvGK5BJ6Bx60kayqnXYxeibUnI9M4/s1600/%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B1%CE%BA%CE%B9.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIDQjsYaUeCcZwnSu5R4r7nuUuvxjkhNY72O4WxP0aFXc9GpxQ_sP49AdjO2Ag37RG8cnh3RKQeEyIHzZ2fWW1ut89FOrxYjipXX_NVRrIb50ob2HvGK5BJ6Bx60kayqnXYxeibUnI9M4/s400/%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B1%CE%BA%CE%B9.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
... Και σε αποκριάτικη version, μιας και μπήκε το Τριώδιο:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYOkcrhGgHPDgc0kKfnWoiIAMLn6qomVxL7-ZkykH6HyPM8LUACOHQ6RdF9CrD1sJBrxJrtdcm2_YkdA8r6pyGdYESFch3fmXs1LE7N1bWAZAky2ySt5vPRR0Y-GyZ_fj-Zb11CtB5WvI/s1600/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYOkcrhGgHPDgc0kKfnWoiIAMLn6qomVxL7-ZkykH6HyPM8LUACOHQ6RdF9CrD1sJBrxJrtdcm2_YkdA8r6pyGdYESFch3fmXs1LE7N1bWAZAky2ySt5vPRR0Y-GyZ_fj-Zb11CtB5WvI/s400/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF.JPG" width="267" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-28047980493467890202013-02-21T19:26:00.001+02:002013-02-21T19:26:29.674+02:00Μία άγνωστη πτυχή της πόλης!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πόσο όμορφα ξεκινάει η ημέρα μας από μία εικόνα, μία λέξη, μία γλυκιά σκέψη!<br />
Σήμερα το πρωί, οι παιδικές μου αναμνήσεις από τη ζεστασιά της χαμένης μου γιαγιάς στο χωριό, ζωντάνεψαν μέσα από μία εικόνα! <br />
Λίγο πριν την Αλίμου, μία ηλικιωμένη γυναίκα, καθισμένη στο πεζουλάκι ενός πάρκου, καθάριζε χόρτα. Πόσο γνώριμη εικόνα αν θυμηθεί κανείς τις παιδικές του αναμνήσεις από αμέτρητα καλοκαίρια στην ύπαιθρο. Αν πάλι ανατρέξει σε αντίστοιχες εικόνες από την πόλη, δεν νομίζω να θυμηθεί πολλές. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU8ngclBEXl67V7o75G6jIq2PcQArh8Se9owuROvlkQ73OFsmHY5pbUU2NwLdIvKHxrp-kZYhqyy4OvgRk-Z1hd4_fyNdRrvRec3oxqTPmyNoYN6WznU_kcfqD0UX3yZ6qo8YeGMHCgyA/s1600/bloggg.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU8ngclBEXl67V7o75G6jIq2PcQArh8Se9owuROvlkQ73OFsmHY5pbUU2NwLdIvKHxrp-kZYhqyy4OvgRk-Z1hd4_fyNdRrvRec3oxqTPmyNoYN6WznU_kcfqD0UX3yZ6qo8YeGMHCgyA/s320/bloggg.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
Ευτυχώς, παίρνοντας πάντα πια, τη μηχανή μαζί μου, ο φακός πρόλαβε να καταγράψει αυτή τη συλλεκτική στιγμή για τα δεδομένα της πόλης.<br />
Χαζεύοντας τη, για λίγη ώρα και παρατηρώντας την έκταση που δίνω τώρα, σε αυτή τη σκέψη αναρωτιέμαι, ποιός τελικά έχει περισσότερο από ποτέ, την ανάγκη για σύνδεση με τη φύση ... Είτε από καθαρή νοσταλγία είτε από αληθινή ανάγκη... Οι ηλικιωμένοι ή η νέα γενιά; <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZkL-ogDcJ61QghLCAwEyQvUnKgHws0jhghIWv2Oc8CFV3PBRS3iCACggo0m_Ef2J7jztDKNbFRlxparjwcBnZhNEcDLWUqhMljErNrF80JNPv82LVoQu1A8N1sknhZ9o_3kfo-km7ea8/s1600/blogg.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZkL-ogDcJ61QghLCAwEyQvUnKgHws0jhghIWv2Oc8CFV3PBRS3iCACggo0m_Ef2J7jztDKNbFRlxparjwcBnZhNEcDLWUqhMljErNrF80JNPv82LVoQu1A8N1sknhZ9o_3kfo-km7ea8/s320/blogg.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/okJpAybjpQs?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>
elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-58833105538878881972013-02-21T01:53:00.000+02:002013-02-21T01:53:35.688+02:00Φιλιά εις τα... "αδικοχαμένα" παιδιά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4PIrRIEN1BTXNTrzi1hq8bXX6lWy-UJhdlgOkSTzT-S9iXa6PGdiEYHfcJcC8Yg6rlIBb2TnZpAXXU2DC6zG04HShrPlQhMSGJU63K85fPMCLzK40IEobMwSh7kyIFZrapTJnjoxnp0E/s1600/119462-philia_eis_ta_paidia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="221" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4PIrRIEN1BTXNTrzi1hq8bXX6lWy-UJhdlgOkSTzT-S9iXa6PGdiEYHfcJcC8Yg6rlIBb2TnZpAXXU2DC6zG04HShrPlQhMSGJU63K85fPMCLzK40IEobMwSh7kyIFZrapTJnjoxnp0E/s320/119462-philia_eis_ta_paidia.jpg" width="320" /></a></div>
Πάνω από 75.000 Εβραίοι ζουν στην Ελλάδα πριν τη γερμανική εισβολή. Στο τέλος του πολέμου, χάνονται περίπου 67.000, εκ των οποίων οι 13.000 είναι παιδικές ψυχές. Πέντε παιδικά πρόσωπα κατάφεραν να διαφύγουν και συνεπώς, να σωθούν από τα κρεματόρια και τη φρίκη του Άουσβιτς. Οι προσωπικές τους ιστορίες ξεδιπλώνονται μέσα από κοντινά πλάνα, συνεντεύξεις και προσωπικά αρχεία σε ένα ντοκιμαντέρ 115' του Βασίλη Λουλέ στην Ταινιοθήκη Ελλάδος.<br />
Εικόνες από το παρελθόν της απότομης ενηλικίωσης αυτών των παιδιών που σώθηκαν, χάρη σε οικογένειες Χριστιανών, μπλέκονται με το παρόν και δημιουργούν στον παρατηρητή μία αδήριτη ανάγκη να παρέμβει στην ελληνική ιστορία και να αλλάξει την αιματηρή πλοκή. <br />
Στην αρχή, οι Γερμανοί κινούνται διακριτικά... Στη συνέχεια, τα εβραιόπουλα υποχρεούνται να φορούν επάνω τους, τους "κίτρινους αστέρες" για να ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα παιδιά, ενώ, παράλληλα απαγορεύεται να μπαίνουν σε τραμ για να φτάσουν ή να γυρίσουν από το σχολείο.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJw3EpZXQUdX8AUVSKlLy00Tcwj8Cqr4AmF21tTtc0RJwVkBKSTUvTRfglrvOWdkdobxlBbho9WclUaRKPVjFGzMvRh9b-nT8gtU9iiZLCv7nMi51r9KX_PRHK_GjHLGPukL8JGy3_2ko/s1600/filia-eis-ta-paidia-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="182" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJw3EpZXQUdX8AUVSKlLy00Tcwj8Cqr4AmF21tTtc0RJwVkBKSTUvTRfglrvOWdkdobxlBbho9WclUaRKPVjFGzMvRh9b-nT8gtU9iiZLCv7nMi51r9KX_PRHK_GjHLGPukL8JGy3_2ko/s320/filia-eis-ta-paidia-1.jpg" width="320" /></a></div>
Ο ρατσισμός πιστοποιείται από την τρυφερή κιόλας, ηλικία και οι επόμενες κινήσεις δρομολογούνται από την απόφαση των Γερμανών να εξαπατήσουν τους εβραίους της Θεσσαλονίκης και άλλων ελληνικών πόλεων, μέχρι την Κρήτη, για να τους μεταφέρουν στο Άουσβιτς. <br />
Η ζωή των πέντε παιδιών που σώζονται, δε θυμίζει σε τίποτα, την ανεμελιά που συνοδεύει αυτή την ηλικία. "<em>Δεν θυμάμαι να</em> <em>’παιζα εκείνον τον καιρό" </em>, αναφέρει χαρακτηριστικά μία από τις Εβραίες γυναίκες που μιλούν, ενώ η Ροζίνα ζούσε κλεισμένη με τα αδέρφια της μέσα σε ένα σπίτι Χριστιανών, με μοναδική διέξοδο την ταράτσα. <em>«Το κλείσιμο μετριέται με μέρες. 548 μέρες κλεισμένοι. Κάθε μέρα ήταν κέρδος ζωής».</em><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBf3LHdDDw0G8qnxJESoKH7jZcukyg-1XdSSeuRkpOIYACosnQ-L6TQgW2aYIT4bnpsvvSD5KMThx8yoCKox0yTxiuacHtaeUFtQGTGAl2OlewxTSqWa2iGaiWNAk9mviknObunbezEfA/s1600/28-29-3-thumb-medium.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="198" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBf3LHdDDw0G8qnxJESoKH7jZcukyg-1XdSSeuRkpOIYACosnQ-L6TQgW2aYIT4bnpsvvSD5KMThx8yoCKox0yTxiuacHtaeUFtQGTGAl2OlewxTSqWa2iGaiWNAk9mviknObunbezEfA/s320/28-29-3-thumb-medium.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Εικόνες από ράγες του τραίνου με προορισμό τα γερμανικά στρατόπεδα, καθώς και ερασιτεχνικά βίντεο από το Άουσβιτς με χιλιάδες πεταμένα ρούχα παιδιών στα συντρίμμια και μαλλάκια κομμένα αποτυπώνουν τη φρικαλεότητα του πολέμου. Ο αγρός με τα λουλούδια αποτελεί ανάμνηση ενός, εκ των πέντε αφηγητών, ο οποίος μαζί με τη γιαγιά, μαζεύουν χαμομήλι για να "γιατρέψει" τις πληγές του μπαμπά όταν γυρίσει από τον πόλεμο...<br />
Ωστόσο, ο πατέρας δεν επιστρέφει ποτέ... Καταφέρνει να στείλει μονάχα, ένα γράμμα, πριν βρει τραγικό τέλος στο Άουσβιτς, στο οποίο αποχαιρετά την οικογένειά του με τη φράση: <em>«Φιλιά εις τα παιδιά».</em><br />
Οι λεπτομέρειες της προβολής είναι πάρα πολλές, άλλο τόσο και τα συναισθήματα που ακολουθούν... Σκοπίμως, δεν ανέφερα τα ονόματα των αφηγητών γιατί αξία έχει η ιστορία και όχι, το όνομα, η φυλή, η θρησκεία, το φύλο. <em>«Έχω απαλλαγεί από το μίσος. Μισώ μόνο εκείνους που πάνε να τους μιμηθούν»,</em> αναφέρει μία από τις γυναίκες του ντοκιμαντέρ και αυτή είναι ίσως, η φράση που περικλείει μέσα της, όλα τα νοήματα...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/gnZPB5Bd8zc?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
</div>
elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-16568225310057912522013-02-17T21:34:00.001+02:002013-02-17T21:34:36.520+02:00Ο κύκλος των συναισθημάτων!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Έχετε νιώσει ποτέ ένα κύμα αισιοδοξίας, τη στιγμή που μοιάζουν όλα ακατόρθωτα;<br />
Έαν μία "βροχερή ημέρα", όπως η σημερινή, σας κάνει λιγάκι να μελαγχολείτε... σκεφτείτε πως μετά τη βροχή έρχεται πάντοτε η "λιακάδα"!<br />
Επέλεξα σκοπίμως, το παρακάτω τραγουδάκι, μιας και η σύνθεση του προβάλλει με αριστουργηματικό τρόπο, την αλλαγή των εποχών και κατ'επέκταση τη διαμόρφωση της ψυχολογίας των συναισθημάτων.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/pf0b7Wl6ri8?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
Είμαι σίγουρη πως απαντά στα ερωτήματα σας... Πώς από βαθιά απαισιόδοξος... μπορείς να γίνεις αθεράπευτα αιθεροβάμων μέσα σε μία στιγμής δημιουργίας! </div>
elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-12244765003196267912013-02-17T00:17:00.001+02:002013-02-17T00:21:13.345+02:00Φωτογραφία, ηθική ή και τα δύο μαζί; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ίσως, για τις παρακάτω σκέψεις να ευθύνονται τα πρόσφατα σεμινάρια φωτογραφίας που παρακολουθώ και με έχουν θέσει σε βαθύτατους προβληματισμούς. Πιθανότατα όμως, η πηγή του προβληματισμού να ξεκίνησε από ένα γεγονός που έμαθα πρόσφατα, παρόλο που συνέβη πριν πολλά χρόνια στο χώρο της φωτογραφίας. <br />
Το 1994, ο βορειοαφρικανός φωτογράφος Κέβιν Κάρτερ, απαθανατίζοντας με το φακό του τις συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης στο Νότιο Σουδάν, έρχεται αντιμέτωπος με το θέαμα ενός μικρού κοριτσιού, το οποίο εξαντλημένο από την πείνα, κάνει ένα διάλειμμα πριν φτάσει στο σταθμό τροφοδοσίας του ΟΗΕ. Την ίδια στιγμή, ένας γύπας πλησιάζει στα 2 με 3 μέτρα το παιδί περιμένοντάς το θάνατο του για να το κατασπαράξει. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyAKF-ywVag8mQPdEHiWKV1zpCTZBG95fd1Uzs2QwlQnKyJPF887fS87rUbteNfN2Kbfk9pq36W5yT5uHWtSSjSnuNVx6GCpnVa4LqzIDohrvK9AZGn6XGRWP6VpYRH_GRo0wze139F30/s1600/wanting_a_meal2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="245" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyAKF-ywVag8mQPdEHiWKV1zpCTZBG95fd1Uzs2QwlQnKyJPF887fS87rUbteNfN2Kbfk9pq36W5yT5uHWtSSjSnuNVx6GCpnVa4LqzIDohrvK9AZGn6XGRWP6VpYRH_GRo0wze139F30/s320/wanting_a_meal2.jpg" width="320" /></a>Ακολουθώντας τις γενικές οδηγίες της μη επαφής με τα θύματα, ο Κάρτερ φωτογραφίζει το μικρό κορίτσι, προσθέτοντας στο θέμα και το όρνεο που περίμενε το θάνατό του. Επί 20 λεπτά, η προσοχή του ήταν εστιασμένη στο φακό και στις οπτικές από τις οποίες θα μπορούσε να τραβήξει όσο το δυνατόν καλύτερα, το θέμα. <br />
Οι <i>New York Times</i> αγόρασαν και δημοσίευσαν αμέσως τη φωτογραφία, η οποία προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και κατηγοριών εναντίον του φωτογράφου. Η δημοσίευση της φωτογραφίας ωστόσο, έφερε ως αποτέλεσμα την αύξηση της βοήθειας στα πληγέντα χωριά του Σουδάν.<br />
Ένα χρόνο μετά, τον Μάιο του 1994, ο Κέβιν Κάρτερ παρέλαβε το <em>Βραβείο Πούλιτζερ</em> για τη συγκεκριμένη φωτογραφία. Παρά τα φώτα όμως, της φωτογραφικής του επιτυχίας, 2 μηνές μετά, σε ηλικία 33 ετών, αυτοκτονεί από βαθιά κατάθλιψη, εξαιτίας, όπως όλα δείχνουν, του γεγονότος και των κατηγοριών που ακολούθησαν.<br />
Τμήμα του σημειώματος αυτοκτονίας που άφησε, αναφέρει: «Λυπάμαι, ειλικρινά λυπάμαι. Ο πόνος της ζωής ξεπερνά τη χαρά της. Και την
ξεπερνά ως το σημείο εκείνο, που πια η ζωή δεν αντέχεται. Χωρίς λεφτά για
τηλέφωνο, για το νοίκι μου, για να υποστηρίξω το παιδί μου, για να ξεπληρώσω τα
χρέη μου, χρήματα, χρήματα, χρήματα… Μα πάνω απ’ όλα, οι εφιάλτες από τις
ζωντανές μνήμες από δολοφονίες, και πτώματα, και θυμός πολύς, και πόνος
ανείπωτος, για παιδιά που πεινάνε, για τρελούς, συχνά και αστυνομικούς, που
πατάνε τη σκανδάλη, δεν αντέχω άλλο. Φεύγω…».<br />
Η συγκεκριμένη ιστορία, σε συνδυασμό με πολλές άλλες, όπως αυτή που συνέβη λίγο πριν φύγει το 2012, με το φωτογράφο που παρά τη δική του εκδοχή, η αλήθεια είναι πως απαθανάτισε τις τελευταίες στιγμές ενός άνδρα που είχε πέσει στις
ράγες του μετρό της Νέας Υόρκης, θέτει έναν κύριο προβληματισμό γύρω από τα όρια της φωτογραφίας. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcbC45r7WtkWnr5TduKGTEkvWYN8t7IfmFmbZ-R5Tu7mD99NjIVDJveACPJtIBv32AX8H-iXtLSzEMNFwX9V18rD0mI7eX3OW1F29_2aTl_qIxRN7FStHlmZpH65tvDWFCj3L9Z02hGFk/s1600/%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcbC45r7WtkWnr5TduKGTEkvWYN8t7IfmFmbZ-R5Tu7mD99NjIVDJveACPJtIBv32AX8H-iXtLSzEMNFwX9V18rD0mI7eX3OW1F29_2aTl_qIxRN7FStHlmZpH65tvDWFCj3L9Z02hGFk/s320/%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BA.jpg" width="320" /></a></div>
Ασφαλώς, κάποιες φωτογραφίες, όσο αποτρόπαιες κι αν είναι, βοηθούν στην αντιμετώπιση κάποιων φαινομένων που πλήττουν τον εκάστοτε πολιτισμό ή την κοινωνία μίας χώρας. Οπότε υποθέτω, πως μία - τέτοιας σημασίας- φωτογραφία μπορεί να φανεί σωτήρια και λυτρωτική... υποθέτω όμως, πως ο φακός οφείλει πολλές φορές, να παραχωρεί τη θέση του στην ηθική πλευρά του ζητήματος όταν σκοπός του φωτογράφου δεν είναι η ανάδειξη ενός θέματος- προβλήματος, αλλά η δημόσια προβολή και ανάδειξη του ιδίου φωτογράφου.<br />
Ωραία όλα αυτά, αλλά εκτός από το ότι είναι πολύ θεωρητικά, ποιος μπορεί να μας πείσει για το σκοπό του φωτογράφου; Κατά τη δική μου άποψη, η ίδια η εικόνα... Εξαρτάται κάθε φορά από το πώς είναι τραβηγμένη. Ο πόνος σκιαγραφείται, αλλά μπορεί να είναι διακριτικά και συμπονετικά τραβηγμένος. Μία ωμή φωτογραφία είναι πρώτα απ'όλα, κατά τη δική μου άποψη πάντα, εκτεθειμένη στον ίδιο το φακό...Και έχει ασφαλώς, διαφορετική χροιά από τη φωτογραφία της ελπίδας!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcU2oxlyKCKq-ghyphenhyphenDCT5RQgRKbo3v-NmcXsdAJy-9lIztn-5KFNCNVTjMiUFZdcGZ5UIj7qeT7fBa41HOwsQRSQD0bpEwLDw4amd2B6a_cjfl0dtc3VV1MJ2pX4gHIdzjr6O_-59M6d-4/s1600/fotografizontas-tin-elpida.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcU2oxlyKCKq-ghyphenhyphenDCT5RQgRKbo3v-NmcXsdAJy-9lIztn-5KFNCNVTjMiUFZdcGZ5UIj7qeT7fBa41HOwsQRSQD0bpEwLDw4amd2B6a_cjfl0dtc3VV1MJ2pX4gHIdzjr6O_-59M6d-4/s1600/fotografizontas-tin-elpida.jpg" /></a></div>
<br />
</div>
elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-70143465545120251222013-02-14T22:49:00.002+02:002013-02-14T22:49:33.504+02:00Όχι, μια οποιαδήποτε ιστορία αγάπης!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Εάν δεν είχα πέσει τυχαία πάνω σε ένα ιδιαίτερο άρθρο, η μοναδική επισήμανση για αυτή την ημέρα θα ήταν η 154η επέτειος γέννησης του George Ferris, δημιουργού της πρώτης ρόδας των λούνα παρκ! <br />
Όλα όμως, δίνουν τη θέση τους στην παρακάτω αληθινή ιστορία που ενδυναμώνει την πίστη πως υπάρχει αληθινή αγάπη...<br />
Και τότε, όταν εκείνη βρεθεί... η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου και οι υπόλοιπες 364 ξαφνικά, αποκτούν ένα- made of balloons- νόημα! <br />
<br />
<a href="http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/28458">http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/28458</a><br />
<br />
</div>
elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-53166165920344575662013-02-07T22:44:00.003+02:002013-02-07T22:54:13.091+02:00Paperman<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πρόκειται για μία ασπρόμαυρη ιστορία αγάπης σε animation ταινία μικρού μήκους!<br />
Υπό διαφορετικούς όρους, θα μπορούσε να αποτελεί ένα σύντομο γύρισμα από καθημερινά επεισόδια της αληθινής ζωής... Από όλες εκείνες τις στιγμές που νιώθεις πως οι 1, 2, 3, 4, 5 ... προσπάθειες που κάνεις για να καταλήξεις στον εκάστοτε, επιθυμητό προορισμό πέφτουν στο κενό. Και τότε, αποφασίζεις να παραιτηθείς και να αποχαιρετήσεις την ελπίδα για το "όνειρο" γιατί οι συνέπειες της ψυχικής κόπωσης υπερβαίνουν τον εαυτό σου και δεν αντέχεις άλλο να μένεις στην προσπάθεια.<br />
Κάτι μονάχα μένει, κι εσύ το έχεις ξεχάσει...<br />
Ωστόσο, εκείνο θυμάται, τρέφεται καθημερινά και παραμένει ανεξάντλητο... Δεν είναι αλλό από την ισχυρή επιθυμία για εκείνο που τελικά, αποφάσισες να αφήσεις πίσω σου. Μόνο που τότε η μοίρα, παρατηρώντας την επιμονή που έδειξες τόσο καιρό,αποφασίζει να πάρει τα ηνία!<br />
Είναι εκεί, για να σου υπενθυμίσει πως αν παλέψεις για κάτι με όλο σου το είναι, θα γίνει δικό σου! <br />
Θα αντιμετωπίσεις ένα μεγάλο ταξίδι... Να θυμάσαι όμως, πάντα τον προορισμό! <br />
<br />
<a href="http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=aTLySbGoMX0" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=aTLySbGoMX0</a></div>
elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-66748259914142293792012-03-31T01:30:00.003+03:002012-03-31T01:34:08.405+03:00Κλέων Τριανταφύλλου ή αλλιώς... Αττίκ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div align="left" class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcMuUwXQAwWCYTDtpFSxmY8DII0lb1_xC3WqX7_77PRV81atBmJjhagvS56mgybxFYJFW-hDAXA3iVNZGizXcjVmKovxChl7SmyNf7SMN2gjZUkHejIrynzxxOR-nZUcOfq-FvxdyaJ70/s1600/%CE%B1%CF%84%CF%84%CE%B9%CE%BA.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcMuUwXQAwWCYTDtpFSxmY8DII0lb1_xC3WqX7_77PRV81atBmJjhagvS56mgybxFYJFW-hDAXA3iVNZGizXcjVmKovxChl7SmyNf7SMN2gjZUkHejIrynzxxOR-nZUcOfq-FvxdyaJ70/s1600/%CE%B1%CF%84%CF%84%CE%B9%CE%BA.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;">«<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πότε κρεμιέται από τις τιράντες σ’ ένα ψηλό δέντρο για να την κάνει να γελάσει, πότε παίρνει ένα τραπέζι και μία καρέκλα και μπαίνει στη θάλασσα ντυμένος «γκραν» που λένε, για να παραγγείλει και να πιει τελικά καφέ μέσα στα κύματα. Και όλα αυτά για να δει λίγο μισοφέγγαρο στα χείλη της μικρής Δουλτσινέας».</i></div><br />
<br />
<br />
<br />
Η παραπάνω σκηνή δεν αποτελεί κατόρθωμα κάποιου ιππότη που εμφανίζεται σε μία ορισμένη πρωταρχική σκηνή των ονείρων… Ανήκει στο μοναδικό και πολυσχιδή Κλέωνα Τριανταφύλλου, ή αλλιώς, τον γνωστό <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αττίκ</i> που κατάφερε με το ευφυές της προσωπικότητάς του, να κατακτήσει το πρώτο μισό του 20<sup>ου</sup> αιώνα. Η ειδυλλιακή εικόνα στη θάλασσα και τα κύματα που έχει ως αποδέκτη της, τη μικρή Ναυσικά Παλαμά, κόρη του μεγάλου ποιητή, για την οποία ο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αττίκ </i>έτρεφε ένα μικρό και πολύ τρυφερό αίσθημα, βρίσκεται καταχωρημένη στο βιβλίο της Δανάης Στρατηγοπούλου με τον τίτλο: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ΑΤΤΙΚ.</i><br />
<div style="text-align: justify;"></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Πηγαίος ποιητής, μουσικός, συνθέτης, συγγραφέας, ηθοποιός και διδάσκαλος είναι μονάχα ορισμένοι από τους τίτλους που μπορούν να αποδοθούν στο όνομά του. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="color: black; mso-bidi-font-weight: bold;">«Εμιμείτο πολύ ωραία τι νομίζετε; Τη μύγα. Άκουγε το βουητό το οποίο εμιμείτο θαυμάσια. Του άρεσε από μικρός να χαζεύει στα τζάμια τις μύγες. Πώς ερωτεύονταν, πώς πήγαιναν δυο δυο, πώς μιλούσε μια μύγα στην άλλη», θυμάται η ανιψιά του Πέλεια (και πολύ ξεχωριστό, δικό μου πρόσωπο στη ζωή), το Σεπτέμβριο του 2008, στην <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Καθημερινή</i>. <o:p></o:p></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;"></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;">Σύμφωνα με τα βιογραφικά στοιχεία που παραθέτει η ίδια, ο Αττίκ γεννιέται το 1885 στο Ζαγαζίκ της Αιγύπτου. Μετά τις νομικές τους σπουδές, ο Κλέων μαζί με τον αδερφό του, Κίμων φεύγουν για το Παρίσι, όπου και ασχολούνται με τη μουσική. Γρήγορα, ο Αττίκ γίνεται περιζήτητος στα μεγαλύτερα κέντρα του Παρισιού με το επίθετο «Τριανταφύλλου»</span><span style="color: black; font-family: Verdana; font-size: 9pt; mso-bidi-font-family: Arial;">. </span><span style="color: black;">«Οι Γάλλοι συνάδελφοί του συνήθιζαν να τον πειράζουν. Το «φυλλού» στα Γαλλικά πάει να πει μπαγαπόντης», εξηγεί η ανιψιά του. «Και έλεγε: αυτό πρέπει να το αλλάξω. Το έκοψε και το έκανε «Τριανταφύλλ». Αλλά ήταν μακρόσυρτο. Και σκεφτόταν: κάτι που να θυμίζει και Ελλάδα και να διαβάζεται στα Λατινικά. Έτσι κατέληξε στο Αττίκ. Και από τότε δεν το άλλαξε».</span><span style="color: black; font-family: Verdana; font-size: 9pt; mso-bidi-font-family: Arial;"> <o:p></o:p></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><span style="color: black;">Λόγω της ασθένειας της αδερφής του Νόρας πολύ γρήγορα γυρίζει πίσω στην Ελλάδα. Η Αθήνα δεν του κόβει τα φτερά. Αντιθέτως, εδώ ανακαλύπτει την έφεσή του στο στίχο. Το 1930, γίνεται ο πρωταγωνιστής στη «Μάντρα» στον πολλαπλό ρόλο πιανίστα, συνθέτη, τραγουδιστή, μίμου, ηθοποιού και «κονφερασιέ». Ο αυτοσχεδιασμός πάνω στη σκηνή ήταν το στοιχείο του, ενώ ο ίδιος αποτελεί τον εμπνευστή του </span><span lang="EN-US" style="color: black; mso-ansi-language: EN-US;">one</span><span style="color: black;">-</span><span lang="EN-US" style="color: black; mso-ansi-language: EN-US;">man</span><span lang="EN-US" style="color: black;"> </span><span lang="EN-US" style="color: black; mso-ansi-language: EN-US;">show</span><span lang="EN-US" style="color: black;"> </span><span style="color: black;">στην Ελλάδα, αλλά και τον δημιουργό του ταυτόχρονου διπλού σφυρίγματος. Από τα χείλη του ηχεί μία διπλή μελωδία, ισάξια με δύο πνευστά μουσικά όργανα και φυσικά, στη Μάντρα επιστρατεύει το χιούμορ του μπροστά σε κάθε έντονα συναισθηματική του φόρτιση. </span></div><div style="text-align: justify;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4XfebrCCZ3TtIoxKom31lbm0qErWEQJqHarz0TQVf10cC5Ia1k7oNR96wSahPt5d4FU1wdqdprRQN3U73hwttAet02NZk2ZZ8sMJLpF404rvgC3d6uhWQ7oqvvNiB477LIP2BoqZ0uVM/s1600/%CE%B1%CF%84%CF%84%CE%B9%CE%BA+%CE%BC%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4XfebrCCZ3TtIoxKom31lbm0qErWEQJqHarz0TQVf10cC5Ia1k7oNR96wSahPt5d4FU1wdqdprRQN3U73hwttAet02NZk2ZZ8sMJLpF404rvgC3d6uhWQ7oqvvNiB477LIP2BoqZ0uVM/s1600/%CE%B1%CF%84%CF%84%CE%B9%CE%BA+%CE%BC%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1.jpg" /></a><span style="color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Η μητέρα του και σταθμός στη ζωή του, Εριθέλγη, διαθέτει και εκείνη ένα απαράμιλλο πάθος για τις τέχνες και τα γράμματα. Μάλιστα, σε τέτοιο βαθμό που νοικιάζει ολόκληρο σιδηροδρομικό συρμό για την ίδια, τα παιδιά και το υπηρετικό προσωπικό για ένα ταξίδι-αστραπή στο Παρίσι μόνο και μόνο για να μη χάσουν την παράσταση με τον Καρούζο στην Όπερα! Επιπλέον, οι «Μουσικές Ώρες» αποτελούν κάτι σαν θεσμό για την οικογένεια, όταν η μητέρα και τα δύο αγόρια εναλλάξ, κάθονται στο πιάνο, παίζοντας μουσικές για «τέσσερα χέρια» (a quatre mains).</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> <span style="color: black;">Το τέλος έρχεται στις 28 Αυγούστου του 1944. Ο θάνατος της αγαπημένης του μητέρας μόλις, τέσσερα χρόνια πριν, το άσβεστος μίσος του για τους Γερμανούς κατακτητές, το γεγονός ότι δεν προλαβαίνει έγκαιρα να μεσολαβήσει για να<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σωθούν τα δύο παιδιά συνεργάτη του από τη Μάντρα κλονίζουν τον εύθραυστο χαρακτήρα του και τον κάνουν να σοβαρολογήσει για πρώτη φορά για την αυτοκτονία, παρά το γεγονός ότι σε όλη του τη ζωή αστειευόταν, απειλώντας με αυτή. </span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><span style="color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="color: black;"><o:p><span style="color: black;">Τα μυστικά της επιτυχίας του ήταν η ανθρωπιά, η ευγένεια και η ευψυχία. «Ο τρομερός Κλέων έδενε σε σπάγγο καραμέλες και τις πετούσε σαν πετονιά κάτω από το μπαλκόνι του, για να τις κερδίσει όποιο παιδάκι, απ’ αυτά που μαζεύονταν κάτω, ήξερε ένα τραγούδι του Αττίκ». Ήταν περφεξιονίστας, μία πλημμυρίδα μελωδιών και ανάγκης για έκφραση μέσα από τα τραγούδια. Όταν πεθαίνει η μητέρα του το 1940, γράφει για αυτή το «Χωρίς εσένα», «παρατηρώντας τη θέση των πουλιών πάνω στα καλώδια του ρεύματος. Φαντάζεται τα καλώδια ως πεντάγραμμο και τα πουλιά ως νότες». Ένα πνεύμα ευφυές και τρυφερό, αιματηρά γνήσιο και ειλικρινές, μουσικά ανυπότακτο και τολμηρό. Έχει χαρακτηριστεί παράλληλα, με τα αντιθετικά, αλλά και τόσο θελκτικά ζεύγη: «ο αιώνιος άντρας- παιδί», «αιθεροβάμων- πρακτικός», «πιστός- άπιστος». Τα ζεύγη που κάθε γυναίκα ονειρεύεται να συναντήσει σε έναν σύγχρονο άντρα! </span></o:p></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><span style="color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="color: black;"><o:p><span style="color: black;"><o:p><span style="color: black;">Αυτόν τον «Αττίκ» ανυπομονώ να παρακολουθήσω στην αυριανή παράσταση: «Αναζητώντας τον Αττίκ», στο θέατρο </span><span lang="EN-US" style="color: black; mso-ansi-language: EN-US;">Badminton</span><span style="color: black;">… <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτόν τον άνθρωπο που δεν υπολόγισε τις συνέπειες που θα είχε στη ζωή του η υπερβολική δόση από το υπνωτικό Βερονάλ στο χαμομήλι του, τον άνθρωπο που θυσίασε τη ζωή του, επειδή η ευάλωτη και συνάμα, γενναία ψυχή του δεν του επέτρεψε να δεχτεί ποτέ μία τόσο αποτρόπαια σκηνή… Εκείνη τη μέρα που εκφράστηκαν πάνω του τα πιο βίαια ένστικτα ενός Γερμανού στρατιώτη επειδή κατά λάθος τον σκούντηξε στην πορεία του προς το σπίτι με το ποδήλατο…<o:p></o:p></span></o:p></span></o:p></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOqwfZn6vcoPEw2D3QMNDGLpvQqvxkuEPpkyeGxqbmHiFmgLtD6mTaMIGVOv665_vcf4aGnRix8jHqJGSybChZ-M6apXAEy7JfSAI-oDMRB17BS0Qn171jSrmqLKECuj_HNrP89o14WlI/s1600/%CE%B1%CF%84%CF%84%CE%B9%CE%BA+%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOqwfZn6vcoPEw2D3QMNDGLpvQqvxkuEPpkyeGxqbmHiFmgLtD6mTaMIGVOv665_vcf4aGnRix8jHqJGSybChZ-M6apXAEy7JfSAI-oDMRB17BS0Qn171jSrmqLKECuj_HNrP89o14WlI/s1600/%CE%B1%CF%84%CF%84%CE%B9%CE%BA+%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82.jpg" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/j0NNBp8unjY?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"></div></div>elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-6908735557355254982012-03-23T12:56:00.000+02:002012-03-23T12:56:08.588+02:00"See the person. Not the disability."<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxw7KkNJe2630Oa0HxbZMjIuPNry_sJJgZgEPx8x1nukgjsq7ycggLJVRQO_7gb_1G6tweumEzWtjM8ClMKXNlehdXPoa40uAgWPNOw6mYU5bI67QWMk05oiHSzO58E4JHRdpxjdvjiCg/s1600/corazon-bebe-con-sindrome-de-down5.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxw7KkNJe2630Oa0HxbZMjIuPNry_sJJgZgEPx8x1nukgjsq7ycggLJVRQO_7gb_1G6tweumEzWtjM8ClMKXNlehdXPoa40uAgWPNOw6mYU5bI67QWMk05oiHSzO58E4JHRdpxjdvjiCg/s200/corazon-bebe-con-sindrome-de-down5.jpg" width="200" /></a>Ανοίγοντας προχθές το βράδυ τυχαία την τηλεόραση, έπεσα πάνω στην ταινία: <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">The</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">memory</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">keeper</span>’<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">s</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">daughter</span>. Η ταινία ήταν αφιερωμένη στα άτομα με σύνδρομο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Down</span> γιατί όπως θα γνωρίζετε ήδη, η 21<sup>η</sup> Μαρτίου πέρα από Παγκόσμια ημέρα ποίησης, έχει οριστεί από το 2006, και ως Παγκόσμια ημέρα των ατόμων με το ξεχωριστό σύνδρομο. Μου προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός πως ενώ άνοιξα το ετήσιο Ημερολόγιο εκείνη την ημέρα, δεν αναφερόταν πουθενά η Παγκόσμια αυτή ημέρα. Παγκόσμια ημέρας ποίησης, δασοπονίας και κουκλοθέατρου ήταν οι μόνες καταχωρήσεις. <br />
<br />
Η συγκεκριμένη ημερομηνία δεν επιλέχθηκε τυχαία από τον καθηγητή Γενετικής, Στυλιανό Αντωναράκη, αλλά στηρίζεται στα αριθμητικά δεδομένα του συνδρόμου (3<sup>ο</sup> χρωμόσωμα στο 21<sup>ο</sup> ζεύγος= 3.21). Αναλυτικότερα, <span style="color: black;">ο Βρετανός γιατρός John Langdon Down ήταν ο πρώτος που περιέγραψε το σύνδρομο Down το 1866. Το ανθρώπινος είδος διαθέτει κανονικά 23 ζεύγη χρωμοσωμάτων στα κύτταρα του. Κατά την σύλληψη τα ζεύγη των χρωμοσωμάτων διαιρούνται και αναδιατάσσονται για να σχηματιστούν τα ζεύγη του εμβρύου. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτή η διαίρεση δεν γίνεται σωστά, με αποτέλεσμα τα κύτταρα του μωρού να έχουν ένα επιπλέον αντίγραφο του χρωμοσώματος 21, το οποίο προκαλεί το σύνδρομο Down, ή αλλιώς Τρισωμία 21. Αυτή είναι η συνηθέστερη περίπτωση εμφάνισης του συνδρόμου</span><span style="color: #666666; font-family: Arial; font-size: 9pt;"> </span><span style="color: black;">και η συχνότητα εμφάνισης του εκτιμάται σε 1 ανά 700 γεννήσεις περίπου. Σύμφωνα με μελέτες, προέρχεται κατά 90-95% από το ωάριο και 5-10% από το σπερματοζωάριο. </span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="color: black;"><o:p> <span style="color: black;">Η ταινία που στα ελληνικά ονομάζεται «Ένοχο μυστικό» τοποθετείται χρονολογικά στη δεκαετία του 1960, όπου ένας γιατρός χωρίζει στη γέννα τα δίδυμα παιδιά που έφερε στον κόσμο η γυναίκα του, για να της κρύψει ότι το νεογέννητο κοριτσάκι τους πάσχει από σύνδρομο </span><span lang="EN-US" style="color: black; mso-ansi-language: EN-US;">Down</span><span style="color: black;">. Το βρέφος αντί να δοθεί σε ίδρυμα, σύμφωνα με τις οδηγίες του πατέρα, μεγαλώνει κοντά σε μία ευσυνείδητη νοσοκόμα που φροντίζει να δώσει την απαραίτητη αγάπη και στοργή που αρμόζει σε κάθε παιδί. Ο πατέρας με το πέρασμα των χρόνων παρακολουθεί αόρατα τη ζωή της κόρης του, ενώ παράλληλα, βιώνει την ολοκληρωτική κατάρρευση της οικογένειας του και τελικά ο ίδιος οδηγείται στο θάνατο. Στην απέναντι όχθη, μία όμορφη και ισορροπημένη κοπέλα, πλήρως εξοικειωμένη με την αναπηρία της έχει καλλιεργήσει και μετατρέψει τις αδυναμίες της σε αρετές μέσα από την αγάπη. Ένα μυστικό χωρίς καμία εξήγηση στερεί την αγάπη της βιολογικής οικογένειας σε ένα τόσο ιδιαίτερο και τρυφερό πλάσμα, όπως αυτό της ταινίας. </span></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="color: black;"><o:p><span style="color: black;"><o:p> <span style="color: black;">Οι παραπάνω αντιλήψεις στις ημέρες μας θέλω να ελπίζω πως έχουν, όπως και η ονομασία μογγολισμός, εγκαταλειφθεί. Τα παιδιά με το ξεχωριστό αυτό σύνδρομο έχουν τη δυνατότητα με τη σωστή ανατροφή να γίνουν ενεργά μέλη της κοινωνίας. Πολλά παιδιά που έχουν επαρκή στήριξη από την οικογένεια τους, και έχουν λάβει κατάλληλες θεραπείες διδασκαλίας</span><span style="color: #666666; font-family: Arial; font-size: 9pt;">,</span><span style="color: black;"> καταφέρνουν να σπουδάσουν και είναι σε θέση να εργαστούν και να πετύχουν σε διάφορους τομείς.</span></o:p></span></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="color: black;"><o:p><span style="color: black;"><o:p><span style="color: black;"> </span></o:p></span></o:p></span></div><div style="background: white; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="color: black;">Δεν υπάρχει τυπικό άτομο με σύνδρομο Down. Όπως όλοι μας, κάθε άτομο που έχει αυτό το σύνδρομο έχει διαφορετική προσωπικότητα και δυνατότητες. Σύμφωνα με επιστήμονες, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει κατά τη γέννηση πόσο αυτά τα παιδιά θα είναι δυνατόν να ζήσουν μια αρκετά ανεξάρτητη ζωή, παρόλο που θα χρειάζονται συνεχή βοήθεια και υποστήριξη κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Το σύνδρομο Down μπορεί να επηρεάσει πολλαπλά συστήματα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως όλοι όσοι το έχουν θα παρουσιάσουν όλες τις εκδηλώσεις. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZqCTWDguk3c9wnFwXBWibJszbijLB0FJQQOiA5HwAep-FDYC-uVIYzx_Y5hnz2EGWmzmT6n8A1KhOL5JHs0XwX_BUaoUBA3oavFuL84WW0UXj5ZzsIYp1IZJUr-ik0v8o-NiQ4U60azU/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZqCTWDguk3c9wnFwXBWibJszbijLB0FJQQOiA5HwAep-FDYC-uVIYzx_Y5hnz2EGWmzmT6n8A1KhOL5JHs0XwX_BUaoUBA3oavFuL84WW0UXj5ZzsIYp1IZJUr-ik0v8o-NiQ4U60azU/s1600/images.jpg" /></a></div><br />
<span style="color: black;">Ωστόσο, τα γενικά χαρακτηριστικά είναι πως τα παιδιά με σύνδρομο Down έχουν χαμηλότερο δείκτη νοημοσύνης από τα άλλα, αλλά δε μπορεί να καθοριστεί πόση είναι αυτή η διαφορά γιατί η διακύμανση μπορεί να είναι μεγάλη και βασίζεται σε πολλούς παράγοντες. Έχουν επίσης, κινητική και λεκτική υστέρηση, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες. Παρουσιάζουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης κάποιων ασθενειών, όπως είναι η τάση για παχυσαρκία, οι δυσλειτουργίες του θυρεοειδούς και η νόσος </span><span lang="EN-US" style="color: black; mso-ansi-language: EN-US;">Alzheimer</span><span lang="EN-US" style="color: black;"> </span><span style="color: black;">σε μικρές μάλιστα, ηλικίες, αλλά και βραδύτερη ανάπτυξη. </span><br />
<br />
<span style="color: black;">Το μυστικό για τη θεραπεία της νόσου είναι η αγάπη. Η στήριξη και η μέριμνα είναι καίριες δράσεις για την ένταξη των ατόμων αυτών στην κοινωνία. Ασφαλώς, για έναν γονιό ο δρόμος είναι μακρύς και μοιάζει γεμάτος εμπόδια, αλλά η υπομονή και το ευνοϊκό οικογενειακό περιβάλλον μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την ποιότητα της ζωής των παιδιών τους. </span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTP5_uDN3nEwp-npKVA7dNfQjSvbAAv4I7e9N510h9rArz7OJ2wS-UJ5gGD_wRBo-lf9XdPlPEAwzTsn0R4ZS_txtbfGAqatt7s7KBHsuMSzf1_XlbcdAH9sh3DAOXNAM1YYi1mL9Z5dY/s1600/imagesCAKYMIG7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTP5_uDN3nEwp-npKVA7dNfQjSvbAAv4I7e9N510h9rArz7OJ2wS-UJ5gGD_wRBo-lf9XdPlPEAwzTsn0R4ZS_txtbfGAqatt7s7KBHsuMSzf1_XlbcdAH9sh3DAOXNAM1YYi1mL9Z5dY/s1600/imagesCAKYMIG7.jpg" /></a></div><br />
<div style="text-align: left;"> <span style="color: black;">Η προκατάληψη ότι όλα τα παιδιά με σύνδρομο Down είναι άτομα με βαριά καθυστέρηση και ανήμπορα να κάνουν το οτιδήποτε, οφείλει να αποτελεί μία απαρχαιωμένη αντίληψη. Τα άτομα με σύνδρομο Down μπορούν να συνεισφέρουν με τον τρόπο τους, με τις δικές τους ικανότητες πολύ περισσότερο από τα άτομα που δεν μπορούν να δεχτούν και να ανταποδώσουν την αγάπη. Αν νιώσουν αποδεκτά, η ενσωμάτωση έρχεται πολύ πιο εύκολα. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο πως η «Φοίβη» του έργου ένιωθε έτοιμη να παντρευτεί και να ανοίξει σπιτικό με τον αγαπημένο της!</span></div><div style="text-align: left;"><span style="color: black;"> </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijPLQv0DnU4RqaX5jLwPvx8GNjXhKcR1MUG4y5v4BqvZXYG8Ng4ujeU5AofsB2mI2JzSgW5OUbh5OyejpTXZKrwPDJBwbP6AYwvw63nEKl8U5Zp59Y5VK9kSW2IffhVaWkhehnmnDo_Tw/s1600/%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijPLQv0DnU4RqaX5jLwPvx8GNjXhKcR1MUG4y5v4BqvZXYG8Ng4ujeU5AofsB2mI2JzSgW5OUbh5OyejpTXZKrwPDJBwbP6AYwvw63nEKl8U5Zp59Y5VK9kSW2IffhVaWkhehnmnDo_Tw/s1600/%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82.jpg" /></a></div> <div style="background: white; line-height: normal; text-align: justify;"><span style="color: black;"> Το </span><span lang="EN-US" style="color: black; mso-ansi-language: EN-US;">website</span><span style="color: black;"> του Συλλόγου Συνδρόμου </span><span lang="EN-US" style="color: black; mso-ansi-language: EN-US;">Down</span><span style="color: black;"> Ελλάδος: <a href="http://down.gr/site/index.php"><span style="color: blue;">http://down.gr/site/index.php</span></a> <o:p></o:p></span></div><div style="text-align: left;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><object width="320" height="266" class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://3.gvt0.com/vi/9b7y9UYt_fM/0.jpg"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/9b7y9UYt_fM&fs=1&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><embed width="320" height="266" src="http://www.youtube.com/v/9b7y9UYt_fM&fs=1&source=uds" type="application/x-shockwave-flash"></embed></object></div><div style="text-align: left;"><br />
</div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"> </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"> </div><br />
<br />
<br />
</div>elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-2047422315440554472012-02-21T20:16:00.003+02:002012-02-22T19:07:28.672+02:00Πώς να διαλύσετε τη μιζέρια του 2012!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMHppf77TPUQiB03xARAScZev0JIg8JBvzDlBpggqCvtI4-zaVQy2umhmM-GsPpFxMD9tb26lSWEc93c5kBqv9sNzSYtEu03LeTfnY8Teg23HZBlOHkR7Zcktkh4NuwxIrMmLGb_lSyDM/s1600/254533_10150187124053837_522638836_6986767_7411004_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="274" lda="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMHppf77TPUQiB03xARAScZev0JIg8JBvzDlBpggqCvtI4-zaVQy2umhmM-GsPpFxMD9tb26lSWEc93c5kBqv9sNzSYtEu03LeTfnY8Teg23HZBlOHkR7Zcktkh4NuwxIrMmLGb_lSyDM/s320/254533_10150187124053837_522638836_6986767_7411004_n.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div>Μπορεί να έχουν περάσει δύο μήνες απογοήτευσης και απελπισίας από όταν μπήκε το νέο έτος, ποτέ όμως, δεν είναι αργά για αλλαγές! Η φετινή χρονιά έχει ξεκινήσει πολύ άσχημα για να δίνουμε χώρο ώστε να παρατείνεται αυτό... Ας ανατρέψουμε λοιπόν, το γκρι σκηνικό που πλαισιώνει τη ζωή μας με ένα πιο φωτεινό χρώμα! Και ίσως, τότε το καταστροφολογικό 2012 εξελιχθεί σε μία σπουδαία χρονιά. <br />
<br />
<div style="text-align: justify;">Δεν έχουμε λεφτά; Και πότε είχαμε; <span style="color: red;"><strong><em><span style="color: magenta;">Μάθετε να ζείτε με αυτάρκεια</span></em></strong>.</span> Θα ανατρέξουμε στη σελίδα της ζωής που περιγράφει τον όρο "αυτάρκεια" και θα προσπαθήσουμε να εμπεδώσουμε καλά τη σημασία του, γιατί θα μας χρειαστεί όσο ποτέ. Δεν μπορούμε να επιβιώσουμε με τα 0 ευρώ της τσέπης μας; Θα μετατρέψουμε τα μπαλκόνια μας σε παντοπωλεία με την έξυπνη εφαρμογή "φασούλι το φασούλι" και το λεμονάκι της κυρά- Λένης θα δίνει μια γλυκιά, ανθρώπινη νότα στο λειψό γεύμα του τραπεζιού μας. Σκεφτείτε πως αφού τα κατάφεραν οι παππούδες μας, μπορούμε κι εμείς!<br />
<span style="color: magenta;"><strong><em> </em></strong><span style="color: black;"> </span><strong><em> </em></strong></span></div><div style="text-align: justify;"><img border="0" lda="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnYNFiL8ZbiyRJimY_CgMwToFCkjdGmb9bnpnde-bWln1mdVeQK9rM3Q5rEzYLdy2E8Uppz9PHPmBdSn0iRr5FJu5pMrdGwjXxrppkShjtFescQ39V3JWymj6e0YIMqCTXwkI1tw5ofzc/s1600/imagesCAYXLH0W.jpg" /><span style="color: magenta;"><strong><em>Χαμογελάτε γιατί χανόμαστε</em></strong></span><span style="color: black;">.</span>Το μόνο σίγουρο είναι πως θα σώσει την ψυχολογία σας ανέξοδα, αβάδιστα και αβίαστα! Σε οτιδήποτε συμβαίνει και σας στενοχωρεί, σκάστε ένα χαμόγελο. Δε φαντάζεστε πόσο ξεγελαστικά λειτουργεί για την ψυχολογία , μέχρι και αυτό το "οτιδήποτε" υποχωρεί μπροστά στο χαμόγελο. <span style="color: magenta;"><strong><em>Ξεχάστε πως ο νέος χρόνος έχει 365 μέρες και υπολογίστε πως έχει γύρω στις 5 για να τον εκτιμήσετε.</em></strong></span> Τα χρονικά περιθώρια είναι ελάχιστα με τα νέα δεδομένα, για να δεχτείτε να ζήσετε την ίδια μέρα δύο φορές! </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpEw8hUqn_0AEAHrxgY6JlGBl_ZhbrhPQMmEjAzKPZk3jE9u8XrJrQDdr2LRz4f3HHLK_BZFJT-JbUtQe9xXyVwEWUeudXa_FpzVjuHw2fXUPsXuBCQRbKiP3GlyP6Sgo_uf_VsR5oUAo/s1600/26852_378472843836_522638836_3858054_2846057_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="281" lda="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpEw8hUqn_0AEAHrxgY6JlGBl_ZhbrhPQMmEjAzKPZk3jE9u8XrJrQDdr2LRz4f3HHLK_BZFJT-JbUtQe9xXyVwEWUeudXa_FpzVjuHw2fXUPsXuBCQRbKiP3GlyP6Sgo_uf_VsR5oUAo/s320/26852_378472843836_522638836_3858054_2846057_n.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: magenta;"><strong><em>Παρακολουθήστε όσα ποτέ δεν είχατε καν το χρόνο να δείτε.</em></strong></span> Κοιτάξτε γύρω σας… Ο Λέο Μπουσκάλια στο βιβλίο του, "Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις" είχε μιλήσει για κάτι πολύ απλό, αλλά και τόσο σπουδαίο. "Τα δέντρα έξω κάνουν πράγματα συναρπαστικά. Παρακολουθήστε τα ώρα με την ώρα- είναι καθαρή μαγεία". Ανακαλύψτε τα ιριδίζοντα χρώματα της θάλασσας, κοιτάξτε το ηλιοβασίλεμα, περπατώντας στην παραλία με ένα παγωτό χωνάκι μες στο καταχείμωνο. Κοιτάξτε στην ψυχή των ανθρώπων και όχι το πρόσωπό τους.</div><div style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfbZs01m-xOkj1_yHncjdAPFwUK-oYVpqUSbf8SRHipBMHqrAJq-QT0fWgTzUjXvpD5vIOfgfPF3eTLxLOfYVi6hJz_OGRMy10UZrsHpfATYkNnwRS9MfHiemxmrPiEvl9KgHRoJ_jjmc/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="227" lda="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfbZs01m-xOkj1_yHncjdAPFwUK-oYVpqUSbf8SRHipBMHqrAJq-QT0fWgTzUjXvpD5vIOfgfPF3eTLxLOfYVi6hJz_OGRMy10UZrsHpfATYkNnwRS9MfHiemxmrPiEvl9KgHRoJ_jjmc/s320/images.jpg" width="320" /></a><span style="color: red; font-family: "Times New Roman"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="color: magenta;"><strong><em>Κάντε μία καλή πράξη!</em></strong></span> </span>Βοηθήστε έναν ηλικιωμένο να μεταφέρει τα ψώνια του, συνοδέψτε ένα τυφλό μέχρι το απέναντι φανάρι. Η ηθική ικανοποίηση που θα νιώσετε, δεν ανταλλάσσεται με καμία οικονομική. Εάν ανήκετε στην ΤΑΟΑΕ (Τρομακτικά Αυξανόμενη Ομάδα Ανέργων Ελλάδος), εγγραφείτε σε εθελοντικά προγράμματα. Μπορείτε να κάνετε πράγματα απίθανα για τους άλλους. <span style="color: magenta;"><strong><em>Ασχοληθείτε με δραστηριότητες που σας κάνουν να νιώθετε γεμάτοι.</em></strong></span> Εγγραφείτε σε δωρεάν μαθήματα χορού, κυνηγήστε τις δωρεάν ευκαιρίες του μήνα. Είναι πολλές εάν ψάξετε σωστά. Αξιοποιήστε ένα ταλέντο σας. Όλοι έχουμε ένα, αρκεί να το καλλιεργήσουμε.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: red;"><span style="color: magenta;"><strong><em>Πείτε αυτό που θέλετε να πείτε</em></strong></span>.</span> Πιο λιανά δε γίνεται! Μη κάνετε συλλογή από απωθημένα, βλάπτουν σοβαρά την υγεία. Με το να εξομολογηθείτε κάτι, αυξάνονται οι πιθανότητες να γίνει κάτι καλό. Με το αντίθετο, αυξάνονται οι πιθανότητες εισαγωγής σας σε κάποιο νοσοκομείο. «Θα ήθελα να είχα κάνει αυτό…», μπορείς να το τολμήσεις τώρα! Κάθεται δίπλα σου; Κοίταξε τον/ την, πιάσε το χέρι του/ της και πες το ντε! Τι χειρότερο μπορεί να συμβεί; Τουλάχιστον θα το έχεις προσπαθήσει ανεξαρτήτως αποτελέσματος.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: magenta;"><em><strong>Κυνηγήστε την ευτυχία με μέτρο.</strong></em></span> Προσέξτε μην την προσπεράσετε από το πολύ κυνήγι και το πάθος να ευτυχήσετε, γιατί συχνά, συμβαίνει "ξαφνικά, να νιώθουμε πως ήμαστε ευτυχισμένοι, όταν ήδη χάσαμε την ευτυχία", (Ν. Καζαντζάκης, Ασκητική). <span style="color: magenta;"><strong><em>Αλλάξτε ό,τι δεν σας αρέσει.</em></strong></span> "Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον Παράδεισο και μπες μέσα". Προσπαθήστε να συγχωρέσετε ό,τι σας πλήγωσε, αλλά ανατρέψτε τα δεδομένα. Η ζωή είναι δική σας και όπως εύκολα τη στήσατε, το ίδιο εύκολα μπορείτε να την ξαναχτίσετε, κάνοντας τις απαραίτητες αλλαγές.</div><div style="text-align: justify;"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqZarfZ29vysm0EJ8uPZ24Zqg_vmCTITsqI_AgN8Tfkr94rp2WunqO2jRFJPG66gaqdPl13qJWdeh37G56GvJM2w9O3G_OvXi5mkbXU6CWe5XdXdcdFyUoCHfODO4iVzxXc7Y1axec51o/s1600/270757_10150231955563837_522638836_7380535_8273274_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="308" lda="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqZarfZ29vysm0EJ8uPZ24Zqg_vmCTITsqI_AgN8Tfkr94rp2WunqO2jRFJPG66gaqdPl13qJWdeh37G56GvJM2w9O3G_OvXi5mkbXU6CWe5XdXdcdFyUoCHfODO4iVzxXc7Y1axec51o/s320/270757_10150231955563837_522638836_7380535_8273274_n.jpg" width="320" /></a></div><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: magenta;"><strong><em>Κοιτάξτε τα πρόσωπα των ανθρώπων που αγαπάτε.</em></strong></span> Ένα μικρό απόσπασμα από το έργο του Θόρντον Ουάιλντερ, "Η μικρή μας πόλη" αρκεί για να το κατανοήσετε: "Όταν η μικρή Έμιλυ πεθαίνει, κατεβαίνει στον τάφο της και της λένε: "Έμιλυ μπορείς να ξαναγυρίσεις πίσω στη ζωή για μία μέρα. Ποια μέρα θα ήθελες;" Κι αυτή λέει: "Θυμάμαι πόσο ευτυχισμένη ήμουν την ημέρα που έκλεισα τα 12. Θα ήθελα να ξαναγυρίσω την ημέρα των γενεθλίων μου". Οι νεκροί της λένε "μη το κάνεις αυτό, Έμιλυ. Μη το κάνεις". Έτσι, το σκηνικό αλλάζει και νάτη τώρα δώδεκα χρονών, έχει γυρίσει πίσω σε αυτή την υπέροχη μέρα που θυμάται. Κατεβαίνει τη σκάλα με ένα ωραίο φορεματάκι και τις μπούκλες της να χοροπηδούν γύρω από το πρόσωπό της. Η μητέρα της είναι όμως, τόσο απορροφημένη με το γλυκό που φτιάχνει για τα γενέθλια της, που δεν έχει καιρό να την κοιτάξει. Η Έμιλυ της λέει: "Κοίταξε με, μαμά. Είμαι το κορίτσι των γενεθλίων". Η μαμά της όμως δεν την κοιτάζει.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Μπαίνει ο μπαμπάς της, αλλά είναι τόσο απασχολημένος να βγάλει λεφτά για εκείνη, που δεν την έχει κοιτάξει ποτέ, ούτε κι ο αδελφός της που είναι απορροφημένος με τα δικά του και δεν έχει καιρό γι’ αυτήν. Η σκηνή τελειώνει με την Έμιλυ, που στέκεται στη μέση του δωματίου λέγοντας: "Κοιτάξτε με, σας παρακαλώ, κοιτάξτε με. Δεν χρειάζομαι ούτε το γλυκό, ούτε τα λεφτά. Μόνο να με κοιτάξετε". Μα κανείς δεν την κοιτάζει. Η Έμιλυ γυρίζει ακόμη μία φορά στη μητέρα της και λέει: "Σε παρακαλώ, μαμά" και μετά γυρίζει και λέει: "Πάρτε με πίσω. Είχα ξεχάσει τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Κανείς δεν κοιτάζει κανένα. Κανείς δεν ενδιαφέρεται πια, έτσι δεν είναι;"».</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgll07U-CGyxnBxi9tBpdtF9fnstEjcRQFC35w7BZ-DLkYxFPiYBtiaLdlnZV6iGstlAgVM0mht2-w9ChKBtCIujv5hKdktLl9BOt6UED8Jhe9WCxgC-KyLtY7andmRRQQto70pSGfKxGo/s1600/398483_10150445389193837_522638836_8601595_1909570755_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" lda="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgll07U-CGyxnBxi9tBpdtF9fnstEjcRQFC35w7BZ-DLkYxFPiYBtiaLdlnZV6iGstlAgVM0mht2-w9ChKBtCIujv5hKdktLl9BOt6UED8Jhe9WCxgC-KyLtY7andmRRQQto70pSGfKxGo/s320/398483_10150445389193837_522638836_8601595_1909570755_n.jpg" width="320" /></a></div><br />
<br />
<div style="text-align: justify;"><a href="http://www.youtube.com/watch?v=p1n5EantV0M&feature=player_embedded">http://www.youtube.com/watch?v=p1n5EantV0M&feature=player_embedded</a> </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div></div>elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-25047825781875196812012-02-19T21:42:00.004+02:002012-02-19T21:56:53.229+02:00Focus on his legs!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpanow8Q0YToRwUXxCJC67KQvsU5yIrn7SQVlWSryX2-v0sT4uCtESS2CMiQbxwFrK0tyzsrK1XIxeKET177ddmB8q9r94TQe5oz9Ij1Hi6uIyhwK8M2hv4V6AU4HWBUIdLvHmsJRikzs/s1600/podia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpanow8Q0YToRwUXxCJC67KQvsU5yIrn7SQVlWSryX2-v0sT4uCtESS2CMiQbxwFrK0tyzsrK1XIxeKET177ddmB8q9r94TQe5oz9Ij1Hi6uIyhwK8M2hv4V6AU4HWBUIdLvHmsJRikzs/s200/podia.jpg" width="161" yda="true" /></a> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7uFQDQCvM02wfTqXhCdhS4GU7N_2e_rvaOQLqNLQhxtHMRWNBRPT4trSATJ0vIxYMrRDbybw5njG7TgnluOAgs_BIwLVgjWYcFStmiqholEPXs1SoDpOyhvmIs9puwtKhOICbM5Ytk2Q/s1600/body_language_of_flirting2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="131" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7uFQDQCvM02wfTqXhCdhS4GU7N_2e_rvaOQLqNLQhxtHMRWNBRPT4trSATJ0vIxYMrRDbybw5njG7TgnluOAgs_BIwLVgjWYcFStmiqholEPXs1SoDpOyhvmIs9puwtKhOICbM5Ytk2Q/s200/body_language_of_flirting2.jpg" width="200" yda="true" /></a> <br />
<div style="text-align: justify;">Μπορεί να μην είσαι σε θέση να ελέγξεις τους χτύπους της καρδιάς του την ώρα που σου μιλάει, αλλά σίγουρα το σώμα του μπορεί να προδώσει πολλά για όσα νιώθει εκείνη τη στιγμή. Ο τόνος της φωνής, η επικοινωνία με τα μάτια, το χαμόγελο, οι χειρονομίες και γενικότερα οι κινήσεις του σώματος, πάνω στις οποίες το άτομο δεν έχει πλήρη έλεγχο, αποκαλύπτουν τη συναισθηματική του κατάσταση.</div><div style="text-align: justify;">«Ο Άλμπερτ Μεράμπιαν, πρωτοπόρος ερευνητής της γλώσσας του σώματος κατά τη δεκαετία του 1950, ανακάλυψε ότι η συνολική εντύπωση ενός μηνύματος είναι περίπου 7% λεκτική (μόνο λέξεις), 38% φωνητική και 55% μη- λεκτική». Σύμφωνα με το Φρόυντ άλλωστε, κάθε συμπεριφορά έχει μία ιδιαίτερη σημασία και το πρόσωπο ενός ατόμου είναι αυτό που δείχνει στους άλλους τι αισθάνεται, ενώ το υπόλοιπο σώμα αποκαλύπτει το πόσο έντονα το αισθάνεται.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής δίνεται συνήθως, στο βλέμμα και στις εκφράσεις του προσώπου. Η μέση διάρκεια του βλέμματος είναι περίπου 2- 3 δευτερόλεπτα, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, ενδέχεται να φτάσει και τα 7 δευτερόλεπτα. Ωστόσο, η διάρκεια του βλέμματος επηρεάζεται σε έντονο βαθμό, και από τον παράγοντα της αμοιβαιότητας. Το αμοιβαίο βλέμμα, επειδή προκαλεί έντονες διεγέρσεις στους αλληλεπιδρώντες, συνήθως δε διαρκεί περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Η διαστολή της κόρης των ματιών είναι ένα πολύ ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του βλέμματος, από τις ιδιότητες του οποίου επηρεάζονται όλοι οι άνθρωποι, ενώ λίγοι γνωρίζουν την εκδήλωση του. Τα μωρά και τα μικρά παιδιά έχουν μεγαλύτερες κόρες από τους ενήλικους, που συνεχώς διαστέλλονται όταν είναι παρόντες ενήλικοι, ώστε να φαίνονται όσο πιο ελκυστικά γίνεται για να τους δίνεται έτσι συνεχής προσοχή. Κατά πολλούς, η διεύρυνση της κόρης των ματιών είναι αυτόματο αντανακλαστικό της σεξουαλικής διέγερσης. Ωστόσο, παρατηρείται ότι λαμβάνει χώρα στις συναισθηματικές διεγέρσεις οποιασδήποτε μορφής, όπως είναι η υπερβολική χαρά. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης φορούσε πάντα μαύρα γυαλιά, όταν επρόκειτο να διαπραγματευτεί εμπορικές συμφωνίες, ώστε τα μάτια του να μην αποκαλύπτουν τις σκέψεις του. Οι χαρτοπαίκτες επίσης, μέσω του αντανακλαστικού της κόρης των ματιών, αποκαλύπτουν άθελά τους στον αντίπαλο αν κρατούν καλό χαρτί ή όχι. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix7nDd6ipVC2zX8bMjbcLITuKICuMVYmIzWBQD_q8sBdB7jaee5vUK4dcSXoEknZ6vRZ4n8OaO6Kj5vGsd-FWvMAthDOGeVxrjDVe87t88w7sD_mwJfPLnh07QlUBmQQuiWV2e0_aj6Rc/s1600/imagesCAJAZ0LO.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix7nDd6ipVC2zX8bMjbcLITuKICuMVYmIzWBQD_q8sBdB7jaee5vUK4dcSXoEknZ6vRZ4n8OaO6Kj5vGsd-FWvMAthDOGeVxrjDVe87t88w7sD_mwJfPLnh07QlUBmQQuiWV2e0_aj6Rc/s1600/imagesCAJAZ0LO.jpg" yda="true" /></a></div><div style="text-align: justify;">Το αντίθετο φαινόμενο, δηλαδή η συστολή της κόρης των ματιών παρατηρείται όταν υπάρχουν ερεθίσματα που προκαλούν φόβο, αγωνία, άγχος. Αξίζει να παρατηρηθεί πως το φαινόμενο της διαστολής και συστολής της κόρης των ματιών είναι γνωστό από τα παλαιότερα χρόνια. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα στην Ιταλία, όπου πολλά κορίτσια κατά τα μεσαιωνικά χρόνια, για να τονίσουν την ελκυστικότητα τους, συνήθιζαν να στάζουν στα μάτια τους μια ουσία (belladonna) η οποία προκαλούσε τεχνητή διαστολή της κόρης των ματιών.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Επιπλέον, όταν γέρνουμε το κεφάλι στο πλάι, εκδηλώνουμε ενδιαφέρον για κάτι. Οι γυναίκες λαμβάνουν τη συγκεκριμένη στάση για να δείξουν ενδιαφέρον στους άντρες που τους αρέσουν, γιατί κατά αυτό τον τρόπο, φαίνονται υποταγμένες και λιγότερο απειλητικές, με αποτέλεσμα να δείχνουν πιο ελκυστικές. Μελέτες στους πίνακες ζωγραφικής των τελευταίων δύο χιλιάδων χρόνων, αποδεικνύουν ότι οι γυναίκες απεικονίζονται τρεις φορές συχνότερα από τους άνδρες στη στάση του γερμένου κεφαλιού, ενώ και στις διαφημίσεις παρουσιάζονται να γέρνουν το κεφάλι στο πλάι τρεις φορές περισσότερο από τους άνδρες. Κάτι τέτοιο δείχνει πως οι περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν ασυναίσθητα ότι η επίδειξη του λαιμού φανερώνει υποταγή.</div><br />
<div style="text-align: justify;">Ωστόσο, σύμφωνα με την ψυχολόγο, Μαριέτα Ρήγα- Πεπελάση, «Όσο πιο κοντά στον εγκέφαλο βρίσκεται η περιοχή του σώματος που στέλνει το μήνυμα τόσο πιο εύκολα ελέγχεται. Για παράδειγμα μπορούμε να χαμογελάμε ενώ είμαστε αγχωμένοι. Όσο όμως απομακρυνόμαστε, τόσο λιγότερο έλεγχο μπορούμε να ασκήσουμε στις σωματικές μας αντιδράσεις. Αν είμαστε λόγου χάρη αγχωμένοι, δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα χέρια μας που ιδρώνουν». Επομένως, στο ανθρώπινο πρόσωπο διαγράφονται αυθόρμητες, αλλά και υποκριτικές εκφράσεις, οι οποίες παραπλανούν το συνομιλητή και δεν συνδέονται παράλληλα, με κάποιες συναισθηματικές διεγέρσεις.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMSIKp1icx_XICtMlBuwjEM9SA8fgXEshiBfgW2Hul8cCVRXyvXpC_r4vGcSAuTuTfz4K9wdSBRk5kq-yLlTNxJ7AKSmNJVlwAt96zd8cibSOCAjvBcbbVF-3eQzYh69s6gu1tMbjJRF8/s1600/%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMSIKp1icx_XICtMlBuwjEM9SA8fgXEshiBfgW2Hul8cCVRXyvXpC_r4vGcSAuTuTfz4K9wdSBRk5kq-yLlTNxJ7AKSmNJVlwAt96zd8cibSOCAjvBcbbVF-3eQzYh69s6gu1tMbjJRF8/s1600/%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" yda="true" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Όταν λοιπόν, το πρόσωπο συγκαλύπτεται από υποκριτικές εκφράσεις, τα πόδια και τα άκρα αποτελούν μία σημαντική και αδιάψευστη πηγή πληροφοριών. Χαρακτηριστικά, όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να κρύψουν κάποιο συναίσθημα, μυστικό ή ψεύδονται, τα άκρα του σώματος τους- συχνά, οι πατούσες και τα δάχτυλα τους- κινούνται νευρικά και ανεξέλεγκτα, αποκαλύπτοντας με τον τρόπο αυτό την προσπάθεια απάτης. «Οι ψυχαναλυτές Ekman και Friesen προέβαλαν την ταινία μιας συνέντευξης από μια καταθλιπτική γυναίκα η οποία προσποιούνταν ότι ήταν χαρούμενη και φιλική, για να πάρει άδεια εξόδου από το ψυχιατρείο. Οι μισοί κριτές έβλεπαν στην ταινία μόνο το πρόσωπο της γυναίκας, ενώ οι άλλοι μισοί έβλεπαν ολόκληρη τη φιγούρα της. Οι κριτές που έβλεπαν μόνο το πρόσωπο της ασθενούς ξεγελάστηκαν και χαρακτήρισαν τη γυναίκα χαρούμενη και φιλική. Αντίθετα, αυτοί που έβλεπαν ολόκληρη τη γυναίκα διέγνωσαν σωστά ότι βρισκόταν σε υπερένταση και ήταν νευρική και διαταραγμένη».</div><div style="text-align: justify;"><br />
<div style="text-align: justify;">Η στάση της προσοχής υποδηλώνει μία ουδέτερη διάθεση, χωρίς να εκφράζει κάποια επιθυμία του ατόμου να μείνει ή να φύγει. Το όρθιο σταύρωμα των ποδιών φανερώνει μια κλειστή, υποταγμένη ή αμυντική στάση σε ένα περιβάλλον, όπου οι περισσότεροι άνθρωποι είναι άγνωστοι για το άτομο, ενώ τα ανοιγμένα πόδια δείχνουν δεκτικότητα ή κυριαρχία. Τέλος, όταν ένα άτομο βρίσκει ενδιαφέρουσα μία συζήτηση ή ένα πρόσωπο, τότε βγάζει το ένα πόδι μπροστά για να μειώσει την απόσταση ανάμεσα σε αυτό και το πρόσωπο που το ενδιαφέρει. Αντίθετα, εάν είναι αρνητικό ή αδιάφορο, τραβά τα πόδια του πίσω, συνήθως κάτω από την καρέκλα αν είναι καθιστό.</div><br />
<div style="text-align: justify;">Οπότε η προσοχή σας… κάτω από το τραπέζι!</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgueAhsd-nLSb8h4vKhJUwBAWxhZ4MCol5idRc5r0bp870xB7TPXskRuGqlKT3JoA-a8GzEAlsvDK4RU5-oS8IwswPdzpwClOvGKegtFaaNF24Oo9AkfQmOTAacZwcnyx8PulDiZYvkBvE/s1600/%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgueAhsd-nLSb8h4vKhJUwBAWxhZ4MCol5idRc5r0bp870xB7TPXskRuGqlKT3JoA-a8GzEAlsvDK4RU5-oS8IwswPdzpwClOvGKegtFaaNF24Oo9AkfQmOTAacZwcnyx8PulDiZYvkBvE/s1600/%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%B1.jpg" yda="true" /></a></div><br />
</div></div>elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-22773010733917205302012-02-17T00:50:00.000+02:002012-02-17T12:48:36.917+02:00Περί Ευτυχίας...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz6iTuOAFc7ui_9Uno2aMZuejKlXzAc5uRsPSdZnLZgj8qA-yxLjHb2WskcFfSmTMDBC58vuQKyKIRytrouOwP2CxL0ru3_z7P1XSTxXvjgAmbcYOXalr732jyS5sgp7oSoQa44DcVMO4/s1600/%CE%B5%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CE%B9%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz6iTuOAFc7ui_9Uno2aMZuejKlXzAc5uRsPSdZnLZgj8qA-yxLjHb2WskcFfSmTMDBC58vuQKyKIRytrouOwP2CxL0ru3_z7P1XSTxXvjgAmbcYOXalr732jyS5sgp7oSoQa44DcVMO4/s1600/%CE%B5%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CE%B9%CE%B1.jpg" yda="true" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div>"Ευτυχία! Των πόθων λιμήν! Σταθεράν σε νομίζουν ακμήν, κι είσαι άρωμα άνθους πρόσκαιρου"; "Η ευτυχία περπατάει πάνω σε σκοινί και μπορεί να σπάσει και να σε γκρεμίσει"; Μάλλον, "η ευτυχία μπαίνει από την πόρτα όπου ακούγεται γέλιο"! Όπως καταλάβατε, έχω προβληματιστεί ιδιαίτερα για το τι τελικά σημαίνει να είναι κανείς ευτυχισμένος. Για να ξεκαθαρίσουν λίγο τα πράγματα στο μυαλό μου, σκέφτηκα να αποτυπώσω σε ένα φύλλο χαρτί, μέσα σε ένα βράδυ και με τη βοήθεια μόνο του brainstorming, ποια είναι η προσωπική ευτυχία για μένα... Προτείνω να το επιχειρήσετε κι εσείς. Εμένα βέβαια, μου βγήκε λίγο σαπουνόπερα... Προτείνω επιείκεια!<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="color: black;"><em>Στη λίμνη των συναισθημάτων η μοίρα ένωσε δύο ανθρώπους με κοινό πεπρωμένο…</em></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="color: black;"><em>Κανείς από τους δύο δεν ήθελε να αγγίξει το νούφαρο που συνέδεε τις ψυχές τους, φοβούμενοι μην καταστρέψουν τον αφρό της πορευμένης τους ζωής…</em></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="color: black;"><em><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Κάθε πρωί ο ένας αντίκριζε την όψη του άλλου στον καθρέφτη των τρεμάμενων νερών και υποσχόταν παντοτινή αγάπη…</em></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="color: black;"><em>«Άνοιξη» ήταν ο αντιπροσωπευτικότερος όρος της ευτυχίας τους μόνο που η δική τους Άνοιξη άνθιζε όλο το χρόνο και όχι μόνο τρεις μήνες…</em></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="color: black;"><em>Ένα δειλινό μία σκοτεινή μορφή απείλησε την γαλήνη τους…</em></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="color: black;"><em>Ήταν ο φθόνος ενός τρομακτικά αδιόρατου κόσμου...</em></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="color: black;"><em>Κύματα πελώρια υψώθηκαν στα μισά της λίμνης και ο καθρέφτης μετετράπη σε θόλο, ξεχασμένο αντικείμενο…</em></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="color: black;"><em>Η Άνοιξη, η δική τους προσωπική άνοιξη εμφανίστηκε και πάλι γιατί στη ζωή τους υπερίσχυε έναντι των άλλων εποχών… Ο χειμώνας άλλωστε θα έδινε παγωνιά στη σχέση τους, το καλοκαίρι θα πρόσφερε εφήμερη ευτυχία ενώ το φθινόπωρο θα γκρέμιζε την άνοιξη που με τόσο κόπο είχαν φτιάξει, σκορπίζοντας τα φύλλα της αγάπης τους στον κατακερματισμένο κόσμο…</em></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="color: black;"><em>Ήταν το δικό τους πεπρωμένο… Η μοίρα που τους ένωσε…</em></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="color: black;"><em>Πριν από ένα χρόνο, γιόρτασαν τα 60κοστά γενέθλια του γάμου τους πιο ευτυχισμένοι από ποτέ…</em></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><span style="color: black;"><em>Σ’ ένα μικρό τραπεζάκι πλάι στη λίμνη τους καθρεφτίζονταν για τελευταία φορά οι αγαπημένες τους ψυχές…</em></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2uBOnpwMqsLUK7I3HcYXwgY8j6aP9F4WmHGX8vuqxnHpon7AYZMncY7qV4ttPUwRgI2yEvoozkT76z7c-Z1vN6YLDHkieOt7DuwXY2IkP73cg_GhpsQrYNNJK7I472omXbrXQgJC1HGI/s1600/%CE%B6%CE%B5%CF%85%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B9+%CE%BC%CE%B5+%CE%BA%CE%BF%CE%BA%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7+%CE%BF%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2uBOnpwMqsLUK7I3HcYXwgY8j6aP9F4WmHGX8vuqxnHpon7AYZMncY7qV4ttPUwRgI2yEvoozkT76z7c-Z1vN6YLDHkieOt7DuwXY2IkP73cg_GhpsQrYNNJK7I472omXbrXQgJC1HGI/s1600/%CE%B6%CE%B5%CF%85%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B9+%CE%BC%CE%B5+%CE%BA%CE%BF%CE%BA%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7+%CE%BF%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%B1.jpg" yda="true" /></a></div><em><br />
</em><span style="color: black;">Βέβαια, αυτή η εικόνα θα' θελε να είναι αληθινή και στο "θέλε" θα μείνει! Λίγο χαζορομαντική, λίγο γλυκανάλατη. Δίκιο έχετε. Και θα αναρωτιέστε κιόλας γιατί τη συνέδεσα με την αγάπη και τον έρωτα. Πιστεύω όμως πως μία σημαντική πτυχή της ευτυχίας προσεγγίζεται μέσα από τον έρωτα. "Η ευτυχία σήμερα συνδέεται με την κατοχή πραγμάτων. </span>Δεν συνδέεται με την επικούρεια γαλήνη, αλλά με την ένταση, μία ένταση όμως στην οποία οι άνθρωποι δεν δίνονται ολοκληρωτικά, αλλά μόνο με ένα κομμάτι του εαυτού τους. Όπως, για παράδειγμα, στην ερωτική εμπειρία που δύσκολα βρίσκουμε πια περιπτώσεις ολοκληρωτικού πάθους» παρατηρεί ο καθηγητής Πολιτισμού και Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, <span style="color: black;">Βασίλης</span> Καραποστόλης. «Με όλες αυτές τις περικοπές έχουν περικοπεί τα φόντα του ανθρώπου, οι δυνάμεις του να επιχειρήσει οτιδήποτε ενέχει τον κίνδυνο της αποτυχίας". </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Αλήθεια, αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί η ευτυχία είναι τόσο θελκτική και τριβελίζει διαρκώς, τη σκέψη μας; Το γεγονός ότι είναι άυλη και συνεπώς, άπιαστη, ίσως είναι ένας καλός λόγος που την καθιστά στους όρους με τη μεγαλύτερη ζήτηση. Η γοητεία της μας ακουμπά πρόσκαιρα και τη στιγμή που πάμε να τη συνηθίσουμε μας εγκαταλείπει. Αποφεύγει τη μονιμότητα και αλίμονο σε όποιον τη θεωρήσει δεδομένη. Ίσως, τελικά αυτό που επιδιώκει κάθε φορά, είναι να προσφέρει μονάχα κάποιες στιγμές ευτυχίας που διαρκούν ελάχιστα, όσο τα δευτερόλεπτα, τα οποία αυτομάτως παρατείνονται στο μυαλό μας, προκειμένου να θεωρηθούμε από τους γύρω μας, ευτυχισμένοι. </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Από την άλλη, υποθέστε ότι η ευτυχία είναι αγαθό προς πώληση και διατίθεται σε όλα τα μαγαζιά. Αν μπορούσαμε λοιπόν, να παραγγέλνουμε ένα κιλό ευτυχία καθημερινά, τότε με το διάβα των χρόνων, θα περνούσε στα αζήτητα. Πολλοί θα την χαρακτήριζαν παλιομοδίτικη και αχρείαστη, οπότε κανείς πια, δεν θα την αναζητούσε τόσο επίμονα, θα την προσπερνούσε επειδή θα ήταν δεδομένη. Και τα δεδομένα πράγματα τείνουμε να τα προσπερνάμε… Μέχρι να γίνουν άπιαστα! Και τότε «ξαφνικά νιώθουμε πως ήμαστε ευτυχισμένοι, όταν ήδη χάσαμε την ευτυχία»…</div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsChFQS_IceNN8_FyQvkTmGyr969bD9K6WW_tt3drXZtI_98w6idRRz4Nn93BNFSqD4pU8EdXzTAudrpWRYAg4is9nToVIO8l3K07KW-82f-txMO7akdhxCKSg1_R0xg5PdMXReyhma6s/s1600/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%BB.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsChFQS_IceNN8_FyQvkTmGyr969bD9K6WW_tt3drXZtI_98w6idRRz4Nn93BNFSqD4pU8EdXzTAudrpWRYAg4is9nToVIO8l3K07KW-82f-txMO7akdhxCKSg1_R0xg5PdMXReyhma6s/s320/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%BB.jpg" width="320" yda="true" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/5q9H2cd36RU?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div></div>elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1905128079316289532.post-83563211687009217242012-02-16T21:48:00.000+02:002012-02-16T21:48:34.077+02:00Knocking on Love's door...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7-YbJ6EizMtkhSA2eiR9D9dm_dS0Pm3QoLyi0ulEXzhEW13wyI0_kZjwoj0R6AM-S9tqVNVLCRQp4H0Z-ryhph6UqnVk5GNmS3zY3kBrLX7wbnCrIdm8eh6iCZRYhtk00wm7ddn0KfAM/s1600/Once-upon-a-time-I-fell-in-love-with-you.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7-YbJ6EizMtkhSA2eiR9D9dm_dS0Pm3QoLyi0ulEXzhEW13wyI0_kZjwoj0R6AM-S9tqVNVLCRQp4H0Z-ryhph6UqnVk5GNmS3zY3kBrLX7wbnCrIdm8eh6iCZRYhtk00wm7ddn0KfAM/s320/Once-upon-a-time-I-fell-in-love-with-you.jpg" width="320" yda="true" /></a></div><br />
Ο Freud υποστήριζε ότι ο έρωτας έρχεται σιγά- σιγά μέσα από την ικανοποίηση της ερωτικής ανάγκης, άλλοι πιστεύουν ότι ο έρωτας "ανθίζει" γρήγορα εξού και η αγγλική έκφραση: <em>fall in love </em>ή η γαλλική: "tomber amoureux" . Ο Πλάτωνας πάλι τον θεωρούσε μία θεία τρέλα, ένα παραλήρημα εμπνευσμένο από το Θεό. Πολλές θεωρίες έχουν αναπτυχθεί γύρω από το "πώς" έρχεται ο έρωτας στη ζωή μας, ωστόσο, για πολλούς μένει ακόμη ανεξήγητο το "γιατί" χτυπάει την πόρτα μας. Και αυτό το "γιατί" εντείνεται βασανιστικά στο μυαλό μας ιδίως, όταν ο έρωτας "βρίσκει πόρτα" και αγκαλιά με ένα μάτσο ανεκπλήρωτα όνειρα, αναγκάζεται να ψάξει την επόμενη διεύθυνση. <br />
<br />
Ένα κανονικότατο "za- za- zoo", όπως πολύ εύστοχα περιγράφει η Carrie Bradshaw στο Sex And The City, κατακλύζει καρδιά και νου όταν ο έρωτας βρίσκεται στο κατώφλι μας. Βλέμμα που μαγνητίζεται, σφυγμοί της καρδιάς που ανεβαίνουν, πόδια που κόβονται, ανάσα που πνίγεται, στομάχι που δένεται κόμπος... Αλήθεια, κατά πόσο ισχύει ότι "ο έρωτας περνάει από το στομάχι"; Σύμφωνα με έρευνες για τις "πεταλούδες στο στομάχι" ευθύνεται μία ομάδα ορμονών, οι ενδορφίνες. Η αδρεναλίνη, η οποία ανήκει σε αυτή την ομάδα, θεωρείται υπεύθυνη για το παραπάνω συναίσθημα, αφού τρέπει τη ροή αίματος από το στομάχι στους μύες. Η μειωμένη ροή του αίματος στο στόμαχο δημιουργεί μία προσωρινή "απενεργοποίηση" του στομάχου και συνάδει στην προσωρινή απώλεια όρεξης. <br />
<br />
Η όσφρηση επίσης, είναι σύμφωνα με πολλούς επιστήμονες, το βασικότερο αισθητήριο όργανο που μας οδηγεί στο άτομο που θα ερωτευτούμε. Καταλαμβάνει απροειδοποίητα χώρο στη μνήμη μας και εντυπώνεται! Παρόλο που τα μάτια αποτελούν ένα ισχυρό κανάλι μη λεκτικής επικοινωνίας όταν ένα άτομο μας έλκει, η μύτη λειτουργεί ως "ανιχνευτής" της φυσικής μυρωδιάς των ανθρώπων που πρόκειται να μας εντυπωσιάσουν, πριν καλά- καλά έρθουμε σε οπτική επαφή μαζί τους. Άλλες μυρωδιές είναι πιο οικείες και άλλες απλά μας αφοπλίζουν... <br />
<br />
Η σύνδεση αυτή του έρωτα και της όσφρησης αντικατοπτρίζει εικόνες που ανακαλούμε και μόνο στη μυρωδιά ενός αρώματος, αλλά και στην αλλαγή της διάθεσης μας από μία και μόνο μυρωδιά, ανεξάρτητα από το αν ο άλλος μας αρέσει οπτικά. Στην όσφρηση στηρίζεται και η άποψη ότι τα "ετερώνυμα έλκονται", και αυτό γιατί ο οργανισμός μας έχει την τάση να έλκεται από άτομα που εκπέμπουν διαφορετική μυρωδιά από το ανοσοποιητικό τους σύστημα σε σχέση με το δικό μας. Αυτό, βέβαια δε σημαίνει ότι μπορεί να μας εξασφαλίσει πάντοτε σωστές επιλογές. Είναι μία καθαρά ενστικτώδης λειτουργία.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhByWiwweG6VxSr0007A_b8kQEUmWvICvd1Bq3KJsNd87HrW0lcT7LgHZM1ZrfiusqAFdkhXOIlsVWjDu61jIeuj_HgFMS6gxGmFK_aHAG4Jq22Nh1Wfb70bOSzoQZzV9W994oi5wF1LjU/s1600/3+%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CE%B1" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhByWiwweG6VxSr0007A_b8kQEUmWvICvd1Bq3KJsNd87HrW0lcT7LgHZM1ZrfiusqAFdkhXOIlsVWjDu61jIeuj_HgFMS6gxGmFK_aHAG4Jq22Nh1Wfb70bOSzoQZzV9W994oi5wF1LjU/s320/3+%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CE%B1" width="223" yda="true" /></a><br />
<br />
Έχετε σκεφτεί ποτέ γιατί "αυτόν", γιατί "αυτή"; <br />
Έστω και μία φορά, όλοι έχουμε δει πως είναι να πέφτει η μαύρη κουρτίνα, με αποτέλεσμα να μπερδέψουμε το βάτραχο με πρίγκιπα. Κι όμως δεν πρόκεται για κουρτίνες ούτε για μάσκες. Η ερωτική επιθυμία δύο ανθρώπων κρύβεται πίσω από τη δύναμη της έλξης και αυτή δεν υπακούει πάντοτε σε κανόνες ομορφιάς. Ένα άτομο μέτριο στην εμφάνιση, αλλά ιδιαίτερα ευρηματικό και έξυπνο έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να μας έλξει από ένα άτομο που είναι εντυπωσιακά όμορφο και η ομορφιά τελειώνει εκεί. Ο τόνος της φωνής, ορισμένες κινήσεις, ένα απλό χαμόγελο, η σωματική έλξη που αισθανόμαστε για κάποιο άτομο καταγράφονται ως ωραία.<br />
<br />
Μήπως όλα είναι θέμα "υποσυνείδητου ταιριάσματος"; <br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">Όλοι κουβαλάμε μέσα μας ένα ψυχολογικό σχεδιάγραμμα, το οποίο περικλείει εμπειρίες της ζωής μας και σημάδια που συνήθως, αυτές μας έχουν αφήσει. Οι άνθρωποι προς τους οποίους νιώθουμε την εντονότερη ερωτική έλξη είναι αυτοί που έχουν κάτι να μας μάθουν γιατί πολύ απλά έχουν αναπτύξει διαφορετικούς μηχανισμούς αντιμετώπισης της ζωής από τους δικούς μας, πάνω σε παρόμοιες εμπειρίες. Το ζητούμενο είναι πως για να πετύχει η απόλυτη ερωτική έλξη, πρέπει να επιτρέψουμε στο ψυχόγραμμα του ενός να συμπληρώσει το δικό μας… Εσείς το έχετε επιτρέψει; Μη βιαστείτε να δώσετε απάντηση!</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2MsWvV8H__Y7ayePyELLR4QgOYdBqUX2BRd_Q2MN1ply1OiVnsjp1B6V99kdcuiuhvExYq78oxL2csIgBFBJtxK3ZR_LV2raPDE2VtS_RBunsC3YuLL9yZaEtk5Y8wZt8vjRp1IN9Ff0/s1600/%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%B1+%CE%BA+2+%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9+%CF%83%CF%84%CE%BF+%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2MsWvV8H__Y7ayePyELLR4QgOYdBqUX2BRd_Q2MN1ply1OiVnsjp1B6V99kdcuiuhvExYq78oxL2csIgBFBJtxK3ZR_LV2raPDE2VtS_RBunsC3YuLL9yZaEtk5Y8wZt8vjRp1IN9Ff0/s1600/%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%B1+%CE%BA+2+%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9+%CF%83%CF%84%CE%BF+%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9.jpg" yda="true" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/Go9evQkcQfA?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div></div>elenahttp://www.blogger.com/profile/12123535256255696094noreply@blogger.com0