Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

5 αγαπημένα βιβλία!


Και οδεύουμε ακάθεκτες προς τη δεύτερη εβδομάδα του δημιουργικότατου Hi-5!
Μπορεί να ήταν λίγο δυσκολούτσικη η επιλογή των βιβλίων, αλλά κινήθηκα με γνώμονα αυτό που μου κεντρίζει κάθε φορά το ενδιαφέρον σε ένα βιβλίο… Και αυτό δεν είναι άλλο από την ικανότητα του συγγραφέα να περνάει στον αναγνώστη ουσιαστικά μηνύματα για τη ζωή.
 Πρώτο λοιπόν, και λατρεμένο:



Η κάθε σελίδα αυτού του βιβλίου αποτελεί και ένα μάθημα ζωής! Μόλις το τελειώσεις, το σίγουρο είναι πως μπαίνεις στη διαδικασία να αναθεωρήσεις τα περισσότερα πράγματα στη ζωή σου. Συνειδητοποιείς πως η ζωή είναι τόσο μικρή που το μόνο που μετράει είναι η αληθινή και ουσιαστική αγάπη, ο φυσικός αέρας, το άγγιγμα, οι μικρές, αλλά δυνατές στιγμές.
Για να πάρετε μία μικρή γεύση, παραθέτω το αγαπημένο μου απόσπασμα που κατά τη γνώμη μου, ενσωματώνει στις παρακάτω γραμμές όλο το νόημα του βιβλίου. Ελπίζω να μην κουράσει:
 
«Όταν η μικρή Έμιλυ πεθαίνει, κατεβαίνει στον τάφο της και της λένε: “Έμιλυ μπορείς να ξαναγυρίσεις πίσω στη ζωή για μία μέρα. Ποια μέρα θα ήθελες;” Κι αυτή λέει: “Θυμάμαι πόσο ευτυχισμένη ήμουν την ημέρα που έκλεισα τα 12. Θα ήθελα να ξαναγυρίσω την ημέρα των γενεθλίων μου”. Οι νεκροί της λένε “μη το κάνεις αυτό, Έμιλυ. Μη το κάνεις.” Έτσι, το σκηνικό αλλάζει και νάτη τώρα δώδεκα χρονών, έχει γυρίσει πίσω σε αυτή την υπέροχη μέρα που θυμάται. Κατεβαίνει τη σκάλα με ένα ωραίο φορεματάκι και τις μπούκλες της να χοροπηδούν γύρω από το πρόσωπό της. Η μητέρα της είναι όμως, τόσο απορροφημένη με το γλυκό που φτιάχνει για τα γενέθλια της, που δεν έχει καιρό να την κοιτάξει. Η Έμιλυ της λέει: “Κοίταξε με, μαμά. Είμαι το κορίτσι των γενεθλίων”. Η μαμά της όμως δεν την κοιτάζει. Μπαίνει ο μπαμπάς της, αλλά είναι τόσο απασχολημένος να βγάλει λεφτά για εκείνη, που δεν την έχει κοιτάξει ποτέ, ούτε κι ο αδελφός της που είναι απορροφημένος με τα δικά του και δεν έχει καιρό γι’ αυτήν. Η σκηνή τελειώνει με την Έμιλυ, που στέκεται στη μέση του δωματίου λέγοντας: “Κοιτάξτε με, σας παρακαλώ, κοιτάξτε με. Δεν χρειάζομαι ούτε το γλυκό, ούτε τα λεφτά. Μόνο να με κοιτάξετε”. Μα κανείς δεν την κοιτάζει. Η Έμιλυ γυρίζει ακόμη μία φορά στη μητέρα της και λέει: “Σε παρακαλώ, μαμά” και μετά γυρίζει και λέει: “Πάρτε με πίσω. Είχα ξεχάσει τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Κανείς δεν κοιτάζει κανένα. Κανείς δεν ενδιαφέρεται πια, έτσι δεν είναι;”».

Δεύτερο αγαπημένο: 


 Πρόκειται για ένα "ψυχαναλυτικό" μυθιστόρημα στο οποίο γεννιέται μία δυνατή σχέση αλληλεξάρτησης μεταξύ θεραπευτή και ασθενή. Ο γνωστός ψυχοθεραπευτής Μπρόιερ και συνεργάτης του Φρόυντ προσπαθεί να βοηθήσει το φιλόσοφο Φρήντριχ Νίτσε, αλλά στην πορεία ο Νίτσε φαίνεται πως αρχίζει να διδάσκει τον ίδιο τον θεραπευτή του.Κατά τη διάρκεια των συνεδριών, πιάνεις τον εαυτό σου να ταυτίζεται με πολλά στοιχεία και των δύο προσωπικοτήτων.

Τρίτο: 


Ο Αργεντίνος ψυχοθεραπευτής, Χόρχε Μπουκάι σε αυτό το βιβλίο, μέσα από έξυπνες και απλές ιστορίες σε κάνει να προβληματιστείς για τις αληθινές αξίες της ζωής. Λίγο- πολύ, το βάζω στην ίδια κατηγορία με τα 2 παραπάνω! Εχει πολλά διδάγματα και όπως λέει, "με τις ιστορίες κοιμούνται τα παιδιά και ξυπνούν οι μεγάλοι".

Και συνεχίζω με δύο βιβλία εντελώς, διαφορετικού περιεχομένου:



Το διάβασα το καλοκαίρι καθηλωμένη!  
Είναι βιωματική ιστορία που εξιστορεί μία γιαγιά, ξετυλίγοντας τις μνήμες της από τη ζωή στη Σμύρνη πριν τη μικρασιατική καταστροφή, κατά τη διάρκεια της, αλλά και μετά από αυτή. Περιγράφει με συγκλονιστικό τρόπο πώς κατάφερε να επιζήσει ανάμεσα σε χιλιάδες πτώματα κρυμμένη σε ένα πηγάδι για μέρες και τις ημέρες που σφράγισαν τη ζωή της, εγκαταλείποντας την κοσμοπολίτικη πατρίδα της. Εχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί μέσα από πραγματικές ιστορίες ανακαλύπτεις την αληθινή πτυχή της ιστορίας, αναλλοίωτη.

Και τελευταίο:


 Πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα με ήρωα την Τερέζα Δαμαλά, μία γυναίκα με αμαρτωλό παρελθόν, η οποία γνώρισε τους πιο σημαντικούς άντρες της εποχής της. 
Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μιλώντας για τον Πικάσσο, τον Ιωνα Δραγούμη, τον Βενιζέλο, τον Κεμάλ, τον Μουσσολίνι, τον Έρνεστ Χέμινγουαιη. 


  




6 σχόλια:

  1. Ε, εντάξει, έχουμε πιάσει δύο στα πέντε! Μπουσκάλια λατρεμένο και Φρέντυ Γερμανό με το "Τερέζα", το οποίο κι εγώ θεωρώ ένα εκπληκτικό και συγκλονιστικό(από άποψη εξιστόρησης γεγονότων, πόσω μάλλον αληθινών) βιβλίο!
    <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα! Το μόνο που έχω διαβάσει απο αυτά είναι το πρώτο και φυσικά είναι και δικό μου αγαπημένο, έλα όμως που έχω δανείσει τόσα βιβλία που δεν έχουν επιστραφεί ακόμη (κι ούτε πρόκειται απο ότι βλέπω) κι έτσι δεν μπόρεσα να το συμπεριλάβω. Γενικά μου αρέσει ο τρόπος που διαλέγεις και κρίνεις ένα βιβλίο, νομίζω πως ταιριάζουμε σε αυτό, καλή εβδομάδα Έλενα, είναι όντως πολύ δημιουργικό παιχνίδι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα κοριτσάκια!!! :-)
    Εντάξει, νομίζω ότι το βιβλίο του Μπουσκάλια είναι λατρεμένο!
    Αλλωστε, είναι ένα βιβλίο αφιερωμένο στην αγάπη, πώς θα μπορούσε να μην είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η Τερέζα είναι το πρώτο βιβλίο που δεν κοιμήθηκα λεπτό ολόκληρη νύχτα για να τελειώσω. Ακολούθησαν πολλά τέτοια αλλά αυτό το θυμάμαι πάντα! Μπουσκάλια, Μπουκάι και Γιάλομ έχω διαβάσει ό,τι κυκλοφορεί στα ελληνικά. Καλό μήνα και καλό διάβασμα, φαντάζομαι μετά από αυτές τις αναρτήσεις όλοι θα ξεκινήσουμε ακόμα ένα βιβλίο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μα πράγματι, σε καθηλώνει!
    Επίσης, καλό μήνα και όντως, το σίγουρο είναι πως θα ξεκινήσουμε ένα ή και περισσότερα βιβλία μετά απ' όλες αυτές τις αναρτήσεις! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το πρώτο έχω διαβάσει και εγώ φυσικά. Από τα υπόλοιπα, κάποια τα γνωρίζω και άλλα οχι.
    Ιδιαίτερες οι επιλογές σου Έλενα. Καθηλωτικές θα έλεγα. Το τελευταίο δεν το γνωρίζω. Στα υπόψιν λοιπόν.
    Φιλάκια και θα έρθω αύριο να ακούσω τα τραγούδια σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή