Τρίτη 2 Απριλίου 2013

Κάτω από τον ίδιο ουρανό...



Λένε πως μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις... Μπορούν όμως, άραγε χίλιες λέξεις να αποτυπώσουν την ασύλληπτη δυνατότητα μίας εικόνας που ξέρεις πως θα σου αλλάξει μια για πάντα τη ζωή;
Τέτοιες εικόνες... τόσο έντονες και δυνατές που σε κάνουν να αναθεωρήσεις για πολλά πράγματα στη ζωή, προβλήθηκαν χθες, για δεύτερη φορά στον αντέννα μέσα από το ντοκιμαντέρ: "Immersion, Βουτιά σε μια άλλη πραγματικότητα" που, ενώ είχε ως θέμα μία από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου, ήταν αφιερωμένο στην ευρωπαική κρίση... Ίσως, για να μας ξυπνήσει και να καταλάβουμε "πόσο αχάριστοι" είμαστε τη στιγμή που άνθρωποι στην ίδια σφαίρα, αλλά σε διαφορετικό ημισφαίριο "απαλλαγμένοι από μίση, αλαζονείες, εξουσιομανία, διακρίσεις είναι έτοιμοι να δώσουν τα πάντα από το τίποτα που έχουν", έπειτα από έναν δεκαετή εμφύλιο πόλεμο. 
Το "τίποτα" μεταφράζεται σε πραγματικότητα για τη Σιέρα Λεόνε, μία από τις πιο φτωχές χώρες του κόσμου στη δυτική ακτή της Αφρικής, παρόλο που διαθέτει άφθονες πηγές φυσικού πλούτου (διαμάντια, χρυσό, τιτάνιο, σίδηρο). Το δικό μας "τίποτα" δεν έχει καμία σχέση με εκείνο, αν σκεφτεί κανείς πως το μέσο προσδόκιμο ζωής σε αυτή τη χώρα είναι τα 48 χρόνια... πως 1 στα 5 παιδιά πεθαίνει πριν φτάσει στο 5ο έτος της ηλικίας του, ενώ το 68% των κατοίκων της υπαίθρου δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό και το 95% δεν έχει πρόσβαση σε εγκαταστάσεις υγιεινής. Ο αναλφαβητισμός την ίδια στιγμή, αγγίζει το 34% των γυναικών και το 25% των ανδρών, ενώ το 53% των ανθρώπων ζει με λιγότερο από 1,25 δολάρια την ημέρα, δηλαδή σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Όμως, η κυριότερη διαφορά από τον δικό μας "κόσμο" έγκειται στην ευτυχία αυτών των ανθρώπων, στο μόνιμο χαμόγελο παρά τις υπαρκτές αντιξοότητες, στο χορό της ψυχής τους που εκτονώνεται σωματικά μέσα από την κάθε απλή, καθημερινή κίνηση....
 
 
Μερικά από τα λόγια του πρεσβευτή της ActionAid (Αντώνη Κανάκη) που βίωσε από κοντά για 6 ημέρες τις συνθήκες αυτού του τόσο διαφορετικού κόσμου αρκούν για να επιβεβαιώσουμε το πόσο απολίτιστοι έχουμε γίνει: "Αυτός είναι ο πραγματικός πολιτισμός! Αυτοί οι μαύροι, πάμφτωχοι, φαινομενικά βρώμικοι, απολίτιστοι, σχεδόν πρωτόγονοι για τα δικά μας δεδομένα άνθρωποι, παραδίδουν μαθήματα πολιτισμού με τον σεβασμό που έχουν ο ένας για τον άλλον, τον σεβασμό για τον τόπο τους, τη φύση, το περιβάλλον και για τον εαυτό τους".
 
Εικόνες από παιδάκια που ενώ, βλέπουν μπροστά τους ένα σωρό παιχνίδια από τους εθελοντές της ActionAid δεν τολμούν να πάρουν στα χέρια τους κανένα από αυτά αν δεν τους τα δώσει κάποιος... Αυτό θα πει πολιτισμός! Καθώς παρατηρούσα όλα αυτά τα πλάνα, τις αμέτρητες εικόνες με όλα αυτά τα πρόσωπα, διαπίστωσα πως δεν έχω ξαναδει ποτέ μου πιο αθώα χαμόγελα με μάτια καθαρά, αμόλυντα από κάθε είδους βλαβερή σκέψη. Ένα από αυτά τα παιδιά μάλιστα, ονειρεύεται να γίνει businessman... Όχι για να πλουτίσει και να ζει βουτηγμένο στα υλικά αγαθά, αλλά για να μπορεί να εξασφαλίσει την τροφή του.
Ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή ήταν κι εκείνη όπου κάποια παιδιά καθισμένα στα θρανιά του νέου σχολείου με μαρκαδόρους και χρωματιστά μολύβια έγραφαν γράμματα στους ανθρώπους που έχουν αποφασίσει να τα βοηθήσουν με 0,72 ευρώ την ημέρα.
Σαφώς, όπως κάθε φορά άλλωστε, ένα τέτοιο θέμα ευαισθητοποιεί, αλλά παράλληλα, προκαλεί και αρνητικά σχόλια. Δεν έχει καμία σημασία η δυσανασχέτηση κάποιων, σημασία έχει πως λειτουργεί ήδη, ένα σχολείο σε αυτή τη χώρα, με τη βοήθεια των εθελοντών και πως η συμμετοχή σε όλη αυτή την προσπάθεια μπορεί να γίνει ακόμη μεγαλύτερη. Η ανακοίνωση της Action Aid δικαιώνει εκείνους τουλάχιστον που δούλεψαν πολύ για να βγει κάτι καλό μέσα από αυτή την πρωτοβουλία:
«Μας έχει συγκινήσει η αγάπη με την οποία έχετε αγκαλιάσει από χθες το ντοκιμαντέρ «Immersion» του Αντώνη Κανάκη. Είναι πρωτοφανής η κινητοποίηση του κόσμου! Μέσα σε λίγες μόνο ώρες έχουν επικοινωνήσει μαζί μας χιλιάδες συνάνθρωποί μας από όλες τις γωνιές της Ελλάδας και της Κύπρου και μέχρι στιγμής παιδιά σε 4 από τις πιο φτωχές κοινότητες του κόσμου έχουν ήδη βρει Έλληνες Αναδόχους. Σχεδόν κάθε λεπτό γίνεται και μία νέα Αναδοχή! Ευχαριστούμε με όλη μας την καρδιά τον Αντώνη για την πολύτιμη στήριξή του – τόσο για την προβολή του έργου μας, όσο και για το πρόγραμμα που θα χρηματοδοτήσει ο ίδιος στην περιοχή, για τον σεβασμό που έδειξε στους κατοίκους του Fengenhun, τη βαθιά ανθρώπινη απεικόνιση της Αφρικής και τη συγκίνηση και την αξιοπρέπεια που μας μετέφερε με την εικόνα και το λόγο του».




 
 

 
 
 

 

6 σχόλια:

  1. Καλησπέρα!!!
    Πραγματικά υπέροχο ντοκιμαντέρ!!
    Ντυμένο με ωραία λόγια,μουσική μα πάνω απο όλα αληθινούς ανθρώπους!!
    Καλο σου βράδυ:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ! Ακόμη και οι μεγάλοι ήταν τόσο αληθινοί που τα πρόσωπα τους έμοιαζαν με αυτά των παιδιών!
    Καλό βράδυ και σε σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το είχα δει αλλά και διαβάσει σχετικά αλλά πάλι συγκινήθηκα.
    Συμφωνώ απόλυτα με όσα αναφέρει ο Κανάκης. Είμαστε απολίτιστοι κ άπληστοι σε σχέση με αυτούς τους ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα και παρόλα αυτά σέβονται και χαμογελούν.
    Υπέροχο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πραγματικά είναι εκπληκτικό το πως αντλούν τόση χαρά και ενθουσιασμό γία τη ζωή τη στιγμή που δεν έχουν κυριολεκτικά τίποτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή