Πόσο όμορφα ξεκινάει η ημέρα μας από μία εικόνα, μία λέξη, μία γλυκιά σκέψη!
Σήμερα το πρωί, οι παιδικές μου αναμνήσεις από τη ζεστασιά της χαμένης μου γιαγιάς στο χωριό, ζωντάνεψαν μέσα από μία εικόνα!
Λίγο πριν την Αλίμου, μία ηλικιωμένη γυναίκα, καθισμένη στο πεζουλάκι ενός πάρκου, καθάριζε χόρτα. Πόσο γνώριμη εικόνα αν θυμηθεί κανείς τις παιδικές του αναμνήσεις από αμέτρητα καλοκαίρια στην ύπαιθρο. Αν πάλι ανατρέξει σε αντίστοιχες εικόνες από την πόλη, δεν νομίζω να θυμηθεί πολλές.
Ευτυχώς, παίρνοντας πάντα πια, τη μηχανή μαζί μου, ο φακός πρόλαβε να καταγράψει αυτή τη συλλεκτική στιγμή για τα δεδομένα της πόλης.
Χαζεύοντας τη, για λίγη ώρα και παρατηρώντας την έκταση που δίνω τώρα, σε αυτή τη σκέψη αναρωτιέμαι, ποιός τελικά έχει περισσότερο από ποτέ, την ανάγκη για σύνδεση με τη φύση ... Είτε από καθαρή νοσταλγία είτε από αληθινή ανάγκη... Οι ηλικιωμένοι ή η νέα γενιά;
Σήμερα το πρωί, οι παιδικές μου αναμνήσεις από τη ζεστασιά της χαμένης μου γιαγιάς στο χωριό, ζωντάνεψαν μέσα από μία εικόνα!
Λίγο πριν την Αλίμου, μία ηλικιωμένη γυναίκα, καθισμένη στο πεζουλάκι ενός πάρκου, καθάριζε χόρτα. Πόσο γνώριμη εικόνα αν θυμηθεί κανείς τις παιδικές του αναμνήσεις από αμέτρητα καλοκαίρια στην ύπαιθρο. Αν πάλι ανατρέξει σε αντίστοιχες εικόνες από την πόλη, δεν νομίζω να θυμηθεί πολλές.
Ευτυχώς, παίρνοντας πάντα πια, τη μηχανή μαζί μου, ο φακός πρόλαβε να καταγράψει αυτή τη συλλεκτική στιγμή για τα δεδομένα της πόλης.
Χαζεύοντας τη, για λίγη ώρα και παρατηρώντας την έκταση που δίνω τώρα, σε αυτή τη σκέψη αναρωτιέμαι, ποιός τελικά έχει περισσότερο από ποτέ, την ανάγκη για σύνδεση με τη φύση ... Είτε από καθαρή νοσταλγία είτε από αληθινή ανάγκη... Οι ηλικιωμένοι ή η νέα γενιά;
Νομίζω η νέα γενιά, Έλενά μου! Αυτές οι θύμησες, οι μυρωδιές που φέρνουν οι άνεμοι στο νου από τα καλοκαίρια στην ύπαιθρο είναι μοναδικές! Κι εμείς ανήκουμε σε μια άλλη εποχή, με άλλα ήθη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπως το είπες... ανήκουμε σε μια άλλη εποχή! Πολύ ξεχασμένη, θα προσθέσω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ καθημερινη επαφή με τη φυση, νομιζω ειναι ανθρωπινη αναγκη κι' οχι πολυτελεια ή νοσταλγια! Την αποδειξη, κατα τρομερη συμπτωση, βλεπω τωρα στα δελτια ειδησεων για τις καταστροφικες συνεπειες της ακραιας νεροποντης στην Αττικη!Καλως σε βρηκα! Καλη συνεχεια σου! Φιλια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς σε βρήκα κι εγώ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστά, η επαφή με τη φύση είναι ανθρώπινη ανάγκη που δυστυχώς, όμως μέσα στη ρουτίνα και τα καθημερινά προβλήματα, πολλοί τείνουν να ξεχάσουν...
Λίγο χωριό, λίγες μυρωδιές, λίγες ανάσες, λίγη ουσιαστική επαφή με τη φύση όλοι τις χρειαζόμαστε, μικροί-μεγάλοι. Το πολύ πάλι, δεν ξέρω ποιος το αντέχει... Όλα χρειάζονται με μέτρο! Ειδικά, όταν α ερεθίσματα είναι περισσότερα από άλλες εποχές.
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
Χρειαζόμαστε λίγο απ' όλα, Παναγιώτα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα είναι να θυμόμαστε όμως, πως έχουμε και τέτοιου είδους ανάγκες γιατί συχνά, δίνουμε αλλού την προσοχή μας, με αποτέλεσμα να παραγκωνίζεται η ανάγκη για "λίγες ανάσες", όπως πολύ ωραία αναφέρεις!!
Έλενα μας ταξίδεψες πολύ όμορφα, ευχαριστούμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα από το blog μου να πάρεις βραβείο!
Μαρία, χίλια ευχαριστώ για το βραβείο και τα πανέμορφα λόγια σου!!! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς, όμως επειδή δεν έχω μάθει ακόμα, πολλά πράγματα πάνω στον κόσμο των blog...δεν ξέρω πώς να αποδεχτώ το βραβείο παρόλο που πέρασα από το blog σου... :-/
Μήπως μπορείς να με βοηθήσεις;
Α πρέπει οπωσδήποτε να πας στο κομμωτήριο, τι έτσι θα γίνει η απονομή; Έτσι νομίζεις θα περπατήσεις στο κόκκινο χαλί; αχαχχαχαχ
ΔιαγραφήΚοριτσάκι μου, κάνεις μια ανάρτηση που αναφέρεις πως πήρες το συγκεκριμένο βραβείο και ποιος σου το έδωσε. Μετά μας λες 11 πράγματα για εσένα. Ότι θες!
Τέλος, το χαρίζεις κι εσύ σε άλλα 11 (ή όσα μπορείς τέλος πάντων blogs !).
Η .... τελετή της απονομής τελειώνει, η σαμπάνια ρέει άφθονη και οι παπαράτσι σε κυνηγούν. Αν είσαι τυχερή θα έρθει στην απονομή και ο Brad Pit!
Χαχαχα, την χρειαζόμουν την κοροιδία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά, βλέπω συχνά- πυκνά κάτι εικονίδια- τύπου βραβεία γι'αυτό αναρωτήθηκα από πού άραγε τα βρίσκεις. Ευτυχώς, αυτό με τα 11 πράγματα για τον εαυτό μου το αντιλήφθηκα από πριν!
Να'σαι καλά, πάντως για την επεξήγηση! :-)
Γειά σου Έλενα σ'ευχαριστώ για την επίσκεψη σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς σε βρίσκω και εγώ.
Πόσο με συγκινούν και εμένα οι εικόνες ηλικιωμένων ανθρώπων. Ειδικά όταν τους βλέπω να κάθονται σε παγκάκια, να πίνουν καφεδάκι, να περπατάνε χέρι-χέρι.
Η επαφή με τη φύση νομίζω είναι ανάγκη όλων. Παιδιών, ενηλίκων και ηλικιωμένων:)
Λατρεύω Amelie και η μουσική του Tiersen πάντα με χαλαρώνει.
(αν θες βγάλε την επαληθευση στα σχόλια γιατί δυσκολεύει τους αναγνώστες σου να αφήσουν σχόλια. εμάς δηλαδή. χα χα χα)
Καλησπέρα Δήμητρα! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ και εγώ για την επίσκεψη και για τις όμορφες σκέψεις!
Να΄σαι καλά που μου είπες να αφαιρέσω την επαλήθευση γιατί δεν είχα καταλάβει καν ότι ήταν ρυθμισμένη... Βλέπεις, είμαι ακόμα, πολύυυυ αρχάρια!
Καλό βράδυ και όνειρα γλυκά!!! :-)